Piosenka „Jersey Girl” Toma Waitsa, wydana na albumie Heartattack and Vine w 1980 roku, stanowi fascynujący punkt w jego dyskografii, wyróżniając się nieoczekiwaną tkliwością i prostotą uczuć w repertuarze artysty znanego z bardziej szorstkich, mrocznych ballad. Na pierwszy rzut oka to klasyczna piosenka miłosna, przepełniona szczerym uwielbieniem i pragnieniem ucieczki od codziennego zgiełku.

Tekst zaczyna się od odrzucenia wszelkich miejskich rozpraszaczy: „I got no time for the corner boys / Down in the street making all that noise / Don't want no whores on eighth avenue / 'Cause tonight I wanna be with you” – te wersy natychmiast ustalają priorytety narratora. Nie interesują go uliczne awantury ani przelotne znajomości; jego cała uwaga skupiona jest na spotkaniu z ukochaną. Podróż „Across the river to the Jersey side” symbolizuje nie tylko fizyczne przemieszczenie, ale i mentalne oderwanie się od twardej rzeczywistości, w kierunku miejsca, gdzie „everything's all right”. To Wybrzeże, w sobotni wieczór, staje się sanktuarium dla pary, gdzie „all my dreams come true”. Obraz wspólnego spacerowania, karuzeli na karnawale i beztroskiej radości tworzy idylliczną wizję romantycznej ucieczki.

Centralnym elementem utworu jest powtarzające się „Sha la la la, sha la la la, sha la la la / Sha la la la I'm in love with a Jersey girl”. Sam Waits w wywiadzie z 1980 roku przyznał, że „nigdy nie myślał, że będzie śpiewał 'sha la la' w piosence”, nazywając to swoim „pierwszym eksperymentem” z taką formą. To wyznanie podkreśla wyjątkowość tej piosenki w jego twórczości – jest to rzadki moment czystej, nieudawanej radości i niewinności. Narrator opisuje swoją dziewczynę z Jersey jako kogoś, kto „thrills me with all her charms” i „gives me everything”, z obietnicą przyszłości, w której „someday she'll wear my ring”. To poczucie głębokiego spełnienia i stabilizacji kontrastuje z często portretowanymi przez Waitsa postaciami samotników i wyrzutków.

Piosenka ma głęboki osobisty kontekst dla Toma Waitsa. Napisał ją dla swojej przyszłej żony, Kathleen Brennan, którą poznał podczas pracy nad filmem Francisa Forda Coppoli One From The Heart. Kathleen, choć pochodziła z Illinois, mieszkała wówczas w New Jersey. Ich związek rozpoczął się w momencie, gdy Waits wychodził z burzliwej relacji z Rickie Lee Jones, a Kathleen wniosła do jego życia stabilność, co wielu postrzega jako czynnik „uratowania” artysty. „Jersey Girl” odzwierciedla tę zmianę, stając się hymnem na cześć odnalezionej miłości i spokoju.

Utwór zyskał ogromną popularność dzięki Bruce'owi Springsteenowi, który często wykonywał go na swoich koncertach, zwłaszcza od 1981 roku na arenie Meadowlands w New Jersey, czyniąc go stałym elementem swoich występów. W 1984 roku Springsteen wydał swoją wersję na stronie B singla „Cover Me”, a także umieścił ją na swoim albumie koncertowym Live 1975–1985. Co ciekawe, Springsteen zmodyfikował nieco tekst, zmieniając „whores on eighth avenue” na „the girls out on the avenue” i dodając wers o „małym bachorze” (dziecku) odwożonym do matki. Ze względu na styl utworu, który pasował do własnych tematów Springsteena o romantycznych marzeniach i życiu w New Jersey, wielu słuchaczy mylnie uważało, że to on jest autorem piosenki. Obaj artyści wykonali nawet wspólnie „Jersey Girl” na scenie w Los Angeles w 1981 roku. Springsteen wspominał, że utożsamiał postać z piosenki z bohaterami swoich własnych utworów, takich jak „Sandy” czy „Rosalita”, którzy po prostu „dorośli”.

Mimo swojej pozornej prostoty i sentymentalnego tonu, „Jersey Girl” zachowuje charakterystyczny dla Waitsa „uliczny sznyt”, co przejawia się we wspomnianym wcześniej wersie o ósmej alei, nawiązującym do „The Boxer” Simona & Garfunkela. Instrumentalnie, aranżacja utworu, z gitarą, perkusją, basem, klawiszami i dzwonkami, została porównana do stylu grup R&B, takich jak The Drifters, i wywołuje skojarzenia z klasycznymi piosenkami doo-wop czy „Under the Boardwalk”. Ten morski, nieco senny rytm w połączeniu z chropowatym głosem Waitsa tworzy unikalną mieszankę, która sprawia, że „Jersey Girl” pozostaje jedną z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych kompozycji artysty, świadectwem siły miłości, która potrafi zmiękczyć nawet najtwardsze serce.