Interpretacja Plush - Stone Temple Pilots

„Plush” Stone Temple Pilots to utwór, który z miejsca stał się hymnem grunge'u i rocka alternatywnego lat 90. Wydany w 1993 roku jako drugi singiel z debiutanckiego albumu zespołu, „Core”, szybko zdobył popularność, trafiając na szczyty list przebojów, w tym Billboard Album Rock Tracks. Utwór, choć początkowo budził kontrowersje i porównania do innych zespołów z nurtu grunge, takich jak Pearl Jam, z czasem został uznany za jeden z klasyków epoki.

Głęboka i enigmatyczna warstwa liryczna „Plush” jest rezultatem złożonej inspiracji. Scott Weiland, frontman Stone Temple Pilots, wielokrotnie wyjaśniał w wywiadach, że tekst piosenki został luźno zainspirowany tragiczną historią zaginięcia i morderstwa młodej kobiety w San Diego, rodzinnym mieście zespołu, we wczesnych latach 90. Jej ciało zostało odnalezione, co znalazło odbicie w mrożącym krew w żyłach wersie „And I feel, when the dogs begin to smell her...”. Jednak Weiland podkreślał, że „Plush” nie jest bezpośrednim opisem tej tragedii. W programie VH1 Storytellers w 2000 roku, wokalista ujawnił, że choć wiadomość o morderstwie była „paliwem” do napisania słów, to w swej istocie piosenka jest metaforą utraconego, obsesyjnego związku. Wraz z perkusistą Erikiem Kretzem napisał słowa w wannie z hydromasażem, tuż po usłyszeniu tej wstrząsającej wiadomości.

Pierwsza zwrotka, otwierająca utwór, stawia pytania o przyszłość i prawdomówność: „And I feel that times a wasted go / So where ya going to tommorrow? / And I see that these are lies to come / Would you even care?”. Sugeruje poczucie zmarnowanego czasu i świadomość nadchodzących kłamstw, a także obojętność drugiej strony. Podkreślane „And I feel it” wskazuje na intensywność emocji narratora. Refren „Where ya going for tommorrow? / Where ya going with that mask I found?” jest kluczowy dla interpretacji utworu. „Maska” może symbolizować ukrywanie prawdziwych uczuć lub tożsamości, udawanie, że wszystko jest w porządku, podczas gdy w rzeczywistości tak nie jest. Pytanie o to, dokąd idzie ta osoba z „maską”, sugeruje poszukiwanie prawdy i próbę zrozumienia ukrytych motywacji.

Eteryczne i niepokojące słowa „When the dogs begin to smell her / Will she smell alone?” to centralny punkt, który łączy osobistą historię z tragiczną inspiracją. Psy mogą oznaczać siły lub ludzi, którzy próbują odkryć prawdę, a pytanie „Will she smell alone?” odnosi się do perspektywy samotnego stawienia czoła tej prawdzie. Niektórzy fani interpretują „psy” również jako „bezwartościowych mężczyzn” kręcących się wokół kobiety, a pytanie – jako to, czy będzie ona jedynym celem ich zainteresowania.

Wers „And I feel, so much depends on the weather / So is it raining in your bedroom?” odnosi się do zmiennych nastrojów partnerki lub niepewności w związku. „Deszcz w sypialni” może być metaforą łez, smutku lub po prostu turbulentnej atmosfery w relacji. Narrator próbuje połączyć się z ukochaną, choć wątpi, czy ona w ogóle się tym przejmie. Powtórzenia „And I feel it” i „And she feels it” podkreślają, że oboje doświadczają tych intensywnych emocji, choć być może w różny sposób.

Część post-refrenu „When the dogs do find her / Got time, time, to wait for tomorrow / To find it, to find it, to find it” wyraża poczucie oczekiwania na nieuchronne ujawnienie prawdy. Daje to jednocześnie nadzieję, że sprawy mogą się poprawić, ale jednocześnie niesie ze sobą niepewność i poczucie, że wszystko się przeciąga. Cały utwór emanuje poczuciem zagubienia, bólu, poszukiwania odpowiedzi i konfrontacji z niewygodnymi uczuciami.

Ciekawostką jest, że Robert DeLeo, basista zespołu, stworzył rozpoznawalny riff do piosenki w tylnej części ciężarówki U-Haul, podczas lokalnej trasy koncertowej. Struktura akordów została zainspirowana jego zamiłowaniem do muzyki ragtime. Co ciekawe, najczęściej emitowaną wersją utworu była akustyczna aranżacja wykonana w programie MTV Headbangers Ball, która znacząco przyczyniła się do wzrostu zainteresowania zespołem. „Plush” zdobył nagrodę Grammy w 1994 roku w kategorii Best Hard Rock Performance with Vocal, a teledysk, wyreżyserowany przez Josha Tafta, przyniósł zespołowi nagrodę MTV Video Music Award dla Best New Artist w 1993 roku. Sam teledysk, przedstawiający Weilanda śpiewającego w słabo oświetlonym barze, również dodaje intrygi do utworu, z uderzającym końcowym ujęciem kobiety wpatrującej się w lustro, co pogłębia jego dwuznaczność.

Tytuł utworu „Plush” nigdy nie został oficjalnie potwierdzony przez zespół. Istnieją spekulacje, że może odnosić się do „bogatej tkaniny” symbolizującej łagodny i spokojny charakter utworu, bądź odnosić się do „pluszowej zabawki”, od której psy-tropiciele miały wziąć trop zaginionej dziewczyny. Inna teoria sugeruje, że „Plush” może oznaczać, iż kobieta, której dotyczy piosenka, była „luksusowo piękna” i poza zasięgiem narratora, lub że sam Weiland czuł się „miękki” (plushy) śpiewając o tak delikatnym temacie, jak nieudany związek. Bez względu na ostateczną interpretację, „Plush” pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych i emocjonalnych utworów Stone Temple Pilots, który dzięki swojej złożoności i poruszającej tematyce przetrwał próbę czasu.