Interpretacja Monster mash - Bobby Boris Pickett

Interpretacja utworu "Monster Mash" autorstwa Bobby'ego "Borisa" Picketta to podróż w głąb popkulturowego fenomenu, który, choć zrodził się jako żart, na stałe wpisał się w tkankę celebrowania Halloween. Piosenka, wydana jako singiel w sierpniu 1962 roku przez wytwórnię Garpax Records, nie jest jedynie dziecięcą wyliczanką o potworach, ale dowcipnym komentarzem na temat ówczesnych trendów i uniwersalną opowieścią o akceptacji nowości. W październiku 1962 roku "Monster Mash" osiągnął pierwsze miejsce na liście Billboard Hot 100.

Zanim jednak zagłębimy się w znaczenie tekstu, warto poznać jego genezę. Bobby Pickett, początkujący aktor, zarabiał na życie, śpiewając wieczorami z zespołem The Cordials. Jak sam wspomniał w wywiadzie z Janem Alanem Hendersonem w 1995 roku, podczas jednego z występów, wykonując piosenkę The Diamonds "Little Darlin'", improwizował monolog głosem Borisa Karloffa, słynnego odtwórcy roli potwora Frankensteina. Reakcja publiczności była entuzjastyczna. Lenny Capizzi, kolega z zespołu i współautor tekstu, zachęcił Picketta, by rozwinął ten pomysł. Pickett wspominał, że utwór "napisał się sam w pół godziny i nagranie zajęło mniej niż pół godziny". Piosenka była inspirowana popularnymi w latach 60. tanecznymi szaleństwami, takimi jak Mashed Potato, oraz sukcesem piosenki "Alley Oop" Gary'ego S. Paxtona, który został również producentem "Monster Mash". W efekcie powstała "Monster Mash" – połączenie gorączki na punkcie potworów i modnych tańców.

Tekst piosenki rozpoczyna się klasycznym horrorem: "I was working in the lab late one night / When my eyes beheld an eerie sight / For my monster from his slab began to rise / And suddenly to my surprise" – ta sceneria jest natychmiast rozpoznawalna dla każdego fana filmów grozy. Jednak zamiast sceny terroru, otrzymujemy zabawną groteskę. Potwór, zamiast siać zniszczenie, zaczyna tańczyć: "He did the mash / He did the monster mash". To jest kluczowy moment piosenki, który od razu wskazuje na jej komediowy charakter. Zamiast strachu, jest zaskoczenie i... taniec.

Kolejne zwrotki rozwijają tę ideę, przekształcając samotne laboratorium w epicką imprezę, gdzie "ghouls all came from their humble abodes / To get a jolt from my electrodes". Cała zgraja klasycznych potworów — Wilkołak, Drakula i jego syn, zombie, Igor — zbiera się, by dołączyć do zabawy. Piosenka tworzy obraz wesołego, akceptującego środowiska, gdzie potwory, zazwyczaj budzące grozę, bawią się bez skrępowania. Jest to "graveyard smash" – cmentarny hit, który "złapał w mig" – "caught on in a flash". Ten opis odzwierciedlał ówczesne taneczne trendy, które szybko stawały się popularne i tak samo szybko przemijały. Sam taniec do "Monster Mash" był wariacją na temat Mashed Potato, z dodatkiem "frankensteinowskich" gestów rąk.

Centralnym punktem konfliktu, a zarazem kolejnym źródłem humoru, jest niezadowolenie Drakuli, który wciąż wierny jest starszym stylom: "Out from his coffin, Drac's voice did ring / Seems he was troubled by just one thing / He opened the lid and shook his fist / And said, 'Whatever happened to my Transylvania twist?'" To pytanie, ironicznie nawiązujące do popularnego tańca twist, symbolizuje zderzenie starego z nowym. Drakula, ikona klasycznego horroru, reprezentuje tych, którzy opierają się zmianom, kurczowo trzymając się tradycji. Piosenka jednak szybko rozwiewa jego obawy, pokazując, że "Transylvania twist" ustąpił miejsca nowemu szaleństwu: "It's now the mash / It's now the monster mash".

Ostatecznie, Drakula nie tylko akceptuje nową modę, ale wręcz staje się częścią zespołu: "Now everything's cool, Drac's a part of the band". To przesłanie o akceptacji i jedności, gdzie nawet najbardziej konserwatywne postacie w końcu dołączają do wspólnej zabawy. Końcowe wersy "For you, the living, this mash was meant too / When you get to my door, tell them Boris sent you" stanowią otwarte zaproszenie dla słuchaczy, aby sami włączyli się w potworną zabawę. Pickett, używający pseudonimu "Boris" (od Borisa Karloffa), zaprasza żywych do swojego makabrycznego świata, obiecując, że i oni "załapią w mig".

Warto wspomnieć, że w 1962 roku BBC początkowo zakazało emisji utworu, uznając go za "zbyt makabryczny", co, jak ironicznie zauważa serwis uDiscoverMusic, tylko "dodało dreszczyku niebezpieczeństwa". Jednak już w 1973 roku "Monster Mash" ponownie wszedł na listy przebojów w Stanach Zjednoczonych i w Wielkiej Brytanii, dowodząc swojej ponadczasowej popularności. Bobby Pickett wielokrotnie powracał do tematyki potworów w swojej twórczości, wydając m.in. świąteczny "Monster's Holiday" czy inspirowany rapem "Monster Rap" w 1985 roku, w którym potwór uczy się mówić poprzez rap. Jak sam przyznał w wywiadzie z 1995 roku, "Monster Mash" opłacał mu czynsz przez 33 lata i nie miał na co narzekać.

Podsumowując, "Monster Mash" to więcej niż tylko piosenka o potworach. To utwór, który w humorystyczny sposób oddaje dynamikę zmian kulturowych, ewolucję mody tanecznej i uniwersalną potrzebę przynależności. Poprzez zabawne odwrócenie ról – gdzie potwory bawią się na imprezie, a nie straszą – Pickett stworzył ponadczasowy hymn Halloween, który celebruje radość, akceptację i odrobinę makabrycznego absurdu.