Interpretacja Back And Forth Again - Slash's Snakepit

"Back And Forth Again" to utwór z debiutanckiego albumu Slash's Snakepit, It's Five O'Clock Somewhere, wydanego w 1995 roku. Piosenka zamyka ten krążek. Warto zauważyć, że album ten powstał, gdy Slash był jeszcze oficjalnie członkiem Guns N' Roses, a materiał na niego, w tym prawdopodobnie także "Back And Forth Again", pierwotnie miał trafić na kolejną płytę Guns N' Roses, ale został odrzucony przez Axla Rose'a. Slash wykorzystał pisanie tekstów piosenek jako sposób na wyrażenie frustracji związanych z Axl Rose'em. Co ciekawe, na taśmie z 1994 roku, zatytułowanej The Making of Estranged: Part 4 of Trilogy, słychać jak Guns N' Roses pracuje nad jedną z tych piosenek, a w tle leci muzyka, która ostatecznie stała się "Back And Forth Again" Slash's Snakepit, z Axlem gwiżdżącym do niej.

Tekst piosenki, choć często przypisywany Slashowi, w rzeczywistości został stworzony przez Erica Dovera, wokalistę Snakepitu, na podstawie tytułu dostarczonego przez Slasha. Sam Slash przyznawał, że nie lubi pisać tekstów, preferując wyrażanie się poprzez muzykę. W kontekście powstawania It's Five O'Clock Somewhere, Slash i Eric Dover wspólnie pisali teksty do wszystkich dwunastu piosenek, a pisanie odbywało się szybko – teksty powstawały w dniu nagrywania wokali.

Utwór opowiada o burzliwej, cyklicznej relacji, która pomimo swojej "bezużyteczności" (pointless thing) i konfliktów, ciągle wraca do punktu wyjścia. Początkowe wersy, "Now you've slipped away / And found a place to stay / Who do I congratulate / But I'm happy for you," sugerują pozorne pogodzenie się z odejściem, lecz z nutą goryczy lub ironii. Podmiot liryczny dostrzega lęk u drugiej osoby ("I sense that you're afraid") i własną bezradność ("And I don't know what to do"). To uczucie tęsknoty, choć obecne, wydaje się pozbawione mocy sprawczej: "I miss you, but what does it change / This confusion feels the same".

Refren "Now we're back and forth again / Can we help this pointless thing / Swingin' like a hinge / To the place we always meet" doskonale oddaje naturę tego związku – niekończące się powroty, mechaniczne i przewidywalne niczym ruch zawiasu. Uczucie osamotnienia jest tak silne, że staje się motorem powrotów: "Except loneliness is strange / Cause you wear the face / That I never can leave". Istnieje niemalże pewność, że druga strona zadzwoni, bo "you know just where I'll be", a podmiot liryczny z ulgą przyjmie powrót, byle tylko "Not alone anymore".

Ciekawe jest spostrzeżenie, że to właśnie konflikt był spoiwem ("It's been the conflict between us / That's kept me from sinking before"). Napięcie i dramatyzm, choć niszczące, dawały poczucie istnienia i zapobiegały pogrążeniu się w pustce. Podmiot liryczny świadomie pozwala drugiej osobie na dalsze "doprowadzanie do szaleństwa" ("You drove me crazy and I let you / Come do it some more"), co wskazuje na silne uzależnienie emocjonalne. Próby "Put the past to bed, we've done it before" okazują się nieskuteczne, gdyż cykl powraca.

Ostatnia zwrotka krytykuje powierzchowność i bierność drugiej osoby ("Don't just sit there filing your nails / And passing the time"), widząc w tym mechanizm unikania konfrontacji z problemami. Podmiot liryczny nie chce pozwolić, by partner "bottl[ed] it up / And take it too far", rozumiejąc, że "Carrying all of that weight / Is the hardest part". Pomimo dysfunkcyjności, jest tu troska o drugiego człowieka i próba przełamania destrukcyjnych wzorców, nawet jeśli prowadzi to do kolejnego "Back and forth again".

Krytycy różnie oceniali "Back And Forth Again". Niektórzy uznali go za jedną ze słabszych piosenek na albumie It's Five O'Clock Somewhere, a nawet za "słabe zamknięcie" płyty, oceniając, że Snakepit nie radzi sobie w "power-ballad department". Inni recenzenci określali utwór jako "próbę wesołej piosenki miłosnej". Mimo tych mieszanych opinii, utwór doskonale oddaje emocjonalne zawiłości i powtarzalność trudnych relacji, co jest tematem uniwersalnym i wciąż rezonującym z odbiorcami.