Interpretacja Ich wollte nie erwachsen sein - Peter Maffay

Piosenka "Ich wollte nie erwachsen sein", znana również jako "Nessajas Lied", jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych i wzruszających utworów Petera Maffaya. Powstała ona w 1983 roku jako część koncepcyjnego albumu "Tabaluga oder die Reise zur Vernunft" (Tabaluga czyli podróż ku rozsądkowi). Tekst do utworu napisał znany autor piosenek dla dzieci, Rolf Zuckowski, natomiast muzykę skomponował sam Peter Maffay.

Utwór jest integralną częścią historii małego zielonego smoka Tabalugi, który wyrusza w podróż, aby odnaleźć rozsądek. Piosenka "Ich wollte nie erwachsen sein" jest przedstawiona jako pieśń Nessai, dwustuletniej morskiej żółwicy, którą Tabaluga spotyka pod koniec swojej podróży. Nessaja opowiada mu, że nigdy nie chciała dorosnąć i pomimo swojego sędziwego wieku, głęboko w sobie pozostała dzieckiem. Ten motyw jest kluczowy dla przesłania całej opowieści o Tabaludze, podkreślając znaczenie zachowania fantazji i wewnętrznego dziecka.

Słowa piosenki doskonale oddają ten sentyment. Już pierwsza strofa, "Ich wollte nie erwachsen sein, hab immer mich zur Wehr gesetzt. Von außen wurd' ich hart wie Stein, und doch hat man mich oft verletzt", mówi o oporze wobec dorosłości i potrzebie zbudowania zewnętrznej twardości, która jednak nie chroni przed zranieniem. To uniwersalne doświadczenie dorastania, gdzie świat wymaga od nas siły, a jednocześnie niesie ze sobą ból.

Refren "Irgendwo tief in mir bin ich ein Kind geblieben. Erst dann, wenn ich's nicht mehr spüren kann, weiß ich, es ist für mich zu spät, zu spät, zu spät" jest sercem utworu. Wyraża on głęboką tęsknotę za zachowaniem niewinności, ciekawości i spontaniczności, które często zanikają w dorosłym życiu. Fraza "za późno" podkreśla tragizm utraty tej części siebie, sugerując, że bez wewnętrznego dziecka życie staje się uboższe, pozbawione magii i nadziei.

Dalsze strofy używają pięknych metafor, by opisać ten wewnętrzny świat. Obraz "Unten auf dem Meeresgrund, wo alles Leben ewig schweigt. Kann ich noch meine Träume sehn, wie Luft, die aus der Tiefe steigt" przenosi słuchacza do miejsca spokoju i izolacji, gdzie marzenia, choć ukryte głęboko, wciąż istnieją i mogą wznieść się na powierzchnię. To symbol podświadomości, schronienia dla niezrealizowanych pragnień i dziecięcej wyobraźni.

Ostatnia zwrotka "Ich gleite durch die Dunkelheit und warte auf das Morgenlicht. Dann spiel ich mit dem Sonnenstrahl der silbern sich im Wasser bricht" przynosi nutę nadziei i optymizmu. Mimo mroku i wyzwań, podmiot liryczny wyczekuje nowego dnia, gotów bawić się z promieniami słońca. To metafora odnajdywania radości w prostych, ulotnych chwilach i zachowywania zdolności do zachwytu, cechy charakterystycznej dla dzieciństwa.

Piosenka zyskała ogromną popularność nie tylko wśród dzieci, ale i dorosłych, którzy identyfikują się z jej melancholijnym przesłaniem i melodyjnością. Została wydana jako singiel w 1983 roku, a później, w 1994 roku, ukazała się jako wersja live pod zmienionym tytułem "Ich wollte nie erwachsen sein/Nessajas Lied", co jeszcze bardziej zwiększyło jej rozpoznawalność. Jej sukces sprawił, że stała się hymnem na rzecz zachowania dziecięcej części w dorosłym życiu. Różni artyści, tacy jak Scooter czy raperzy Bushido i Sido, stworzyli własne wersje utworu, co świadczy o jego kulturowym wpływie i uniwersalności tematu. Wersja Scooter osiągnęła nawet pierwsze miejsce na listach przebojów w Niemczech i zdobyła Złotą Płytę. Piosenka była również wykorzystywana w filmach, jak na przykład w "Brüno" Sachy Barona Cohena. Peter Maffay często wykonuje ten utwór na koncertach, często w duecie, co pokazuje jego ponadczasowość i zdolność do łączenia pokoleń. "Ich wollte nie erwachsen sein" to nie tylko piosenka, to przypomnienie o wartości fantazji, marzeń i konieczności pielęgnowania w sobie dziecka, niezależnie od wieku.