Interpretacja Typ niepokorny - Stachursky

Piosenka "Typ niepokorny" Stachursky'ego, wydana jako singiel w styczniu 2001 roku z platynowego albumu "1" z 2000 roku, to głęboko emocjonalna deklaracja tożsamości i uczuć, ubrana w formę porywającego popowego hymnu. Tekst, którego autorem jest Jacek Łaszczok (Stachursky), stanowi polską interpretację utworu "The One and Only" Chesney'a Hawksa, skomponowanego przez Nika Kershawa. Mimo że melodia ma zagraniczne korzenie, słowa Stachursky'ego nadają jej niezwykle osobisty i uniwersalny wydźwięk, który trafił do serc słuchaczy. Co ciekawe, artysta wspominał, że utwór "wyskoczył" z popularnością około roku po premierze, co było dla niego zaskoczeniem, ale jednocześnie potwierdziło jego wyjątkowość i to, że wiele osób utożsamiało się z tą piosenką.

Centralnym punktem utworu jest postać typu niepokornego – osoby, która, pomimo swojej niezależności, wykazuje ogromną wrażliwość i potrzebę bliskości. Już w pierwszych wersach narrator biega, aby zatrzymać ukochaną osobę, pragnąc wyrazić, jak wiele Ty i Twoje słowa znaczą dla mnie. To obraz kogoś, kto choć z pozoru twardy, jest głęboko związany emocjonalnie i boi się straty. Scena "skamlę, choć wiem, że nie przystoi, Lecz tu tak bardzo boli" doskonale oddaje tę wewnętrzną walkę – dumę i niezależność kontra ból i rozpacz. Niepokorność nie oznacza tu obojętności, lecz raczej autentyczność w przeżywaniu emocji, nawet tych uznawanych za słabość. Podkreśleniem tego jest odrzucenie cynizmu: "Więc nie mów mi, że świat to tylko głupi, prosty żart". Narrator sprzeciwia się redukowaniu życia do płytkich, pozbawionych sensu doświadczeń, wierząc w wagę głębokich uczuć i słów.

Refren "To ja - typ niepokorny, Nikt nie wie, co we mnie tkwi, Ten sam, choć niepodobny, Kochanie, proszę, wybacz mi" jest esencją przekazu. Stachursky kreuje wizerunek osoby, która jest świadoma swojej złożoności i wewnętrznej tajemnicy. "Nikt nie wie, co we mnie tkwi" sugeruje, że prawdziwa tożsamość i głębia uczuć pozostają ukryte dla świata, a być może nawet dla ukochanej osoby. Zwrot "ten sam, choć niepodobny" można interpretować jako deklarację wierności sobie i swoim wartościom, pomimo upływu czasu czy zmieniających się okoliczności zewnętrznych. Może również wskazywać na metamorfozy artysty, który, jak sam przyznaje, zawsze chciał poprzez muzykę pokazać, że jest "człowiekiem nietuzinkowym, obdarzonym talentem, samozaparciem, bezwzględnością w dążeniu do celu". Prośba o wybaczenie ("Kochanie, proszę, wybacz mi") może odnosić się do ewentualnych błędów wynikających z tej właśnie niepokornej natury, która nie zawsze idzie w parze z konwencjami.

W kolejnej zwrotce artysta odwołuje się do swojej pasji i poświęcenia. Słowa "Wierzę, wierzę w to, co czuję, Wierzę w to, co śpiewam, I w słowa, które płyną z moich ust do Ciebie" podkreślają autentyczność jego twórczości i głębokie zaangażowanie. Narrator opisuje swoje życie w trasie, na scenie czy w hotelu, jako życie "jak jeden z wielu", co może świadczyć o jego pokorze wobec publiczności, ale też o ciężarze, jaki niesie ze sobą kariera. Deklaracja "Zabijam się, by żyć i dać Ci to, co mogę dać" to wyraz absolutnego oddania – zarówno w kontekście artystycznym (poświęcenie dla publiczności), jak i osobistym (poświęcenie dla ukochanej osoby). To niepokorna walka o spełnienie, o życie pełne sensu, nawet jeśli wymaga ona ogromnego wysiłku.

Utwór zamyka powtórzenie motywów niezmienności i wewnętrznego cierpienia. Słowa "Nieważne teraz, jak i gdzie, Nieważne, za jaką cenę, Choć czas powoli posuwa mnie, Ja pewnie się nie zmienię" stanowią mocne oświadczenie o niezłomności charakteru i wierności własnym zasadom. Mimo upływu lat (Stachursky jest aktywny na scenie od ponad 25-30 lat, debiutując w 1994 roku), to jądro "typu niepokornego" pozostaje nienaruszone. Jest to swego rodzaju manifestacja stałości w zmiennym świecie. Warto wspomnieć, że sam Stachursky jest artystą, który potrafił zaskoczyć opinię publiczną, chociażby głośnymi dyskusjami na temat jego "diety słonecznej", która okazała się bardziej fascynacją ideą bretarianizmu niż dosłowną dietą. To tylko potęguje jego wizerunek jako osoby, która nie boi się iść pod prąd, eksperymentować i być "niepodobnym" do innych, a te aspekty jego publicznej persony doskonale współgrają z tekstem piosenki "Typ niepokorny", podkreślając autentyczność zawartych w niej emocji i postaw.

Piosenka "Typ niepokorny" pozostaje jednym z największych przebojów Stachursky'ego, a jej refren nadal jest z entuzjazmem wykrzykiwany przez tłumy na jego koncertach. Jest to hymn dla wszystkich, którzy, choć zmagają się z wewnętrznymi rozterkami i potrzebą akceptacji, pozostają wierni sobie, swoim uczuciom i odrzucają powierzchowność świata, wierząc w głębszy sens istnienia i znaczenie miłości.