"Mother", utwór z jedenastego studyjnego albumu Pink Floyd, The Wall, wydanego 30 listopada 1979 roku. Tekst piosenki, stworzony przez Rogera Watersa, jest dialogiem między głównym bohaterem, Pinkiem, a jego nadopiekuńczą matką. Chociaż album The Wall jest w dużej mierze autobiograficzny dla Watersa, który stracił ojca w czasie II wojny światowej i był wychowywany przez samotną matkę, sam Waters w wywiadzie z Karlem Dallasem w 1982 roku wyjaśnił, że postać matki w piosence nie jest jego dokładnym portretem, a raczej uogólnieniem na temat nadopiekuńczych matek. Stwierdził: "Moja matka była w pewnym sensie ścianą, w którą uderzałem głową".

Piosenka rozpoczyna się serią pytań zadawanych przez młodego Pinka, odzwierciedlających jego lęki i zagubienie w otaczającym świecie: "Mother do you think they'll drop the bomb? Mother do you think they'll like this song? Mother do you think they'll try to break my balls?". Te pytania, choć pozornie naiwne, są głęboko zakorzenione w powojennej rzeczywistości i lęku przed wojną nuklearną, który panował w świadomości globalnej po Hiroszimie i Nagasaki. "Oni" stają się tu zbiorowym symbolem zewnętrznego świata – nauczycieli, rządu, a nawet potencjalnej partnerki. W tym kontekście, pytanie "Mother should I build the wall?" jest wręcz prośbą o ochronę przed światem, który wydaje się pełen zagrożeń.

Odpowiedzi matki, śpiewane przez Davida Gilmoura, są pozornie kojące, ale w istocie toksyczne i budujące mury psychologiczne wokół Pinka. "Hush now baby, baby, don't you cry. Mama's gonna make all of your nightmares come true. Mama's gonna put all of her fears into you". Te słowa nie tylko nie uspokajają, ale wręcz utrwalają lęki dziecka, przenosząc na nie własne traumy matki, która straciła męża na wojnie. Zamiast przygotować syna na życie, matka chce go zatrzymać pod swoim skrzydłem, co jest formą paraliżującej miłości i kontroli: "Mama's gonna keep you right here under her wing. She won't let you fly, but she might let you sing". Ten fragment sugeruje, że Pinkowi wolno wyrażać siebie w sposób ograniczony, jedynie w ramach akceptowanych przez matkę, co później w życiu Pinka doprowadzi do jego artystycznych uniesień, ale i izolacji.

Refren wyraźnie pokazuje, że to właśnie matka aktywnie uczestniczy w budowaniu emocjonalnego muru wokół Pinka: "Of course mama's gonna help build the wall". Jej nadopiekuńczość, wynikająca być może z traumy wojennej i samotnego macierzyństwa, staje się cegłą w murze, który ma chronić, ale ostatecznie dusi i izoluje. Drugi zestaw pytań Pinka, dotyczący potencjalnej partnerki – "Mother do you think she's good enough? For me? Mother do you think she's dangerous, To me?" – ujawnia, jak głęboko matka zainwestowała w kontrolowanie jego życia uczuciowego i seksualnego. Jej odpowiedzi potwierdzają tę kontrolę: "Mama's gonna check out all your girlfriends for you. Mama won't let anyone dirty get through". Matka chce utrzymać Pinka w stanie wiecznego dzieciństwa, w czystości i pod absolutną kontrolą, bo "You'll always be baby to me".

Piosenka kończy się melancholijnym pytaniem Pinka: "Mother, did it need to be so high?", które jest zadane po tym, jak mur jest już zbudowany. To pytanie odzwierciedla uświadomienie sobie, że ta pozornie ochronna bariera stała się więzieniem. Jest to wyraz rozgoryczenia i żalu, że granice, które miały zapewnić bezpieczeństwo, ostatecznie doprowadziły do nieznośnej izolacji. Roger Waters w wywiadzie dla magazynu Mojo w 2009 roku opisał swoją matkę jako osobę, która "zawsze musiała mieć rację we wszystkim" i "nie była w stanie słuchać" go. Taka relacja, gdzie głos dziecka jest niesłyszalny, staje się fundamentalną cegłą w murze samotności i niezrozumienia. "Mother" to zatem poruszająca opowieść o tym, jak najgłębsza miłość, podszyta lękiem i pragnieniem kontroli, może stać się siłą destrukcyjną, budującą niewidzialne więzienie wokół ukochanego dziecka.