Interpretacja Ol' 55 - Tom Waits

„Ol’ 55” to otwierający utwór i wiodący singiel z debiutanckiego albumu Toma Waitsa, Closing Time, wydanego w marcu 1973 roku przez Asylum Records. Piosenka, napisana przez Waitsa i wyprodukowana przez Jerry'ego Yestera, jest uznawana za bardziej konwencjonalną niż jego późniejsze, charakteryzujące się chrapliwym wokalem i eksperymentalnym brzmieniem utwory. Tytuł „Ol’ 55” odnosi się do pojazdu piosenkarza – 1955 Buicka Roadmastera, który Waits opisał jako „pierwszy prawdziwy luksusowy samochód, jaki posiadałem… gładki jak jelenie wnętrzności na klamce”. Inne źródła podają, że chodziło o jego ukochanego Cadillaca z 1955 roku.

Tekst piosenki maluje obraz poranka po nocy spędzonej u kochanki. Podmiot liryczny opuszcza jej dom o szóstej rano, niespodziewanie, bo „dało mi to żadnego ostrzeżenia”. Wrażenie uciekającego czasu („Well my time went so quickly”) podkreśla ulotność i intensywność przeżytych chwil. Wsiadając do swojego starego '55, odczuwa mieszankę emocji – z jednej strony pośpiech („lickety-split”), z drugiej zaś spokój i wręcz uduchowienie („drove away slowly, feeling so holy, God knows, I was feeling alive”). To poczucie „świętości” może wynikać z głębokiego zadowolenia po miłosnym spotkaniu, swego rodzaju religijnego doświadczenia intymności, lub po prostu z radości bycia młodym i wolnym, bez konkretnych planów, jadąc gdziekolwiek zabierze go autostrada.

Wschodzące słońce, blednące gwiazdy i ruch autostradowy stanowią tło dla tego porannego powrotu. Podmiot liryczny „jedzie z Lady Luck”, co sugeruje poczucie szczęścia, pomyślności i przekonanie, że wszystko idzie po jego myśli, a nic nie może pójść źle. Mimo otaczającego go ruchu, czuje, że „prowadzi paradę”, co może oznaczać poczucie dominacji i niezależności, ale też ironicznie, że jest spowalniany przez innych uczestników ruchu. Paradoksalnie, pomimo tej euforii i poczucia życia, w refrenie pojawia się nuta żalu i tęsknoty: „Just a-wishing I'd stayed a little longer, Oh, Lord, let me tell you That the feeling's getting stronger.” To pragnienie pozostania dłużej wskazuje na głębię uczuć wobec osoby, którą właśnie opuścił, i rosnącą siłę tego związku.

Ciekawostką jest, że Waits na VH1 Storytellers zdradził anegdotę o inspiracji do piosenki, mówiąc, że powstała ona, gdy jego przyjaciel Larry Beazer musiał odwieźć dziewczynę do Pasadeny, a w jego ciężarówce działał tylko bieg wsteczny. Cała piosenka miałaby opisywać tę podróż do tyłu, z migającymi światłami innych samochodów i wyprzedzającymi go ciężarówkami, co tłumaczyłoby ironię „prowadzenia parady”. Wielu interpretatorów, w tym użytkownicy Reddita, zastanawia się, czy to dosłowna historia, czy też Waits celowo wprowadzał publiczność w błąd swoim specyficznym poczuciem humoru.

„Ol’ 55” zyskało szerszą popularność dzięki coverowi zespołu Eagles, który nagrał go na swoim albumie On the Border z 1974 roku. Tom Waits jednak nie był zadowolony z tej wersji. W wywiadzie z 1975 roku przyznał, że „nie był szczególnie szalony na punkcie ich wykonania… Uważał, że ich wersja była trochę antyseptyczna”. Rok później, w wywiadzie dla NME, posunął się jeszcze dalej, stwierdzając: „Nie lubię Eagles. Są tak ekscytujący jak schnąca farba. Ich albumy nadają się do usuwania kurzu z gramofonu i to wszystko”. Glenn Frey z Eagles żartował później, że Waits zmienił zdanie po otrzymaniu czeków z tantiem. Pomimo tej początkowej niechęci Waits, dzięki coverowi Eagles, zyskał większe uznanie i pieniądze, co pomogło mu w karierze. Piosenka była również coverowana przez wielu innych artystów, w tym Richiego Havensa, Sarah McLachlan i Iaina Matthewsa. W 2020 roku utwór został wykorzystany w hołdzie dla zmarłego wrestlera Brodiego Lee (Jona Hubera), a prezydent AEW, Tony Khan, zakupił prawa do piosenki na wieczność, aby „hołd trwał wiecznie”.

Podsumowując, „Ol’ 55” to opowieść o ulotności chwili, mieszance radości i nostalgii, wolności drogi i słodko-gorzkim pożegnaniu o świcie. Jest to jeden z bardziej przystępnych utworów Waitsa, który mimo prostoty tematu, ukazuje głębię emocji i poetycki styl, który stał się znakiem rozpoznawczym artysty.