Interpretacja Celina (feat. Julia Pietrucha) - Miuosh x Zespół Śląsk

Utwór "Celina" autorstwa Miuosha i Zespołu Śląsk, z gościnnym udziałem Julii Pietruchy, to niezwykle poruszająca pieśń z albumu "Pieśni współczesne", będąca głębokim hołdem dla żon himalaistów. W szczególności, piosenka dedykowana jest Celinie Kukuczce, wdowie po wybitnym polskim himalaiście Jerzym Kukuczce, który zginął tragicznie w 1989 roku podczas próby zdobycia Lhotse, a jego ciała nigdy nie odnaleziono. To właśnie historia Celiny Kukuczki stała się dla Miuosha inspiracją do stworzenia tego utworu, który opisuje emocje i ciężar straty, z jakim muszą mierzyć się bliscy himalaistów.

Tekst piosenki, napisany przez Miłosza Boryckiego (Miuosha), maluje obraz nieobecności i wszechogarniającej tęsknoty. Rozpoczynające wersy "Góry niskie są jak nigdy / Dalej jeszcze nie byłeś mnie / Pchnęli cię na ścianę krzywdy / To jak zbyt długi mroczny sen" od razu wprowadzają w atmosferę straty i odległości. Fraza "Góry niskie są jak nigdy" może symbolizować bezsensowność majestatu gór w obliczu osobistej tragedii, gdzie wszelkie dotychczasowe podziały i znaczenia tracą sens, gdy ukochanej osoby brakuje. Podkreśla to cierpienie i poczucie beznadziei, które towarzyszą Celinie.

Refren, śpiewany przez Julię Pietruchę, "Gdy wokół lód ja będę obok / Aż do końca naszego tchu / Tym razem zostań trochę dłużej / I zostaw, zostaw słów zbyt wiele mi", jest kwintesencją bezwarunkowej miłości i nadziei, która trwa mimo wszystko. Lód może symbolizować zarówno fizyczne warunki panujące w górach, które zabrały ukochanego, jak i metaforę zimna, pustki i zamrożenia uczuć po stracie. Prośba o to, by "został trochę dłużej" i "zostawił słów zbyt wiele" podkreśla głęboką potrzebę bliskości, wspomnień i choćby namiastki obecności, która mogłaby ukoić ból. To wołanie o każdą, nawet najkrótszą chwilę, aby móc poczuć bliskość "najdłuższą z naszych krótkich chwil".

Wersy takie jak "Nie mam cię obok nas / Obok nich tyle lat / Nie ma nas / Zdmuchnął wiatr / Dalej sam, dalej sam" wzmacniają poczucie samotności i utraty wspólnej przyszłości. Podkreślają, że śmierć ukochanej osoby nie jest jedynie jej odejściem, ale rozpadem wspólnego świata i marzeń. Zwrot "Miałeś i wziąłeś świat / Jego sny, jego dach" oraz "Dałeś im cały świat / Moje sny, wszystko z nas" może odnosić się do poświęcenia, jakiego wymagała pasja himalaistyczna, a także do tego, że Jerzy Kukuczka, w pewnym sensie, zabrał ze sobą część życia i snów swojej żony, dzieląc się nimi z górami i ich "prawami".

Julia Pietrucha określiła ten utwór jako "najpiękniejszą polską piosenkę, jaką kiedykolwiek śpiewałam i do której wymyśliłam melodię". Miuosh z kolei podkreślał, że utwór powstał z jego fascynacji tym, jak wygląda "pokonywanie granic przez pryzmat drugiej osoby", a żony himalaistów są "prawdziwymi bohaterkami", które muszą radzić sobie ze stratą do końca życia. Miuosh celowo wybrał Julię Pietruchę do zaśpiewania tej pieśni, ponieważ chciał, aby historia Celiny została opowiedziana właśnie przez nią, wierząc, że bez niej utwór "nie miałby szans się udać". W wywiadach Miuosh wspominał również, że miał okazję osobiście poznać Celinę Kukuczkę podczas komponowania muzyki do spektaklu "Himalaje" w Teatrze Śląskim, co pozwoliło mu zbliżyć się do tej historii i zrozumieć "poświęcenie i oddanie", które często budzi zdziwienie, a nawet oburzenie. Rozmowa z Celiną była dla niego na tyle emocjonalna, że później popłakał się i stwierdził, że nie odważyłby się już na napisanie takiego tekstu, żeby nie musieć przeżywać kolejnej takiej rozmowy.

Utwór "Celina" to część większego projektu "Pieśni współczesne", w którym Miuosh łączy współczesną muzykę miejską z tradycjami folklorystycznymi Śląska, tworząc nową, uniwersalną opowieść o ludziach zmagających się z problemami, ale pamiętających o szacunku dla tradycji. Płyta ta poszerza "śląską mitologię" o nowe, współczesne elementy. Dzięki gościnnemu udziałowi Zespołu Pieśni i Tańca "Śląsk", pieśń nabiera jeszcze głębszego, niemal rytualnego wymiaru, łącząc osobistą tragedię z uniwersalnym doświadczeniem straty i tęsknoty. W ten sposób "Celina" staje się nie tylko poruszającą interpretacją żalu, ale także świadectwem siły i wytrwałości w obliczu niewyobrażalnego bólu.