Interpretacja Morning Has Broken - Art Garfunkel

„Morning Has Broken”, piosenka interpretowana przez wielu artystów, w tym Art Garfunkela, jest utworem o niezwykłej głębi i delikatności, celebrującym cud każdego nowego dnia jako akt Boskiego stworzenia. Chociaż powszechnie kojarzona jest z Art Garfunkelem, a przede wszystkim z hipnotyzującą wersją Cata Stevensa, jej korzenie sięgają znacznie wcześniej. To chrześcijańska pieśń hymniczna, której słowa napisała angielska autorka Eleanor Farjeon, a po raz pierwszy opublikowano ją w 1931 roku. Utwór jest osadzony na tradycyjnej szkockiej gaelickiej melodii zwanej „Bunessan”, nazwanej tak od miejsca urodzenia szkockiej poetki Mary MacDonald na wyspie Mull.

Tekst pieśni jest poetyckim dziękczynieniem za piękno natury o świcie. Pierwsza zwrotka – „Morning has broken / Like the first morning / Blackbird has spoken / Like the first bird” – natychmiast przenosi słuchacza do początków świata, do biblijnego aktu stworzenia. Każdy nowy świt jest tu niczym „pierwszy poranek”, a śpiew kosa niczym głos „pierwszego ptaka”. To porównanie podkreśla świeżość i cudowność każdego dnia, jako ciągłe, ponowne stworzenie świata przez Boga. „Praise for the singing / Praise for the morning / Praise for them springing / Fresh from the world” to wyraz niewysłowionej radości i wdzięczności za ten codzienny, odnawiający się dar życia.

W drugiej zwrotce, obrazy stają się jeszcze bardziej zmysłowe i pełne nadziei: „Sweet, the rain's new fall / Sunlit from heaven / Like the first dew fall / On the first grass”. Opisuje się tu słodycz świeżo spadającego deszczu, oświetlonego słońcem, przypominającego „pierwszą rosę” na „pierwszej trawie”. Wzmianka o „mokrym ogrodzie” („wet garden”) w połączeniu z frazą „Where His feet pass” („Gdzie Jego stopy przechodzą”) wyraźnie nawiązuje do ogrodu Eden i obecności Boga przechadzającego się wśród stworzenia, pogłębiając teologiczny wymiar utworu. Jest to przypomnienie, że w każdym zakątku natury, w jej najdrobniejszych elementach, można dostrzec ślady boskiej obecności i doskonałości.

Ostatnia zwrotka, „Mine is the sunlight / Mine is the morning / Born of the one light / Eden saw play”, wprowadza osobisty element, sugerując, że to piękno stworzenia jest dostępne dla każdego. „Moje jest światło słoneczne, mój jest poranek” to afirmacja przynależności do tego cudu, zrodzonego z „jednego światła, które oglądał Eden”. To sformułowanie ukazuje radość płynącą z możliwości doświadczania tej samej boskiej kreacji, która dała początek rajskiemu ogrodowi. Konkluzja – „Praise with elation / Praise ev'ry morning / God's recreation of the new day” – jest wezwaniem do radosnego i nieustannego uwielbienia za każdy, nowo stworzony dzień.

Pieśń Farjeon, pierwotnie nieznana szerszej publiczności, zyskała ogromną popularność dzięki wersji Cata Stevensa z 1971 roku, wydanej na albumie Teaser and the Firecat. Cat Stevens (obecnie Yusuf Islam) natknął się na hymn w śpiewniku i poczuł głębokie połączenie z jego prostotą i treścią. Kiedy Stevens przygotowywał utwór do nagrania, sama melodia trwała zaledwie około 45 sekund. Producent Paul Samwell-Smith nalegał, aby utwór został wydłużony do co najmniej trzech minut. Kluczową rolę w tej wersji odegrał brytyjski klawiszowiec Rick Wakeman, znany z zespołu Yes, który stworzył ikoniczne, płynące aranżacje fortepianowe, sprawiające wrażenie „śpiewu kosa” lub „tańczącego światła poranka”. Wakeman wspominał w wywiadach, że zgodził się zagrać za symboliczną opłatą 10 funtów i był „zdruzgotany”, że początkowo pominięto jego nazwisko w napisach, a pieniędzy nie otrzymał. Po latach, już jako Yusuf Islam, Stevens przeprosił za to niedopatrzenie i dopilnował, aby Wakeman otrzymał należne mu wynagrodzenie.

Wersja Art Garfunkela znalazła się między innymi na jego albumie „Songs from a Parent to a Child” z 1997 roku, a także na koncertowym albumie „Across America” z 1996 roku. Odzwierciedla to uniwersalność przesłania pieśni, która przemawia do słuchaczy niezależnie od ich przekonań czy preferencji muzycznych. Tekst Farjeon został zainspirowany jej doświadczeniami w wiosce Alfriston w East Sussex, z jej malowniczym kościołem i ogrodem, co dodatkowo podkreśla osobiste połączenie autorki z naturą.

„Morning Has Broken” jest przykładem utworu, który choć zakorzeniony w tradycji religijnej, przekroczył granice gatunkowe, stając się uniwersalnym hymnem o wdzięczności za życie, piękno otaczającego świata i obietnicę, którą niesie każdy nowy dzień. Nawet dziś jest często śpiewana na pogrzebach, symbolizując koniec jednej podróży i początek nowej, oferując pocieszenie i nadzieję. To utwór, który w swojej prostocie przypomina o cudzie codzienności i wzywa do ciągłego zachwytu nad „Boskim odtworzeniem nowego dnia”.