Utwór "Paulo Coelho" Quebonafide, pochodzący z wydanej w 2015 roku płyty "Ezoteryka" (produkcji Sherlocka), to wielowymiarowa refleksja nad tożsamością, życiowymi wyborami i pułapkami uproszczonego postrzegania świata. Tytuł, nawiązujący do popularnego brazylijskiego pisarza, którego twórczość często bywa postrzegana jako pełna uniwersalnych, choć niekiedy trywialnych, prawd życiowych, zdaje się być użyty z wyraźnym zamysłem. Wiele interpretacji wskazuje na to, że Quebonafide podchodzi do „mądrości” rodem z książek Coelho z pewną dozą sceptycyzmu, jeśli nie ironii. Sam raper nie wypowiedział się bezpośrednio na temat wyboru tego tytułu, co jednak pozwala na głębszą analizę w kontekście tekstu.

Piosenka otwiera się manifestem tożsamości: "Quebo Coelho, bądź kim jesteś, a nie kim nie jesteś, bo jeśli nie jesteś tym kim jesteś, stajesz się tym, kim nie jesteś". Ten wers, grający słowem poprzez zestawienie pseudonimu rapera z nazwiskiem pisarza, natychmiast wprowadza w tematykę autentyczności i unikania naśladowania. Jest to niejako przewrotna sugestia, że prawdziwa mądrość nie płynie z kopiowania cudzych receptur na życie, ale z poznania i akceptacji samego siebie.

Refren, powtarzany konsekwentnie, stanowi esencję przesłania utworu. Raper zdaje się przekazywać zbiór paradoksalnych „zasad”, które zderzają się z łatwymi do przyswojenia złotymi myślami. "Gdy coś stracisz, to nie płacz głośno / Fala powraca jako sztorm". To zdanie sugeruje, że każda strata, choć bolesna, może być zalążkiem czegoś większego, a cisza i refleksja są bardziej wartościowe niż publiczne lamenty. "Uciekam przed sobą i przed samotnością / Się przeistaczasz wciąż, potem obracasz w proch" – ta linijka podkreśla nieustanną transformację człowieka i ulotność istnienia, jednocześnie wskazując na wewnętrzne zmagania. W kontraście, "Gdy coś zdobędziesz, to to trzymaj mocno / Pod maską dobra czyha zło" przestrzega przed naiwnością i ulotnością sukcesu. Kluczowe jest tu jednak ostatnie zdanie refrenu: "I żadnych truizmów nie traktuj jako proroctwo, horoskop / A na ten refren krzyknij 'Kurwa, co?!'". Jest to otwarte odrzucenie płytkich, banalnych prawd, często kojarzonych z literaturą popularnych "guru" życiowych, sugerując, że prawdziwe życie jest zbyt skomplikowane na proste rady. Wykrzyknik "Kurwa, co?!" jest wyrazem szoku, niedowierzania lub wręcz buntu wobec próby zredukowania egzystencji do prostych, ładnie brzmiących sentencji.

W kolejnych zwrotkach Quebonafide rozwija swoją perspektywę. "Idź przed siebie, bądź dobrej myśli to perypatetyka / Jak to jest błądzić, chyba zapomnieli mnie zapytać" – wskazuje na filozofię perypatetyczną (chodzenie i myślenie), ale szybko kontruje ją osobistym doświadczeniem błądzenia, które wcale nie jest tak proste, jak mogłyby sugerować optymistyczne slogany. Fragment "La ricerca della felicita" (poszukiwanie szczęścia) jest odniesieniem do uniwersalnego dążenia, które jednak w jego wizji jest naznaczone trudnościami: "Większość zła, które zobaczysz tu, wyjdzie przez forsę / Widziałem gorsze błędy niż te wasze 'przyszłem-poszłem'". Raper krytykuje płytkość i materializm, wskazując na głębsze, bardziej znaczące błędy niż te powierzchowne. Mówi o braku zaufania i potrzebie "właściwych proporcji", co może być odczytywane jako apel o zachowanie zdrowego rozsądku i realizmu w obliczu życiowych wyzwań. Metafora "mieć wygodne buty i omijać krzywdę, mimo tej przepukliny i tak to dźwignę" symbolizuje dążenie do komfortu i unikanie cierpienia, ale też determinację w pokonywaniu trudności, mimo fizycznych czy mentalnych obciążeń. "Lubie świat bez make-up'u, akurat rzeźbię w glinie / Bez kaligrafów, a kto umarł, ten nie żyje" to pochwała autentyczności, surowości i bezpośredniości, odrzucenie upiększeń i sztuczności.

Druga zwrotka kontynuuje ten nurt, dotykając tematu powierzchownych relacji i wiary: "Wokół pseudo więzy, jak zakonnik w bractwie / Cel uświęca środki, patrz na tę kanonizację". Raper krytykuje fałszywe więzi i hipokryzję, gdzie wartość człowieka mierzy się przez łatwo osiągalne "zasługi". "Rzeczy łatwe są mało warte" powtarzane dwukrotnie, wzmacnia przekonanie, że prawdziwa wartość tkwi w wysiłku i trudzie. Odniesienie do "zakodowanego piekła jak Blizzard" może nawiązywać do gier komputerowych i z góry ustalonych ścieżek, co symbolizuje brak wolnej woli lub przewidywalność losu w oczach niektórych. "Żyj tak, jakby się stłukła klepsydra / Skarabeusze muszą rozwinąć skrzydła" to metafora ulotności czasu i potrzeby działania, dążenia do przemiany i wzniesienia się ponad ograniczenia. Skarabeusz, symbol odrodzenia i transformacji, staje się tu wezwaniem do aktywnego kształtowania swojego losu.

Outro piosenki, "Gdziekolwiek nie stanę, wiem, cokolwiek nie stanie się / Nie rozpaczam, choć Mnie spycha pod ścianę, zasypiam nad ranem / Osiągam Nirwanę i odwracam wzrok" wieńczy utwór poczuciem wewnętrznego spokoju i akceptacji. Mimo przeciwności losu i trudów życia, podmiot liryczny znajduje wewnętrzną równowagę. "Ktokolwiek nie zrani mnie, gdziekolwiek nie stanę, wiem / Musi wracać to / Śpię spokojnie, jest koło mnie / Echo wspomnień i zatacza krąg" sugeruje cykliczność wydarzeń, karmiczne powroty i ostateczne odnalezienie ukojenia w świadomości, że wszystko ma swój porządek, nawet jeśli nie jest on zgodny z prostymi przepisami na szczęście.

"Paulo Coelho" Quebonafide to zatem utwór głęboko introspektywny, będący formą autoanalizy i jednocześnie krytyką uproszczonych wizji życia. Raper, używając tytułowego nawiązania, zdaje się polemizować z ideą łatwo dostępnej mądrości, proponując w zamian własną, pełną sprzeczności i zniuansowanych doświadczeń, drogę do zrozumienia siebie i świata. Podkreśla wartość autentyczności, trudnej walki i osobistego poszukiwania, zamiast biernego przyjmowania gotowych receptur.