Interpretacja Nie ma sprawy - Smerfne Hity

"Nie ma sprawy" to jedna z najbardziej rozpoznawalnych piosenek z kultowej w Polsce serii "Smerfne Hity", która zadebiutowała w marcu 1997 roku. Cykl ten, będący adaptacją szwedzkiego formatu "Smurfhits", polegał na przerabianiu popularnych utworów popowych i nadawaniu im nowych, dziecięcych tekstów, śpiewanych przez aktorów podkładających głosy Smerfom. "Nie ma sprawy" bazuje na melodii przeboju "Be My Lover" niemieckiego duetu La Bouche, co jest typowe dla tego projektu. Teksty do większości piosenek "Smerfnych Hitów" tworzyli uznani polscy autorzy, tacy jak Jacek Cygan, Jan Kazimierz Siwek oraz Ryszard Makowski i Wiesław Tupaczewski z kabaretu OT.TO. Wśród osób podkładających głosy Smerfom znaleźli się m.in. Joanna Jabłczyńska i Artur Pontek. Seria odniosła ogromny sukces, sprzedając się w Polsce w liczbie ponad 1,16 miliona egzemplarzy w ciągu pierwszych czterech lat, a w Europie osiągając ponad 10 milionów.

Interpretacja tekstu "Nie ma sprawy" to podróż do świata beztroski i optymizmu, w którym codzienne zmartwienia i drobne konflikty ustępują miejsca radości i zabawie. Piosenka, poprzez prosty i chwytliwy refren, uczy dzieci (i przypomina dorosłym) o mocy przebaczania i pozytywnego nastawienia. Już pierwsze linijki tekstu wprowadzają nas w smerfne realia, gdzie "Smerfy już od rana tęsknią do zabawy". To podkreśla ich inherentną naturę – są istotami stworzonymi do czerpania radości z życia, a zabawa jest dla nich czymś tak naturalnym i potrzebnym, jak powietrze.

Kluczowe przesłanie utworu krystalizuje się w słowach: "A kiedy coś nabroją to mówią nie ma sprawy". To nie tylko proste stwierdzenie, ale cała filozofia życia małych, niebieskich stworzeń. Sugeruje, że drobne przewinienia, potknięcia czy nieporozumienia nie powinny eskalować w poważne konflikty. Zamiast tego, powinny być szybko zażegnywane poprzez proste wyrażenie "nie ma sprawy", co jest równoznaczne z aktem przebaczenia i odpuszczenia. Piosenka powołuje się nawet na "grube księgi", które rzekomo "piszą, że bawić się jest zdrowo", co jest uroczym zabiegiem, by uwiarygodnić dzieciom tę beztroską postawę.

W tekście pojawia się także ciekawa, bardzo smerfna przestroga, która jednocześnie umacnia główną ideę: "Choć czasem swoje żarty, jak Zgrywus skończysz wybuchowo". Odwołanie do Zgrywusa (Jokey Smurf), znanego z nieprzewidywalnych, często wybuchowych prezentów, jest świetnym przykładem humoru i specyfiki świata Smerfów. Mimo że żarty Zgrywusa potrafiły sprawić ból lub zaskoczenie, esencja przesłania pozostaje niezmienna – nawet jeśli ktoś "przesadzi z żartami", wciąż należy powiedzieć "nie ma sprawy". To uczy empatii i zrozumienia, że choć intencje bywają różne, a skutki działań nie zawsze idealne, to chęć utrzymania harmonii i dobrej zabawy powinna przeważać.

Druga część utworu skupia się na radzeniu sobie ze złością. "Gdy jesteś zły jak osa, nie szukaj zwady / Śmiech to śmiech, on cię wyleczy z tego". Jest to bezpośrednie wezwanie do aktywnego wyboru radości zamiast gniewu. Piosenka proponuje wręcz magiczne zaklęcia – "abrakadabra" i "babariba" – jako sposób na przełamanie negatywnych emocji. To przypomnienie o sile pozytywnego myślenia i zdolności do samoregulacji nastroju, nawet w najmłodszych odbiorcach. Co więcej, tekst idzie o krok dalej, mówiąc: "O, nie gniewaj się, o choć rację masz / O, choć tamten ktoś, zawinił bez dwóch zdań / Gdy w zabawie przesadził z żartami / Ty powiedz, nie ma sprawy". Ten fragment jest niezwykle ważny. Podkreśla, że prawdziwe odpuszczenie nie polega na ignorowaniu problemu, lecz na świadomym wyborze pokoju, nawet wtedy, gdy mamy wszelkie podstawy do złości. Uczy, że czasem rezygnacja z trzymania urazy jest cenniejsza niż udowodnienie swojej racji.

Ostatecznie, "Nie ma sprawy" to hymn na cześć dziecięcej niewinności, która potrafi przekuć złość w śmiech, a nieporozumienia w okazję do kontynuowania wspólnej zabawy. To piosenka, która przypomina o prostej prawdzie: "złość ci przejdzie", a życie jest zbyt piękne, by marnować je na gniew. Zamiast tego, powinniśmy "z uśmiechem tańcz[yć] i gra[ć]", co idealnie oddaje smerfną filozofię życia. Utwór ten stał się symbolem radosnych lat 90. w Polsce, wpisując się w nurt popularnych wówczas dziecięcych hitów, które uczyły optymizmu i beztroski.