Interpretacja Powakacyjny blues - Anna Bernat

Piosenka „Powakacyjny blues” Anny Bernat to subtelna, poetycka refleksja nad przejściem z beztroskiego czasu letniego wypoczynku do szkolnej rzeczywistości. Utwór, choć nazwany "bluesem", nie emanuje głębokim smutkiem czy melancholią charakterystyczną dla tego gatunku, a raczej łagodnym westchnieniem, słodko-gorzkim pożegnaniem z wakacjami i jednocześnie pogodnym przyjęciem nadchodzących obowiązków. Jest to zresztą typowe dla twórczości Anny Bernat, która często tworzy teksty piosenek przeznaczone dla dzieci.

Pierwsza zwrotka maluje obraz pełen zmysłowych skojarzeń, wciąż przesiąkniętych naturą i swobodą: „Pachną w książkach kwiaty polne, po zeszytach skaczą świerszcze”. To symboliczne przeniesienie letniego pejzażu w ramy szkolnych akcesoriów, co doskonale oddaje stan umysłu młodego człowieka, który fizycznie wraca do ławki, ale duchem wciąż błądzi po łąkach i lasach. „Dzwonki leśne, dzwonki szkolne mylą się nam jeszcze...” – ten wers podkreśla wewnętrzne rozchwianie i trudność w przestawieniu się z rytmu natury na zorganizowany rytm szkoły. Podobne zamieszanie widać w wersach „Czy to niebo, czy to morze? Chmury czy ogromne fale? Czy to klasa jest czy okręt, który płynie dalej?...”, gdzie świat realny miesza się z wyobrażeniem, a szkoła staje się statkiem płynącym w nieznane, obiecującym nowe przygody, choć już o innym charakterze niż te wakacyjne.

Refren, tytułowy „Powakacyjny blues”, jest kluczem do interpretacji nastroju piosenki. Nie jest to blues rozpaczy, lecz „słoneczny uśmiech ma”. To oksymoroniczne zestawienie wskazuje, że uczucie to jest złożone – zawiera w sobie nutę smutku za minionym latem, ale przede wszystkim radość z powrotu, akceptację i optymizm. Blues w tym kontekście to raczej stan przejściowy, pewna refleksja, niżeli głęboki żal. Podkreślają to kolejne wersy: „szkolne powroty zna”, „uczyć się znowu chce”, „Wie, że tablica już, już niecierpliwi się...”. Podmiot liryczny (prawdopodobnie dziecko) jest świadomy konieczności powrotu do nauki i zdaje się ją akceptować, a nawet odczuwać pewien rodzaj ciekawości i gotowości. Tablica, czekająca niecierpliwie, personifikuje edukację, która wzywa do działania.

Druga zwrotka kontynuuje temat pozostających w pamięci wspomnień: „Wakacyjne zamieszanie ciągle jeszcze mamy w głowach, wakacyjne wspominanie sprawa to nie nowa...”. To uniwersalne doświadczenie towarzyszące niemal każdemu powrotowi do szkoły po długiej przerwie. Jednak i tu Anna Bernat wprowadza element optymizmu, ukazując wrzesień w ciepłym świetle: „Wrzesień do nas się uśmiecha, słońce złoci szkolne szyby, jeszcze w uszach leśne echo, jeszcze pachną grzyby...”. Obraz złotego, uśmiechniętego września sprawia, że powrót do szkoły nie jest kojarzony z szarością i deszczem, a z piękną, ciepłą pogodą, która pozwala zachować jeszcze trochę letniego nastroju. Zapach grzybów i leśne echo są ostatnimi zmysłowymi reliktami minionego lata, które jeszcze przez chwilę towarzyszą uczniom.

Anna Bernat, znana z tworzenia tekstów piosenek dla dzieci, wykorzystuje w "Powakacyjnym bluesie" prosty, ale sugestywny język, trafiający do młodego odbiorcy. Element bluesa w tytule jest tu swego rodzaju mrugnięciem oka – nazwanie dziecięcego powrotu do szkoły „bluesem” nadaje mu nieco zabawny, lecz jednocześnie poważny wydźwięk, czyniąc z niego coś więcej niż zwykłe utyskiwanie. Piosenka ta świetnie oddaje złożoność emocji, jakie towarzyszą rozpoczynaniu nowego roku szkolnego, balansując między sentymentem a gotowością na nowe wyzwania, co czyni ją ponadczasową i bliską sercom zarówno dzieci, jak i dorosłych wspominających swoje szkolne lata.