Interpretacja Twist and Shout - The Beatles

"Twist and Shout" w wykonaniu The Beatles to kwintesencja wczesnego rock and rolla i symbol młodzieńczej energii, która charakteryzowała początki Beatlemanii. Choć utwór ten kojarzony jest nierozerwalnie z liverpoolską czwórką, oryginalnie został napisany przez Phila Medleya i Berta Bernsa w 1961 roku i po raz pierwszy nagrany przez grupę The Top Notes. Wersja ta jednak nie zyskała popularności. Dopiero The Isley Brothers nagrali ją w 1962 roku, nadając jej nowe aranżacyjne życie. To właśnie ich wersja posłużyła The Beatles jako inspiracja do stworzenia definitywnej interpretacji tego klasyka.

Tekst piosenki jest prosty, bezpośredni i skupia się na podstawowych impulsach: tańcu, zabawie i fizycznym przyciąganiu. Powtarzające się frazy jak „Shake it up baby now”, „Twist and shout” czy „Come on and work it on out” nie pozostawiają wątpliwości – to zaproszenie do beztroskiego, pełnego ekspresji tańca, który był znakiem rozpoznawczym wczesnych lat 60. Zwroty takie jak „You know you look so good” i „You know you got me goin' now / Just like I knew you would” dodają element zalotności i podziwu, podkreślając dynamikę między tancerzami, gdzie jeden jest całkowicie pochłonięty energią i urokiem drugiego. Piosenka jest celebracją chwili, spontaniczności i niewymuszonej radości, a jej żywiołowość doskonale oddaje nastrój epoki.

Niesamowita intensywność i rozpoznawalność wersji The Beatles wynika w dużej mierze z legendarnej sesji nagraniowej ich debiutanckiego albumu "Please Please Me". Album został nagrany w jeden dzień, 11 lutego 1963 roku, w studiu EMI (później Abbey Road Studios). Producent George Martin celowo zostawił "Twist and Shout" na sam koniec sesji, wiedząc, że będzie to ogromne wyzwanie dla głosu Johna Lennona. Lennon był przeziębiony i miał bardzo zmęczone gardło po dwunastu godzinach śpiewania. Aby podołać zadaniu, John wziął pastylki na gardło, przepłukał je mlekiem, a nawet zdjął koszulę, żeby łatwiej było mu „wyśpiewać” ten utwór. Jak wspomina inżynier Norman Smith, „John, w szczególności, był już prawie całkowicie wykończony, więc musieliśmy zrobić to dobrze za pierwszym razem”.

Istnieją dwie wersje nagrania, ale to pierwsze, legendarne ujęcie, stało się tym, które znamy. Głos Lennona jest na nim wyraźnie napięty i ochrypły, co nadaje utworowi surową, niemal "rozdzierającą płótno" jakość, która stała się jego znakiem rozpoznawczym. Sam Lennon w 1976 roku wspominał: „Ostatnia piosenka prawie mnie zabiła. Mój głos przez długi czas potem nie był taki sam; za każdym razem, gdy przełykałem, czułem się, jakby to był papier ścierny. Zawsze byłem z tego powodu gorzko zawstydzony, bo mogłem zaśpiewać to lepiej, ale teraz mi to nie przeszkadza. Słychać, że jestem po prostu szalonym facetem, który daje z siebie wszystko”. Ta "skruszona" wokaliza Lennona, połączona z energicznymi harmoniami Paula McCartneya i George'a Harrisona, stworzyła „prawdopodobnie najbardziej oszałamiające wykonanie rock and rolla wszech czasów”. Paul McCartney's charakterystyczne „Hey!” na końcu piosenki również stało się integralną częścią tego legendarnego nagrania.

Mimo że "Twist and Shout" nigdy nie został wydany jako singiel w Wielkiej Brytanii, był on filarem ich koncertów i stał się piosenką zamykającą wiele występów. W Stanach Zjednoczonych, wydany jako singiel w marcu 1964 roku przez Vee-Jay Records, osiągnął drugie miejsce na liście Billboard Hot 100. Prawdopodobnie zdobyłby pierwsze miejsce, gdyby nie inny hit The Beatles, "Can't Buy Me Love", który go wyprzedził. Utwór ten był również kluczowym elementem ich przełomowego występu w programie "The Ed Sullivan Show" w lutym 1964 roku, który obejrzało około 73 milionów ludzi, cementując ich status jako globalnych supergwiazd i zapoczątkowując Brytyjską Inwazję.

John Lennon, pomimo swojego legendarnego wykonania, miał mieszane uczucia co do śpiewania "Twist and Shout", zwłaszcza gdy na scenie byli inni, "kolorowi" artyści, którzy jego zdaniem mogli zaśpiewać tę piosenkę lepiej. Jednak to właśnie wersja The Beatles, ze swoją surową energią i pasją, przekształciła ten cover w definitive version i stała się inspiracją dla wielu późniejszych artystów. George Harrison wspominał w wywiadzie z 1977 roku, że piosenka, którą tak często grali, stała się dla niego "nudna", lecz jej wpływ na kulturę popularną jest niezaprzeczalny. Utwór wykorzystano w wielu filmach, w tym w kultowej scenie z "Wolnego dnia Ferrisa Buellera", co przedstawiło go nowym pokoleniom. "Twist and Shout" pozostaje symbolem młodzieńczego buntu, wolności i ekspresji, a jego zaraźliwy rytm i żywiołowe tempo sprawiają, że do dziś jest ulubionym utworem na parkietach tanecznych.