Interpretacja Reila - The GazettE

W piosence "Reila" The GazettE, słuchacz zostaje wrzucony w wir intensywnych emocji związanych z utratą ukochanej osoby i walką z żałobą. Utwór, który pojawił się jako część singla "Cassandra" w 2005 roku, jest często interpretowany jako jedna z najbardziej poruszających ballad zespołu, a jego tekst, napisany przez wokalistę Ruki'ego, obfituje w metafory i ból, który rezonuje głęboko w sercach fanów.

Początkowe wersy od razu rzucają nas w retrospekcję, wspominając wspólne cierpienie i wzajemne wsparcie: "Deatte kara doredake onaji kizu wo oi / Doredake sasae atta?" ("Ileż ran zadaliśmy sobie, ileż się wspieraliśmy, odkąd się poznaliśmy?") narrator pragnie, by ukochana osoba dzieliła się z nim swoim bólem bardziej niż z kimkolwiek innym: "Kimi ga tsurai toki ni wa hoka no dare yori / Boku dake ni oshiete hoshikatta" ("Kiedy cierpiałaś, bardziej niż ktokolwiek inny, chciałem, żebyś powiedziała tylko mi"). To natychmiast buduje obraz głębokiej, intymnej relacji, w której narrator czuje się zraniony, że nie był jedynym powiernikiem trosk. Szybko jednak ten sentymentalny nastrój zostaje brutalnie przerwany przez okrutną rzeczywistość: "Jijitsu ga me ni yakitsuku / Mugon de fudou no kimi wa nani wo omou" ("Rzeczywistość pali mi oczy / Co myślisz, nieruchoma i milcząca?"). To kluczowy moment, który ujawnia, że ukochana osoba jest już nieobecna, pozostawiła narratora w stanie szoku i niedowierzania. Bezruch i cisza wskazują na śmierć lub stan, w którym nie ma już kontaktu.

Desperacja narratora jest palpable. "Riyuu nado iranai sa / Tada boku no kimi wo kaeshite kurereba" ("Nie potrzebuję żadnych powodów / Tylko oddaj mi moje ‘ty’"). To odrzucenie racjonalności na rzecz pragnienia niemożliwego – powrotu zmarłej osoby. Refren "Reila... Reila..." jest niczym mantra, powtarzanym wołaniem w pustkę, które, jak sam narrator przyznaje, "This voice does not reach you..." ("Ten głos do ciebie nie dociera..."). Te słowa podkreślają ostateczność straty i bezsilność w obliczu śmierci. Prośba "Me wo akete?? uso da to waratte misete yo..." ("Otwórz oczy?? Uśmiechnij się i pokaż mi, że to kłamstwo...") jest klasycznym przykładem fazy zaprzeczenia w procesie żałoby, gdzie rzeczywistość jest zbyt bolesna, by ją zaakceptować.

W kolejnych strofach ujawnia się walka z akceptacją straty. Narrator mówi: "Ashita wa doko e yukou / Kimi ga nozomu nara doko e demo yuku yo" ("Gdzie pójdziemy jutro? / Jeśli sobie życzysz, pójdę wszędzie"), co sugeruje jego uwięzienie w przeszłości, niezdolność do życia teraźniejszością bez obecności ukochanej osoby. Wokalista Ruki często wspomina o tym, jak ważne jest dla niego wyrażanie prawdziwych emocji w tekstach, co sprawia, że takie linie nabierają autentycznej głębi. Poczucie porzucenia jest silne: "Kimi wa itsumo sou boku ga omou hodo / Dokoka e itte shimau / Mata boku wo nokoshi hitori de hashitte yukun da ne" ("Zawsze tak jest, jak myślę, / Odchodzisz gdzieś. / Znowu mnie zostawiasz i uciekasz sama, prawda?"). Można to interpretować zarówno jako poczucie bycia porzuconym za życia, jak i bolesne odzwierciedlenie ostatecznego "odejścia" przez śmierć.

Kulminacyjnym punktem utworu jest wybuch emocji: "Gaman shiteta mono ga subete afurete / Namida ni natte koboreta" ("Wszystko, co powstrzymywałem, wylało się / I spłynęło łzami"). To moment, w którym narrator pozwala sobie na żałobę, uwalniając nagromadzone cierpienie. W tym kontekście, niepowiedziane słowa stają się pieśnią: "Ienakatta kono kotoba wo / Ima koko de kimi ni utau yo / Dare yori mo kimi wo ai shiteru" ("Te słowa, których nie mogłem wypowiedzieć, / Teraz śpiewam je tobie tutaj / Kocham cię bardziej niż kogokolwiek"). Ta deklaracja miłości, spóźniona, ale szczera, staje się sercem utworu. Jest to wyrażenie żalu za to, czego nie zdążył powiedzieć za życia ukochanej osoby.

Ostatnie strofy malują obraz niezłomnej nadziei i, być może, iluzji: "Futari ga ita heya ima mo sono mama / Kagi mo kakezu ni / Itsudemo kimi ga kaette koreru you ni" ("Pokój, w którym byliśmy razem, jest wciąż taki sam / Bez zamykania drzwi, / Abyś mogła wrócić w każdej chwili"). Narrator żyje w ciągłym oczekiwaniu, kurczowo trzymając się wspomnień i fizycznego miejsca, które dzielili. "Zutto matteru yo wakatteru kedo / Ima de mo kimi ga doa wo akeru sugata ga mierun da / Ashita wa kitto kaette kitē" ("Będę czekał wiecznie, wiem, ale / Nawet teraz widzę cię, jak otwierasz drzwi / Jutro na pewno wrócisz"). Te wersy świadczą o trwaniu w zaprzeczeniu, o głębokiej, niemal psychotycznej nadziei, która pozwala narratorowi przetrwać dzień po dniu. Wizja otwierających się drzwi jest tragicznym złudzeniem, symbolem niezdolności do pogodzenia się z ostatecznością.

Reila jest piosenką o paraliżującym bólu straty, o sile niepowiedzianej miłości i o trudnej drodze przez żałobę, która często obejmuje zaprzeczenie i kurczowe trzymanie się nadziei. Jest to utwór, który dzięki swojej szczerości i głębokiemu emocjonalnemu ładunkowi, pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych i cenionych dzieł The GazettE, poruszając serca słuchaczy na całym świecie.