Interpretacja Lato destro del cuore - Laura Pausini

„Lato destro del cuore” Laury Pausini to utwór głęboko introspektywny, ukazujący podróż w głąb własnych emocji i odnajdywanie siły w obliczu lęku i miłości. Piosenka, która jest tytułowym singlem z albumu Simili z 2015 roku, została napisana przez Biagio Antonacciego – artystę, który wielokrotnie współpracował z Pausini, tworząc dla niej wiele niezapomnianych hitów. Sama Pausini w wywiadach podkreślała, że tekst od razu ją urzekł, ponieważ doskonale oddawał jej wewnętrzny stan w tamtym momencie życia. Jest to piosenka o dorosłości, świadomości i odwadze, by zmierzyć się z własnym „ja”.

Tekst rozpoczyna się deklaracją woli i działania: „Oggi potere e volere esco dal centro e ti vengo a cercare” (Dziś mogę i chcę, wychodzę z centrum i przychodzę cię szukać). Wskazuje to na wyjście ze strefy komfortu, porzucenie bierności na rzecz aktywnego poszukiwania, być może sensu, miłości lub po prostu prawdy o sobie. Ta determinacja jest jednak przeplatana wewnętrznym niepokojem, gdzie „pensieri di corda si attorcigliano al cuore” (myśli niczym liny owijają się wokół serca), co symbolizuje splątane lęki i wątpliwości. Artystka wyraża potrzebę zrozumienia siebie „senza tremare né tremare” (bez drżenia, bez strachu), co podkreśla jej pragnienie spokoju i pewności w procesie introspekcji.

W miarę rozwoju utworu, podmiot liryczny deklaruje pewność siebie: „Sì sono sicura e mi vesto da qualcosa che vola sono il vento e l’istinto oltre l’ombra che ho dentro mi fotografi adesso” (Tak, jestem pewna i ubieram się w coś, co lata, jestem wiatrem i instynktem, poza cieniem, który mam w sobie, sfotografuj mnie teraz). To silny obraz transformacji, odrzucenia wewnętrznego cienia i przyjęcia wolności, lekkości i instynktu. Prośba o „sfotografowanie mnie teraz” sugeruje pragnienie, by świat zobaczył ją w tej nowej, odważnej odsłonie, w pełni akceptującej siebie.

Refren jest sednem piosenki, ujawniającym kluczową dychotomię: „Ho paura e ti amo e per questo ci sono” (Boję się i kocham cię, i dlatego tu jestem). Lęk i miłość nie wykluczają się nawzajem, lecz współistnieją, stając się motorem działania i obecności. „Mokre ręce” i „wypłakane łzy” to obrazy wrażliwości i ludzkiej niedoskonałości. Mimo strachu, podmiot liryczny „non teme questo cambio di tempo” (nie boi się tej zmiany czasu), co świadczy o gotowości na nieprzewidywalność życia. „Per natura mi spingo per vedere se vinco” (Z natury się pcham, by zobaczyć, czy wygram) to odważne przyznanie się do inherentnej potrzeby samorealizacji i pokonywania własnych granic.

Zwrot „Lato destro del cuore” (Prawa strona serca) jest najbardziej intrygującym elementem. Anatomia serca rzadko jest metaforycznie dzielona w ten sposób, jednak Pausini w wywiadach wyjaśniała, że dla niej „prawa strona serca” symbolizuje tę mniej racjonalną, bardziej instynktowną, niechronioną i intymną część człowieka. To miejsce, gdzie mieszczą się prawdziwe emocje, które często ukrywamy, miejsce, które potrzebuje światła i zrozumienia. Biagio Antonacci miał rzekomo powiedzieć Pausini, że to jest dokładnie ta część serca, którą należy chronić i pielęgnować, ponieważ to tam znajduje się prawdziwa prawda o nas. Prawa strona serca staje się więc synonimem ukrytej wrażliwości, nieświadomych pragnień i odwagi do bycia autentycznym.

Dalsza część utworu kontynuuje motywy introspekcji i transformacji. Podmiot liryczny poznaje siebie „za drzwiami, w brudnych zakamarkach” (dietro la porta, negli angoli sporchi), co wskazuje na proces samoakceptacji nawet tych mniej przyjemnych aspektów osobowości. Ważną rolę odgrywa tu druga osoba – „nieskończony głos” (voce infinita), który pomaga jej zrozumieć siebie i zainspirować do zmiany. Obrazy takie jak „idziemy po wodzie” (camminiamo sull’acqua) czy „jemy na ulicy i bawimy się dobrze” (mangiamo per strada e giochiamo a star bene) symbolizują prostotę szczęścia i zdolność do pokonywania niemożliwego, gdy jest się w zgodzie ze sobą i z ukochaną osobą.

Piosenka zamyka się triumfalnym akcentem. Pomimo lęku, miłość prowadzi do ofiarowania siebie: „Ho paura e ti amo e per questo ti dono” (Boję się i kocham cię, i dlatego cię daruję). Akt „poprawiania zdjęcia” i „dawania więcej światła” („ritocco do più luce alla foto”) to metafora pracy nad sobą, akceptacji przeszłości i dążenia do jaśniejszej przyszłości. „Nie zapominam niczego i dlatego się ratuję, bo mam kierunek” („Non dimentico niente e per questo mi salvo perché ho direzione”) to deklaracja siły wynikającej z samoświadomości i jasno wytyczonej ścieżki. Utwór kończy się radosnym i pełnym nadziei przekazem: „Chcę ci powiedzieć, że wygrałam, chcę ci powiedzieć, że cię kocham” („Voglio dirti che ho vinto Voglio dirti che ti amo”), podkreślając zwycięstwo nad własnymi lękami i triumf miłości, odnalezionej właśnie w tej „prawej stronie serca” – w głębi własnej, najbardziej autentycznej istoty.