Piosenka Taylor Swift "The Man" z albumu Lover z 2019 roku to odważna i feministyczna deklaracja, która eksploruje podwójne standardy i nierówności płci w społeczeństwie, a zwłaszcza w przemyśle muzycznym. Swift od dawna chciała napisać ten utwór, zastanawiając się, jak inaczej wyglądałaby jej kariera i nagłówki gazet, gdyby była mężczyzną.

Tekst piosenki ukazuje hipotetyczny scenariusz, w którym Taylor, jako mężczyzna, mogłaby cieszyć się swobodą i uznaniem za zachowania, które w przypadku kobiety spotkałyby się z krytyką. W pierwszej zwrotce śpiewa o byciu "skomplikowanym" i "cool", o "graniu na wielu polach" przed zobowiązaniem się, co uczyniłoby ją "większym szefem" w oczach innych. Podkreśla, że mężczyźnie takie postępowanie uchodzi na sucho, podczas gdy kobietę ocenia się znacznie surowiej. Refren, „I’m so sick of running as fast as I can / Wondering if I’d get there quicker if I was a man”, to serce utworu, wyrażające frustrację związaną z ciągłą walką o uznanie, z pytaniem, czy sukces nie przyszedłby łatwiej, gdyby była mężczyzną. Wielokrotnie powtórzone "I'd be the man" symbolizuje nie tylko pozycję władzy i prestiżu, ale także wolność od nieustannej oceny i krytyki ze strony mediów i społeczeństwa.

W drugiej zwrotce Taylor porusza kwestię oceny jej pracy i zasług. Zastanawia się, czy gdyby była mężczyzną, nikt nie kwestionowałby jej ciężkiej pracy, nie kręciłby głową i nie zastanawiał się, na ile zasługuje na swój sukces. Pyta, czy jej ubiór czy rzekoma "nieuprzejmość" mogłyby być oddzielone od jej "dobrych pomysłów i posunięć władzy". Wspomina odniesienie do aktora Leonardo DiCaprio w wersach: „And they would toast to me, oh, let the players play / I'd be just like Leo in Saint-Tropez”. Jest to nawiązanie do swobodnego stylu życia DiCaprio, który imprezuje na jachtach z modelkami i nie spotyka się z taką krytyką za swoje życie uczuciowe, jakiej doświadczała Swift. W wywiadzie dla Billboard Swift podkreśliła, że napisała tę piosenkę nie tylko na podstawie własnych doświadczeń, ale także ogólnych doświadczeń kobiet pracujących we wszystkich częściach przemysłu muzycznego.

Most (Bridge) piosenki to bezpośrednie pytanie o podwójne standardy dotyczące bogactwa i relacji. Artystka śpiewa: „What's it like to brag about raking in dollars? / And getting bitches and models? / And it’s so good if you're bad / And it's okay if you're mad”. Kontrastuje to z tym, jak byłaby postrzegana, gdyby to ona "szastała dolarami" – zostałaby nazwana "suką", a nie "grubą rybą" (baller). Wyraża swoją złość ("So, it's okay that I'm mad"), która jest uzasadniona nierównym traktowaniem.

Teledysk do "The Man", wydany 27 lutego 2020 roku, jest wizualnym majstersztykiem i debiutem Taylor Swift jako solowej reżyserki. Swift, ucharakteryzowana na mężczyznę o imieniu "Tyler Swift" (głos podłożył Dwayne "The Rock" Johnson), satyrzyzuje męskie przywileje i toksyczną męskość. Transformacja wymagała pięciu godzin charakteryzacji i współpracy z trenerami ruchu, aby nauczyć się męskiego sposobu chodzenia. W klipie Taylor jako mężczyzna manspreadinguje w metrze, rzuca piłką w sędziego na korcie tenisowym, jest chwalony jako "Najlepszy Tata na Świecie" za minimalne zaangażowanie i poślubia znacznie młodszą kobietę na starość. Wideo zawiera również liczne "easter eggi" i odniesienia do jej życia i kariery, w tym ukłony w stronę jej albumów i sporu ze Scooterem Braunem, którego "Tyler Swift" obraźliwie obsikał na ścianie. Za reżyserię teledysku do "The Man" Taylor Swift zdobyła nagrodę MTV Video Music Award w kategorii Best Direction, stając się pierwszą solową artystką w historii VMA, która tego dokonała. Piosenka jest krytyką patriarchatu i tego, jak rola silnej kobiety w przemyśle muzycznym jest inaczej postrzegana niż analogiczna rola mężczyzny. Jest to piosenka, którą Swift napisała, aby wyrazić, że nawet ona, osiągnąwszy tak ogromny sukces, wciąż doświadcza "bzdur", z którymi spotyka się wiele kobiet.