Interpretacja Afloat - Riverside

Utwór „Afloat” polskiego zespołu Riverside, pochodzący z wydanego w 2015 roku albumu Love, Fear and the Time Machine, stanowi niezwykle intymne i refleksyjne przesłanie o procesie oswajania się z wewnętrznymi demonami i dążeniu do ukojenia. Jest to kompozycja o prostej, ale uderzającej emocjonalnie wymowie, w której Mariusz Duda, główny autor tekstów zespołu, z chirurgiczną precyzją analizuje ból, winę i blizny, które towarzyszą ludzkiemu istnieniu.

Piosenka rozpoczyna się od powtarzającego się, niemal mantrycznego wezwania: „Dream on, my pain / My scar / My blame”. Te słowa od razu wprowadzają słuchacza w stan głębokiej introspekcji. Ból, blizna i wina są tu personifikowane, uznawane za integralną część podmiotu lirycznego: „You’ve been a part of me”. To nie jest jednak deklaracja rezygnacji, lecz akt przyjęcia, zrozumienia, że te trudne doświadczenia kształtowały tożsamość. Kluczowe staje się niedopowiedzenie „Unless and until”, które pojawia się dwukrotnie, otwierając furtkę nadziei i sugerując, że ten stan nie jest permanentny. Jest to wyrażenie warunkowe, wskazujące na oczekiwanie na zmianę, na moment, w którym dotychczasowe więzy zostaną zerwane lub przekształcone.

Druga zwrotka, „Dreamt by the night / Under your skin / I run through the wind”, wprowadza element marzeń sennych i ucieczki. „Dreamt by the night” może symbolizować podświadome zmagania, które odbywają się w ukryciu, podczas gdy „Under your skin” sugeruje głębokie, wręcz fizyczne zakorzenienie cierpienia. Jednakże wizja „I run through the wind” to zwiastun uwolnienia, lekkości i dążenia do przezwyciężenia ograniczeń. To pragnienie oderwania się od ciężaru przeszłości i poczucia swobody, choć wciąż osadzone w niepewnym „Unless and until”.

W powtórzonym refrenie „Dream on, my pain / My scar / My thorn / You’ve been a part of me” słowo „blame” zostaje zastąpione przez „thorn”. Cierń jest obrazem bardziej fizycznego, ciągłego dręczenia, czegoś, co tkwi w środku i zadaje stały ból. Zmiana ta podkreśla eskalację, a jednocześnie konkretność cierpienia. Jednak ostateczne błaganie, „Let me stay afloat”, stanowi punkt kulminacyjny utworu. Jest to prośba o utrzymanie się na powierzchni, o niepogrążanie się w rozpaczy, o znalezienie równowagi pomimo wszystkich ciężarów. Kontekst albumu Love, Fear and the Time Machine wskazuje, że „Afloat” jest piosenką o porzuceniu goryczy i pustki, które wcześniej zatruwały życie, a także o pozbyciu się rzeczy, które „topiły” podmiot liryczny w morzu życia, pozostawiając go „na powierzchni”. To gest pogodzenia się z przeszłością i pozwolenia, aby ból, blizny i wina „odpłynęły”.

Co ciekawe, w ogólnym rozrachunku, album Love, Fear and the Time Machine porusza tematykę dojrzewania, odrzucania próżności, przezwyciężania lęków oraz odnajdywania spokoju i akceptacji siebie. W tym świetle „Afloat” staje się aktem symbolicznego uwolnienia, choć z nutą melancholii, ponieważ pożegnanie z własną pustką bywa trudne, bo to jedyne, co było dotąd znane. To piosenka napisana do samego siebie, do własnego bólu i goryczy, wyrażająca pragnienie, aby wszystkie te negatywne aspekty odeszły. Mariusz Duda w tekstach Riverside często odnosi się do wewnętrznych zmagań, a „Afloat” jest przykładem przeniesienia ciężaru z obwiniania innych na odpowiedzialność za własne emocje i pragnienie „latana” i poczucia, że życie należy do ciebie.

Późniejszy album zespołu, Wasteland (2018), miał znacznie mroczniejszy wydźwięk, będąc reakcją na tragiczną śmierć gitarzysty Piotra Grudzińskiego w 2016 roku i skupiając się na tematach straty, żalu i próby przetrwania w świecie po tragedii. W porównaniu do tego, „Afloat” z Love, Fear and the Time Machine jawi się jako moment kruchej nadziei i próby znalezienia osobistej równowagi w obliczu wewnętrznych zawirowań, zanim zespół musiał stawić czoła niewyobrażalnej zewnętrznej stracie. Utwór ten to poetyckie wołanie o ukojenie i świadectwo ludzkiej siły w dążeniu do utrzymania się „na powierzchni” emocjonalnego oceanu.