Interpretacja Life Is Strange - T. Rex

Marc Bolan, jako jeden z pionierów glam rocka i siła napędowa T. Rex, często tworzył teksty, które, choć pozornie proste, kryły w sobie głębsze obserwacje. Piosenka "Life Is Strange" z albumu Tanx z 1973 roku jest tego doskonałym przykładem. Stanowi ona intymną, niemal kontemplacyjną refleksję nad ulotnością i różnorodnością ludzkiego doświadczenia, odbiegając nieco od typowych, bardziej energetycznych hymnów T. Rex. Nagrana podczas sesji w sierpniu 1972 roku, wraz z innymi utworami, "Life Is Strange" powraca do introspektywnej kruchości ballad z poprzedniego albumu The Slider.

Utwór rozpoczyna się od powtarzanego refrenu: "Strange, life is strange, life is strange, Oh life is strange." Ta prosta, lecz niezwykle sugestywna fraza od razu wprowadza słuchacza w stan zamyślenia nad fundamentalną cechą życia – jego dziwnością, nieprzewidywalnością i często niezrozumiałą naturą. Bolan nie próbuje racjonalizować tego odczucia; raczej je akceptuje i prezentuje jako niezaprzeczalny fakt. To powtórzenie działa jak mantra, zakorzeniając ideę, że życie jest z natury chaotyczne i niejednorodne, co stanowi centralny punkt interpretacji.

Dalsze zwrotki rozwijają tę myśl poprzez serię krótkich, obrazowych obserwacji, które w swojej prostocie oddają złożoność ludzkiej egzystencji. "O god, life is strange, People come and people go, Some move fast and some move slow". Te wersy podkreślają ulotność relacji międzyludzkich i różnorodne tempo, w jakim ludzie przechodzą przez życie. Jedni znikają równie szybko, jak się pojawili, inni pozostają na dłużej, a jeszcze inni tylko przemykają. Powtarzające się "No, no, no, no, no" na końcu każdej sekcji, choć enigmatyczne, może symbolizować bezsilność wobec tych obserwacji, brak możliwości wpływu na ten naturalny porządek rzeczy, lub po prostu rytmiczne podkreślenie beznamiętnego przyjęcia rzeczywistości.

Kolejna zwrotka kontynuuje te kontrasty, tym razem odnosząc się do różnic fizycznych i społecznych: "O god, life is good, Some are fat and some are thin, Some don't even ask you how you've been". Zaskakujące jest tu wtrącenie frazy "life is good", która na pierwszy rzut oka wydaje się stać w sprzeczności z dominującym tematem dziwności. Jednak to zestawienie może sugerować, że nawet w tej dziwnej i niejednorodnej rzeczywistości istnieje pewne dobro, a różnorodność jest częścią tej "dobroci" życia. Jednocześnie, obserwacja "Some don't even ask you how you've been" dodaje nuty melancholii, wskazując na obojętność, która również jest integralną częścią ludzkiego doświadczenia.

Ostatnie zwrotki powracają do pierwotnej refleksji: "O god, life is strange, Some are fast and some are slow, Some believe, me don't even know". To powtórzenie motywu tempa życia, połączone z kontrastem między wiarą a niewiedzą, sugeruje, że nie tylko fizyczne cechy i tempo, ale także wewnętrzne przekonania i postrzeganie świata, czynią życie niezgłębionym i dziwnym. Bolan nie osądza, jedynie konstatuje. W tym tkwi siła tej piosenki – w jej obserwacyjnym charakterze i braku moralizatorstwa.

Tanx, album, z którego pochodzi "Life Is Strange", był albumem stanowiącym "muzyczne odejście" od wcześniejszych prac, gdzie Bolan wykazywał zainteresowanie muzyką soul, funkiem i gospel, a także używał nowych instrumentów, takich jak mellotron, co pozwoliło na ewolucję brzmienia T. Rex. Ta piosenka, z jej stosunkowo skromnym instrumentarium i liryczną wrażliwością, może być postrzegana jako powrót do bardziej poetyckiego, introspektywnego stylu, który był obecny we wcześniejszych utworach Bolana. Producent Tony Visconti wspominał sesje nagraniowe do Tanx jako bardziej zrelaksowane niż te do The Slider, choć Mick Grey, menadżer trasy, zauważał, że zachowanie Marca pod wpływem używek stawało się w tym czasie niekontrolowane. Mimo to, utwory takie jak "Life Is Strange" zachowały osobistą i kruchą naturę.

Ciekawostką jest fakt, że utwór "Life Is Strange" został wykorzystany jako ścieżka dźwiękowa w kilku scenach filmu Witaj w klubie z 2013 roku (Dallas Buyers Club), gdzie jedna z głównych postaci, transseksualna Rayon, grana przez Jareda Leto, jest wielką fanką Marca Bolana i żyje otoczona jego zdjęciami. To pokazuje, że uniwersalne przesłanie piosenki o dziwności i różnorodności życia rezonuje z odbiorcami na przestrzeni lat, trafiając do różnych kontekstów kulturowych. Sam Bolan, który był twórcą lirycznie fascynującym, często splatał w swoich tekstach poezję z seksualnością i duchowością, co czyniło jego utwory niezwykle bogatymi w interpretacji. "Life Is Strange" z całą pewnością należy do jego bardziej kontemplacyjnych dzieł, stanowiąc poetycką eksplorację nieprzewidywalnej natury życia, gdzie surrealistyczne obrazy przeplatają się z głęboką refleksją egzystencjalną. Każda nuta rezonuje z poczuciem tajemnicy i cudu, zapraszając słuchaczy do rozważenia zawiłości ludzkiego doświadczenia.