Utwór "Post Blue" zespołu Placebo, pochodzący z wydanego w 2006 roku albumu Meds, to głęboko introspektywna i często brutalnie szczera analiza złożonych relacji międzyludzkich, naznaczonych destrukcyjną siłą zależności. Brian Molko, lider Placebo, wielokrotnie podkreślał, że teksty zespołu często poruszają tematykę miłości niemożliwej, skomplikowanej i rujnującej, porównywalnej w swej sile do uzależnień. W tym konkretnym utworze, tematyka nałogu, czy to chemicznego, czy emocjonalnego, splata się w niepokojący portret.

Powtarzające się frazy, takie jak "It's in the water, baby", działają niczym mantra, sugerując wszechobecność i nieuchronność sił, które kształtują zachowanie i myśli. Woda, symbolicznie, staje się tu nośnikiem zanieczyszczenia – zarówno substancji psychoaktywnych, jak i toksycznych emocji w związku. W angielskim idiomie "it's in the water" może oznaczać coś, co jest naturalne lub nieuniknione. Podkreśla to ideę, że pewne skłonności i uwarunkowania są głęboko zakorzenione, być może nawet dziedziczne, o czym świadczy wers "It's in your family tree".

Tekst bezpośrednio odnosi się do uzależnienia od narkotyków. "Pills that bring you down" i "pills that pick you up" to metafory pigułek uspokajających i stymulujących, oddające cykl wzlotów i upadków, sedacji i euforii. Z kolei "your bag of golden brown" to mocne odniesienie do heroiny, symbolizujące jej zwodniczy urok i fatalne konsekwencje. "Frequency" może wskazywać na częstotliwość zażywania substancji, co pogłębia wrażenie beznadziejności i uwięzienia w nałogu. Całość tworzy obraz skażenia, które przenika każdą sferę życia, dosłownie "między tobą a mną".

Centralny refren – "Bite the hand that feeds, tap the vein that bleeds" – to niezwykle wizualne i autodestrukcyjne wezwanie. "Morderanie ręki, która karmi" może odnosić się do odrzucania pomocy lub sabotowania relacji z osobą, która wspiera uzależnionego, nawet finansowo. "Tap the vein that bleeds" to dosłowne, makabryczne odniesienie do wstrzykiwania narkotyków, ukazujące wewnętrzny konflikt osoby świadomej destrukcji, lecz niezdolnej się powstrzymać. Ta sekwencja symbolizuje podporządkowanie się uzależnieniu, uklęknięcie przed nim.

Kulminacyjna deklaracja "I break the back of love for you" jest najbardziej poruszającą linią utworu. Jest to "wyznanie destrukcyjnego oddania". Brian Molko wskazuje tu na gotowość do zniszczenia, złamania czegoś tak świętego jak miłość, w imię drugiej osoby, która sama może być źródłem cierpienia i nałogu. Może to być interpretowane jako ostateczne poświęcenie – rozbicie więzi miłości, aby paradoksalnie, ratować obie strony przed toksycznym związkiem, który jest spleciony z uzależnieniem. Miłość ta, jak sugerują teksty, jest "złamania i osłabiona" przez ciągłą obecność substancji lub obsesyjnej dynamiki relacji.

Utwór ten, jak wiele kompozycji Placebo, pozostawia przestrzeń na osobiste interpretacje. Brian Molko często zaznacza, że chce, aby słuchacze mogli znaleźć własne historie w jego tekstach, unikając dyktowania konkretnych uczuć. Tym samym, "Post Blue" staje się uniwersalną opowieścią o mrocznych stronach ludzkiego pożądania, zależności i bolesnej walki o zachowanie siebie w obliczu sił, które grożą zniszczeniem. Utwór jest świadectwem desperacji i pustki, jakie nałóg pozostawia w swoim warkoczu, wzmocnionym przez powtórzenia i intensywność muzyki, które potęgują poczucie uwięzienia i beznadziei. Co ciekawe, amerykańskie wydanie albumu Meds ocenzurowało wulgaryzmy w tym utworze.