The lyrics to "Arrival at Six" by the Swedish death metal band Sorcery paint a bleak and harrowing picture of widespread atrocity and dehumanization. Utwór ten pochodzi z wydanego w 2013 roku albumu o tym samym tytule, który był długo oczekiwanym powrotem zespołu po ponad dwudziestoletniej przerwie od debiutanckiego krążka "Bloodchilling Tales" z 1991 roku. Album "Arrival at Six" spotkał się z bardzo pozytywnym przyjęciem zarówno przez starych, jak i nowych fanów, a recenzje chwaliły go za zachowanie klasycznego brzmienia szwedzkiego death metalu przy jednoczesnej nowoczesnej produkcji i ulepszonym pisaniu piosenek. Sam zespół Sorcery, założony w 1986 roku, czerpał w początkach inspiracje z thrash metalu, by szybko ewoluować w kierunku klasycznego szwedzkiego death metalu, co wyraźnie słychać w ich twórczości.

Tekst piosenki rozpoczyna się od obrazu zatrzymanego w czasie, gdzie "dusze wciąż błądzą", a "wieczne linie nadchodzą". Sugeruje to miejsce naznaczone traumą, gdzie cierpienie przeszłości jest wciąż obecne. Wprowadzenie "złych władców, śmiercionośnych maszyn" i stwierdzenia, że są one "napędzane ciałami, pochłonięte w piekle", natychmiast przywołuje skojarzenia z machiną wojenną lub systemem opartym na eksterminacji, który pożera ludzkie istnienia. Obraz "niebo ukryte w czarnym dymie" i "droga do piekła wyłożona żelazem" wzmacnia poczucie beznadziei i wszechobecnej destrukcji, mogąc symbolizować krematoria lub transporty śmierci. Próba "przetrwania szlaku strachu" jedynie "by umrzeć w płomieniach" podkreśla daremność oporu i nieuchronność losu ofiar.

Druga zwrotka rozwija ten makabryczny krajobraz, mówiąc o "zapachu terroru pogrzebanym w glebie", "ścianach wypełnionych krzykami" i "morzu łez, które zwilżyło równiny". To wszystko dzieje się "na czaszkach i kościach", co jest potężnym obrazem zbiorowych grobów i cmentarzysk. "Mgła dusz wpatruje się w bólu, gdzie milion serc przestało bić" to przejmująca wizja zbiorowego cierpienia i masowej śmierci, gdzie tożsamość pojedynczych ofiar rozpływa się w niezliczonej liczbie. Słowa "Twój popiół pomalował tę ziemię na czarno" i "smród palącego się mięsa" bezlitośnie wskazują na procesy palenia zwłok, nasuwając analogie doHolokaustu i innych ludobójstw.

Refren "Jesteśmy tu, by zobaczyć koniec ludzkości, tak jak nikt nie wie, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem" odzwierciedla perspektywę obserwatora, który jest świadkiem upadku moralnego i społecznego. To obserwator, który widzi zanik wszelkich norm w obliczu skrajnego okrucieństwa. Kluczowe wersy "Jesteśmy świadkami czegoś, co wszyscy próbowali ukryć / Rządzili najciemniejszymi dniami z terrorem, aby przetrwać / Karmiąc maszynę niekończącym się ludobójstwem / Ostatni pasażerowie pociągu przybyli o szóstej" są sednem interpretacji. Odnoszą się one do systematycznego ukrywania zbrodni, rządów terroru oraz mechanizmu eksterminacji, który jest napędzany masowym mordowaniem. "Ostatni pasażerowie pociągu przybyli o szóstej" jest prawdopodobnie najbardziej uderzającym i konkretnym detalem w tekście, silnie nawiązującym do transportów kolejowych do obozów zagłady, które często docierały o określonych porach, najczęściej wczesnym rankiem. Ta konkretna godzina nadaje tragedii namacalny, historyczny wymiar, sugerując, że utwór jest muzycznym pomnikiem ofiar.

Kolejne fragmenty, takie jak "Nie słyszałem żadnego dźwięku z tych pod ziemią, ale czuję strach pogrzebany głęboko w środku", podkreślają ciszę ofiar i ukryty strach, który nadal rezonuje. Mimo że "wszyscy odeszli wraz ze wschodzącym słońcem", tekst stanowczo stwierdza, że "nikt nigdy nie powinien pozostać nieodnaleziony". To apel o pamięć i niezapominanie o tych, którzy zostali unicestwieni, o niezacieranie śladów historii i cierpienia, nawet jeśli fizycznie już ich nie ma.

Całość utworu "Arrival at Six" jest potężną, brutalną medytacją nad naturą zła, mechanizmami ludobójstwa i niezatartej pamięci o ofiarach. Sorcery, jako zespół deathmetalowy, doskonale wykorzystuje agresywną formę gatunku do wyrażenia tak ciężkich i mrocznych tematów, tworząc dzieło, które wykracza poza zwykłe makabryczne obrazy, stając się hołdem dla tych, którzy zginęli, i przypomnieniem o okrucieństwach, które nigdy nie powinny zostać zapomniane. Album, na którym znajduje się ten utwór, został wydany przez hiszpańską wytwórnię Xtreem Music i charakteryzuje się surowym, ale dojrzałym brzmieniem, typowym dla szwedzkiego death metalu, porównywanym do twórczości takich zespołów jak wczesne Entombed czy Dismember. Wokal Ola Malmströma na tym albumie został opisany jako "ekstremalnie jadowity" i przypominający styl L-G Petrova (Entombed) czy Matti Kärki (Dismember). Pomimo powrotu po latach, Sorcery udowodniło, że potrafi nadal dostarczać intensywnego i pełnego agresji materiału, który, jak ujęto w jednej z recenzji, jest "metalową muzyką dla przyszłych podręczników historii".