Interpretacja Handlebars - The flobots

Piosenka „Handlebars” zespołu The Flobots, wydana jako singiel promujący ich debiutancki album „Fight with Tools” w 2008 roku (choć pierwotnie pojawiła się już w 2005 roku na EP-ce „Flobots Present... Platypus” z ponownie nagranymi wokalami), to niezwykle intrygująca opowieść o potędze ludzkiego potencjału i jego dwojakiej naturze. Od niewinnych, dziecięcych fantazji po mroczną wizję totalitarnej kontroli – utwór w mistrzowski sposób ukazuje, jak wielka siła drzemie w jednostce i jak łatwo może ona zostać wypaczona.

Na początku piosenki słyszymy prosty, beztroski refren: „I can ride my bike with no handlebars / No handlebars / No handlebars” (Mogę jechać na rowerze bez trzymanki / Bez trzymanki / Bez trzymanki). To zdanie staje się kluczową metaforą utworu. Symbolizuje ono poczucie wolności, niezależności i tryumfu, które towarzyszy odkrywaniu własnych możliwości. Narrator, z dziecięcą dumą, wylicza kolejne, coraz bardziej imponujące umiejętności: „I can show you how to do-si-do / I can show you how to scratch a record / I can take apart the remote control / And I can almost put it back together” (Mogę pokazać ci, jak tańczyć do-si-do / Mogę pokazać ci, jak skreczować płytę / Mogę rozebrać pilot do telewizora / I prawie złożyć go z powrotem). Są to zdolności, które choć wydają się drobne, dla młodego człowieka stanowią dowód na jego rosnące kompetencje i kontrolę nad otoczeniem. Nawet tak odległe od siebie talenty jak „I can tie a knot in a cherry stem” (Potrafię zawiązać supełek na ogonku wiśni) czy opowiadanie o Leifie Ericsonie, podkreślają wszechstronność i ciekawość świata.

Z czasem zakres „umiejętności” narratora rozszerza się, odzwierciedlając dojrzewanie i ekspansję ambicji. Zdolność do „make money open up a thrift store” (zarabiania pieniędzy, otwierając sklep z używaną odzieżą) czy „design an engine sixty four miles to a gallon of gasoline” (zaprojektowania silnika zużywającego galon benzyny na sześćdziesiąt cztery mile) to już kroki w stronę innowacji i przedsiębiorczości. Narrator zaczyna widzieć siebie jako kogoś, kto potrafi wpływać na świat i społeczeństwo: „I can make new antibiotics / I can make computers survive aquatic conditions / I know how to run the business / And I can make you wanna buy a product” (Mogę stworzyć nowe antybiotyki / Mogę sprawić, że komputery przetrwają w wodnych warunkach / Wiem, jak prowadzić biznes / I mogę sprawić, że będziesz chciał kupić produkt). To moment, w którym niewinna pewność siebie przechodzi w poczucie realnej władzy i wpływu.

Kolejne wersy zwiastują już całkowitą zmianę tonu. „I can lead a nation with a microphone” (Mogę przewodzić narodowi za pomocą mikrofonu) staje się potężną deklaracją, symbolicznym przekształceniem artysty w polityka, a mikrofonu – w narzędzie wpływu na masy. Następnie dochodzimy do absolutnej, niemal boskiej mocy: „And I can split the atom of a molecule” (I mogę rozszczepić atom cząsteczki). W tym miejscu piosenka osiąga punkt kulminacyjny, ukazując niemal nieograniczony potencjał ludzkości – zdolność zarówno do twórczości, jak i destrukcji.

Jak wyjaśnił MC Jonny 5 (Jamie Laurie) w wywiadzie dla MTV News, piosenka porusza ideę, że jako istoty ludzkie mamy „niezwykły potencjał do bycia destrukcyjnymi lub kreatywnymi”. Wspomniał również o „tragicznym fakcie, że apetyt na innowacje wojskowe jest nieskończony, ale gdy dochodzi do podjęcia projektu, takiego jak zakończenie głodu na świecie, jest to postrzegane jako ekstrawaganckie. Nie jest traktowane z taką samą powagą”. Ta dwoistość staje się wiodącym motywem, gdy narrator zaczyna prezentować ciemną stronę swojej wszechmocy.

W trzeciej części utworu ton staje się znacznie mroczniejszy i niepokojący. Narrator nie tylko dysponuje globalnym zasięgiem i „czystą” mocą, ale także z bezwzględną obojętnością przedstawia przerażające możliwości: „I can hand out a million vaccinations / Or let 'em all die of exasperation / Have 'em all healed of their lacerations / Have 'em all killed by assassination” (Mogę rozdać milion szczepionek / Albo pozwolić im wszystkim umrzeć z wycieńczenia / Mogę sprawić, że ich rany się zagoją / Albo sprawić, że wszyscy zostaną zabici w zamachu). To przerażające zestawienie życia i śmierci, uzdrowienia i zniszczenia, ukazuje potęgę, która nie zna moralnych barier. Zdolność do „make anybody go to prison / Just because I don't like 'em” (wtrącenia każdego do więzienia / Po prostu dlatego, że go nie lubię) i „do anything with no permission” (zrobienia wszystkiego bez pozwolenia) to już obraz tyrana, który osiągnął absolutną kontrolę.

Kulminacją tej mrocznej wizji jest zdolność do „guide a missile by satellite” (kierowania pociskiem za pomocą satelity) i „hit a target through a telescope” (trafienia w cel przez teleskop), prowadząca do ostatecznej, apokaliptycznej konkluzji: „And I can end the planet in a holocaust” (I mogę zakończyć istnienie planety w holokauście). To niezwykle mocne i wstrząsające zakończenie, które po sześciokrotnym powtórzeniu słowa „holocaust” nagle wraca do pierwotnego, niewinnego refrenu: „I can ride my bike with no handlebars” (Mogę jechać na rowerze bez trzymanki). Ten powrót jest nie tylko artystycznym zabiegiem, ale i przeszywającym komentarzem. Podkreśla on tragiczną ironię – to właśnie z prostych początków, z niewinnej ciekawości i pragnienia osiągnięć, może wyrosnąć niszczycielska siła zdolna do zagłady.

Zespół The Flobots, znany ze swojego zaangażowania w kwestie społeczne i polityczne, co potwierdzają słowa Stephena "Brer Rabbita" Bracketta o „zespole z misją”, dążącym do angażowania się w kwestie sprawiedliwości społecznej, poprzez „Handlebars” nie tylko komentuje zagrożenia związane z niekontrolowaną władzą, ale także z technologią, która w rękach człowieka może służyć zarówno dobru, jak i złu. Piosenka, wydana w 2008 roku, w kontekście globalnych konfliktów i rosnącej potęgi technologicznej, stawia pytania o odpowiedzialność jednostki i ludzkości jako całości. To przypomnienie, że każdy z nas, w swoim „ja potrafię”, nosi w sobie potencjał do budowania lub niszczenia, a kierownica, którą trzymamy, symbolizuje wybory, które decydują o przyszłości.