Utwór "Politycy w habitach" zespołu Sedes to esencja punkrockowego buntu i bezkompromisowej krytyki instytucji, która w Polsce przez lata cieszyła się szczególnym szacunkiem – Kościoła. Powstały w kontekście twórczości jednej z najstarszych i najbardziej wpływowych polskich grup punkrockowych, założonej w 1980 roku we Wrocławiu, piosenka ta uderza w hierarchię kościelną, zarzucając jej hipokryzję, materializm i ingerencję w życie osobiste obywateli.

Już pierwsze wersy, "Nie będę modlił się za wami / Nie będę słuchał waszych słów / Wycierał podłóg kolanami / Stał pośród posypanych głów", stanowią deklarację odrzucenia narzuconej religijności i rytuałów. Podmiot liryczny odmawia uległości, klękania czy symbolicznego posypywania głów popiołem, co w tradycji chrześcijańskiej oznacza pokorę i żal. To jawny sprzeciw wobec biernego uczestnictwa w praktykach, które straciły dla niego autentyczny sens. Cały utwór przesycony jest duchem antyklerykalizmu, czyli postawy krytycznej wobec działalności hierarchów danego związku wyznaniowego, a niekoniecznie wobec samej wiary. W kontekście polskim, gdzie Kościół Katolicki odgrywał (i nadal odgrywa) znaczącą rolę społeczną i polityczną, taka krytyka była, i jest, niezwykle odważna i prowokacyjna.

Refren, powtarzany z niemal mantryczną natarczywością, stanowi sedno oskarżenia: "Politycy w habicie czy za mnie się też modlicie? / Na pieniądzach siedzicie, a za nasze się bawicie". Nazwanie duchownych "politykami w habitach" to bezpośrednie wskazanie na ich zaangażowanie w sferę władzy i wpływu, daleko wykraczające poza duchowość. Sugeruje to polityczne motywacje i manipulacje, ukryte pod płaszczem religijności. Zarzut siedzenia "na pieniądzach" i bawienia się "za nasze" to obnażenie rzekomego materializmu i wykorzystywania wiernych. To klasyczny motyw punkowy – krytyka elit, które żyją z cudzej pracy i naiwności, jednocześnie głosząc moralność i skromność. Sedes, jako zespół znany z bezkompromisowego podejścia, czego dowodem były choćby ich wczesne występy, gdzie członkowie zespołu potrafili oddać mocz na stolik jury podczas przeglądu "Muzyczny Start" we Wrocławiu, doskonale uosabiał ten bunt.

Druga zwrotka idzie jeszcze dalej w swojej prowokacyjności i dosadności: "Wsadzacie do macicy palec / Z tym miłość wam kojarzy się / A potem długo się modlicie / By pingwiny miały gdzie skrobać się". Te wersy bezpośrednio atakują ingerencję Kościoła w sferę intymności i seksualności, a także jego stanowisko w kwestiach prokreacyjnych. Wyrażenie "wsadzacie do macicy palec" jest ostrą metaforą kontroli i moralizatorstwa, które próbuje narzucić własne normy dotyczące życia prywatnego. Kontrastuje to z pojęciem miłości, którą Kościół rzekomo promuje. Absurdalne odniesienie do "pingwinów, które miałyby gdzie skrobać się" może być sarkastycznym komentarzem do priorytetów i oderwania od rzeczywistych problemów ludzkich, lub ironią z przesadzonej dbałości o zwierzęta, podczas gdy ludziom odmawia się podstawowych praw, albo po prostu wyrazem frustracji i bezsensu w obliczu kościelnej retoryki. To pokazuje, jak głęboka i radykalna jest krytyka podmiotu lirycznego wobec duchowieństwa.

Utwór "Politycy w habitach" ukazał się na płycie "K.... jego mać" z 1993 roku, a także znalazł się na kompilacji "Lekcja Historii" z 2004 roku, co świadczy o jego znaczeniu w dyskografii zespołu i dla polskiej sceny punkowej. Nagrania z koncertów, dostępne choćby na platformie YouTube, pokazują, że piosenka ta do dziś pozostaje ważnym elementem ich występów i rezonuje z publicznością, co podkreśla jej ponadczasowy charakter i wciąż aktualne przesłanie.

Powtórzenia refrenu i pierwszej zwrotki pod koniec utworu wzmacniają wrażenie bezustannej walki i nieustającej hipokryzji, z którą podmiot liryczny ma do czynienia. Ostatnie słowo, "pierdolicie", w miejscu pierwotnego "bawicie", jest ostatecznym, dosadnym wyrazem pogardy i odrzucenia, zerwaniem z jakąkolwiek grzecznością czy poprawnością. To brutalne, ale szczere podsumowanie, które doskonale oddaje frustrację i gniew wobec instytucji, która zdaniem Sedesu, zapomniała o swoich podstawowych misjach, angażując się w politykę i gromadząc bogactwa kosztem społeczeństwa.

Sedes, będący prekursorem polskiego punk rocka, zawsze cenił sobie szczerość i prostotę przekazu. "Politycy w habitach" jest doskonałym przykładem tego etosu. To nie jest tekst subtelny, pełen metafor czy ukrytych znaczeń. To otwarty, bezpośredni atak, który ma zszokować, zmusić do refleksji i wyrazić fundamentalny sprzeciw wobec hipokryzji i władzy, zwłaszcza tej, która przybiera szaty duchowe, by manipulować ludźmi i ich pieniędzmi. Piosenka ta, osadzona w kontekście polskiego antyklerykalizmu, który ma swoje korzenie zarówno w historii, jak i współczesności, pozostaje mocnym głosem buntu i jednym z najbardziej charakterystycznych manifestów Sedesu.