Interpretacja Count of Hades - Sorcery

Utwór „Count of Hades” szwedzkiej deathmetalowej grupy Sorcery to intensywna i bezkompromisowa deklaracja mocy ze strony istoty ucieleśniającej absolutne zło i dominację. Pojawił się on po raz pierwszy na trzecim demie zespołu, zatytułowanym „Unholy Crusade”, wydanym w sierpniu 1989 roku, zanim został ponownie nagrany i umieszczony na debiutanckim pełnowymiarowym albumie „Bloodchilling Tales” z sierpnia 1991 roku. Sorcery, jako jeden z seminalnych zespołów szwedzkiej sceny deathmetalowej, znany jest z surowego, agresywnego i energetycznego brzmienia, często określanego jako blackened death/thrash metal, z charczącym wokalem, co idealnie współgra z tematyką utworu.

Tekst piosenki rozpoczyna się od manifestacji tożsamości protagonisty, który twierdzi: „I’m forged black by mankinds sin / I am the leader of the rotten pack” („Zostałem wykuty na czarno przez grzechy ludzkości / Jestem przywódcą zgniłej zgrai”). Już w tych pierwszych wersach zło zostaje przedstawione jako nie tylko immanentna, ale wręcz stworzona przez same niedoskonałości ludzkości siła, która teraz powraca, aby dominować. Podkreśla swoją niezawodną przewagę („I’m the one who always win” – „Jestem tym, który zawsze zwycięża”) oraz bezwzględne dowództwo w walce („I’m the one who cammands to attack” – „Jestem tym, który rozkazuje atakować”), co od razu buduje atmosferę wszechwładzy i nieuchronności.

Kolejna zwrotka bezpośrednio odwołuje się do klasycznej mitologii i ikonografii piekielnej: „I’m the ruler of hells troops / Against the angels we will fight / I’m the mighty count of Hades / I’m bring you death and destruction” („Jestem władcą wojsk piekieł / Przeciwko aniołom będziemy walczyć / Jestem potężnym hrabią Hadesu / Niosę wam śmierć i zniszczenie”). Tytułowy Hrabia Hadesu nie jest już tylko abstrakcyjną siłą zła, ale konkretnym, militarnym dowódcą w kosmicznym konflikcie między siłami piekła a nieba. To bezpośrednie odniesienie do Hadesu – boga podziemi w mitologii greckiej – nadaje mu archaiczny, pierwotny autorytet, wykraczający poza doczesne pojęcia zła. Jego misją jest nic innego, jak sprowadzenie na świat śmierci i zniszczenia, co stanowi esencję nihilistycznego przesłania.

Refren, powtarzający proste, lecz mocne stwierdzenia: „I’m your nightmare / I’m the evil” („Jestem twoim koszmarem / Jestem złem”), wzmacnia osobisty, egzystencjalny wymiar zagrożenia. Zło nie jest odległe ani teoretyczne; jest intymnym, paraliżującym lękiem, który prześladuje jednostkę.

W kolejnych strofach obraz zła staje się jeszcze bardziej wizualny i makabryczny. „My breath is chill as a winter night / Where I go it’s always fear / My residents is build by bones and flesh / I drink your mothers blood every day” („Mój oddech jest zimny jak zimowa noc / Gdziekolwiek idę, tam zawsze jest strach / Moje siedziby zbudowane są z kości i ciała / Każdego dnia piję krew twojej matki”). Te wersy są kwintesencją estetyki death metalu – pełne brutalnych, niemal pornograficznych obrazów, które mają szokować i wywoływać odrazę. Wizerunek pijaństwa krwi matki jest szczególnie prowokacyjny, symbolizując totalne zbezczeszczenie i odwrócenie naturalnego porządku. Wzmianka o „rezydencjach” zbudowanych z kości i ciała podkreśla, że zło żywi się ofiarami i jest integralnie związane z fizycznym cierpieniem.

Hrabia Hadesu rozszerza swoją definicję, stając się personifikacją negatywnych emocji i sił: „I am the hatred aggression and anger / I rule the eternal destiny / I decide who will die or not / And you stand high on my list” („Jestem nienawiścią, agresją i gniewem / Rządzę wiecznym przeznaczeniem / Decyduję, kto umrze, a kto nie / A ty jesteś wysoko na mojej liście”). Tutaj zło przekracza granice fizyczności, stając się siłą metafizyczną, kontrolującą losy istnień. Bezpośrednia groźba skierowana do słuchacza („you stand high on my list”) sprawia, że utwór staje się jeszcze bardziej bezpośredni i konfrontacyjny, wciągając odbiorcę w opowiadaną historię.

W ostatnich zwrotkach, postać Hrabiego Hadesu osiąga status niemal boski, obejmując uniwersalną władzę i rolę. „I’m the judge of what’s wrong or right / I’m the collector of long forgotten souls / I’m the spirit of slaughered childs / I’m the ghost in your dreams” („Jestem sędzią tego, co złe lub dobre / Jestem zbieraczem dawno zapomnianych dusz / Jestem duchem zarżniętych dzieci / Jestem duchem w twoich snach”). Jest to istota, która nie tylko zadaje cierpienie, ale też wywodzi się z najgłębszych traum i niesprawiedliwości świata, karmiąc się cierpieniem niewinnych i zapomnianych. Jego obecność w snach podkreśla jego zdolność do infiltracji najgłębszych zakamarków ludzkiej psychiki.

Kulminacja następuje w ostatnich wersach, gdzie Hrabia Hadesu ogłasza się siłą kosmiczną i absolutną: „I’m the founder of old ancient lies / I rule the thunder wind and rain / I am the god of all gods / I’m the stranger, I’m the evil, I’m the darkness” („Jestem założycielem starych, pradawnych kłamstw / Rządzę gromem, wiatrem i deszczem / Jestem bogiem wszystkich bogów / Jestem obcym, jestem złem, jestem ciemnością”). Staje się on źródłem wszelkiego oszustwa, władcą żywiołów, a nawet hierarchicznie wyżej postawionym od wszelkich innych bóstw. Te ostatnie epitety – obcy, zło, ciemność – podsumowują jego wszechogarniającą naturę, czyniąc go ostateczną, enigmatyczną i wszechmocną siłą, która istnieje poza ludzkim zrozumieniem i moralnością.

Podsumowując, „Count of Hades” to hymniczny manifest czystego, pierwotnego zła, doskonale wpisujący się w tematykę antychrześcijańską i chaosu, typową dla szwedzkiego death metalu. Sorcery, ze swoim bezwzględnie szybkim, agresywnym i energicznym stylem, stworzyło utwór, który nie tylko opisuje, ale wręcz uosabia potężną, niszczycielską siłę, będącą koszmarem i esencją ciemności, zakorzenioną zarówno w ludzkich grzechach, jak i w najgłębszych kosmicznych mrokach.