Interpretacja Just The Way It Is, Baby - The Rembrandts

„Just The Way It Is, Baby” zespołu The Rembrandts to piosenka, która z nostalgicznym żalem opowiada o przeminionym romansie i gorzkiej akceptacji nieodwracalności pewnych zdarzeń. Utwór, który ukazał się w 1990 roku jako debiutancki singiel z ich pierwszego albumu o tym samym tytule, szybko zdobył uznanie, osiągając 14. miejsce w USA i plasując się w pierwszej dziesiątce we Francji, Austrii i Niemczech. Piosenka była pierwszym wspólnym dziełem Danny’ego Wilde’a i Phila Solema jako The Rembrandts, a większość jej powstała w zaledwie dwie i pół godziny, choć teksty dopracowywano przez dwa tygodnie.

Pierwsza zwrotka, „Do you remember once upon a time - when you were mine? The stars above were bright and new, I pulled them down for you. Just when I fell in love again, You said that all good things must end!”, wprowadza nas w świat wspomnień o utraconej miłości. Podmiot liryczny wraca do idyllicznych początków związku, kiedy to oddał ukochanej wszystko, co najcenniejsze („I pulled them down for you”). Niestety, w momencie, gdy ponownie otworzył się na uczucie, usłyszał, że „wszystko, co dobre, musi się skończyć”. To poczucie nagłego, brutalnego zderzenia z rzeczywistością, tuż po ponownym zanurzeniu się w miłości, jest wyjątkowo bolesne i rezonuje z osobistymi doświadczeniami twórców. Danny Wilde w wywiadzie z 1991 roku dla „The Morning Call” ujawnił, że znaczenie piosenki jest dla niego i Phila Solema osobiste. Podczas występów na żywo dedykują ten utwór kobiecie imieniem Leah, która „podwójnie umawiała się” z nimi oboma w 1979 roku, bez ich wiedzy. Odkrycie prawdy nastąpiło w sklepie obuwniczym, gdy obaj powiedzieli jej jednocześnie „Cześć, Leah”, co spowodowało, że „opadła jej szczęka”. To autentyczne tło nadaje tekstowi dodatkową warstwę smutku i rezygnacji.

Refren „Baby, that's just the way it is, baby” (z charakterystycznym „whoah whoah”) jest powtarzanym mantrycznie wyrażeniem akceptacji, a może raczej fatalistycznej rezygnacji z wpływu na bieg wydarzeń. To stwierdzenie, które początkowo mogło paść z ust partnerki, staje się teraz mottem podmiotu lirycznego. Wskazuje to na pogodzenie się z losem, ale jednocześnie podkreśla bezsilność wobec decyzji drugiej osoby.

W drugiej zwrotce, „I've never had a hand for solitaire - it's so unfair. That I should have my chance and lose. I feel like I've been used to help you through another night. You spelled it out in black and white”, podmiot liryczny wyraża poczucie wykorzystania. Porównanie do pasjansa („solitaire”) sugeruje, że gra o miłość, tak jak gra w karty w samotności, była z góry skazana na porażkę lub była po prostu jednostronna. Ma wrażenie, że został wykorzystany jedynie do wypełnienia pustki w życiu partnerki, a ona jasno („in black and white”) zakomunikowała swoje intencje, nie pozostawiając miejsca na nadzieję. To podkreśla brutalną szczerość, która, choć może być bolesna, nie pozostawia złudzeń.

Most i ostatnia zwrotka, „The tides that once had carried you away - they bring you back today. The time has washed away my pain. I find that things have changed and disappeared without a trace. You can't get back what you've erased”, ukazują transformację. Partnerka wraca, być może po czasie, gdy sama doświadczyła konsekwencji swoich decyzji. Podmiot liryczny jednak przeszedł już proces uzdrawiania („The time has washed away my pain”). Mimo powrotu ukochanej, dawne uczucia zniknęły bezpowrotnie. To ona nie może odzyskać tego, co sama zniszczyła („You can't get back what you've erased”). Słowa te są teraz wypowiadane z pozycji siły, a raczej spokoju, który wynika z odzyskania siebie po doświadczeniu straty. Jest to swego rodzaju odwrócenie ról – teraz to on dyktuje warunki, choć nie z zemsty, a z obiektywnego stwierdzenia faktu, że czas zmienił wszystko.

Powtarzające się frazy „Baby, that's just the way it is, baby” w zakończeniu utworu, stopniowo zanikające („to fade…”), wzmacniają to uczucie ostatecznej akceptacji. Nie ma tu już miejsca na ból czy żal, jest jedynie konstatacja – tak po prostu jest i nic tego nie zmieni. Piosenka, mimo melancholijnego tonu, kończy się zatem z poczuciem pewnego rodzaju uwolnienia i zrozumienia, że niektórych rzeczy nie da się cofnąć, a życie toczy się dalej. Warto wspomnieć, że The Rembrandts, choć później stali się najbardziej znani z „I'll Be There For You” (motywu przewodniego serialu „Przyjaciele”), który pierwotnie był ukrytym utworem na ich albumie, to właśnie „Just The Way It Is, Baby” dało im duży start i pozwoliło na zaprezentowanie bardziej stonowanego, ale równie chwytającego za serce brzmienia. Utwór ten znalazł również swoje miejsce w kulturze popularnej, pojawiając się w dwóch odcinkach serialu „Beverly Hills, 90210”.