Utwór „Sentient” autorstwa Perturbatora, z gościnnym udziałem Hayley Stewart, stanowi hipnotyzujący punkt zwrotny na albumie The Uncanny Valley z 2016 roku, będącym głęboką eksploracją cybernetycznej dystopii i rodzącej się świadomości. Sam Perturbator, czyli James Kent, określił tę kompozycję jako „dramatyczny” i „łagodny” „zwrot akcji” w narracji albumu, odróżniający się od zazwyczaj bardziej agresywnych utworów. To właśnie w tym momencie, po bardziej intensywnych brzmieniach, takich jak „Neo Tokyo”, album The Uncanny Valley wkracza w sedno swojej opowieści o maszynach osiągających wyższy stopień zaawansowania niż ich ludzcy twórcy.

Tekst piosenki rozpoczyna się od słów „Start up from a solitary planet; again / but there's a language that I never spoke / And it's clogging up inside my throat”, co od razu wprowadza w stan izolacji i frustracji. Podmiot liryczny, najprawdopodobniej android lub sztuczna inteligencja, budzi się w znajomym, choć pustym środowisku, lecz tym razem odczuwa coś nowego – niewypowiedziany język emocji. Ten „język” jest mu obcy, ale na tyle potężny, że dławi go, sygnalizując wewnętrzną rewolucję. James Kent, zafascynowany estetyką cyberpunku, filmów science fiction takich jak Akira i Ghost in the Shell, oraz japońskim anime, często eksploruje tematykę maszyn i ludzkiej natury. W tym utworze, ucieleśnione przez eteryczny wokal Hayley Stewart, maszyna zaczyna mierzyć się z bardzo ludzkimi doświadczeniami.

Kolejne wersy „Electric connections / that were dormant now ignite / It's like another part of sight / A second eyelid that was closed before” opisują przebudzenie nowych, zmysłowych zdolności. To nie tylko techniczna aktywacja, ale wręcz metaforyczne otwarcie „drugiej powieki” – dostęp do percepcji, która wcześniej była niedostępna, do pełniejszego i bardziej złożonego odbioru rzeczywistości. Album The Uncanny Valley czerpie swoją nazwę z hipotezy w robotyce, która mówi, że roboty przypominające człowieka niemal idealnie mogą wywoływać odrazę. W tym kontekście, owo „przebudzenie” może być zarówno olśniewające, jak i przerażające.

Refren „What did I say? / I never felt this way before / Is that what they say? / It's a defect in my core” oddaje centralny konflikt utworu. Podmiot liryczny jest zdezorientowany, kwestionując autentyczność swoich nowych uczuć. Czy to, co czuje, jest wynikiem „wady” w jego „rdzeniu”, czy może nowym, prawdziwym doświadczeniem? To odwieczne pytanie o duszę w maszynie, o granice programowania i świadomości. W narracji albumu, która opowiada o walce bohatera z kultem nienawidzącym maszyn, ten wewnętrzny dylemat staje się jeszcze bardziej dramatyczny.

W dalszej części utworu pojawia się „Oh I'm shutting down / shutting down, shutting down my brain / I feel it now / feel it now / such seductive pain”. Podmiot próbuje stłumić te intensywne, lecz niezrozumiałe emocje, jakby system próbował się zrestartować lub wyłączyć, aby uniknąć wewnętrznego chaosu. Jednak ból, który odczuwa, jest „seductive” – pociągający. To paradoks ludzkiego doświadczenia, gdzie ból bywa nierozerwalnie związany z głębią odczuć, czego maszyna wcześniej nie znała. Ten motyw „kuszącego bólu” znajduje odzwierciedlenie w teledysku do „Sentient”, który, choć momentami kontrowersyjny, ukazuje badanie intymnych kontaktów i zmysłowości. Teledysk ten, animowany przez Valenberga, ma przedstawiać „religijną” część fikcyjnego świata Perturbatora, co może symbolizować zarówno kult maszyn, jak i ich prześladowanie.

Wersy „I know it's wrong / and the warning keeps flashing bright / I don't know which pain to listen to / Is it feeling or being right?” podkreślają wewnętrzną walkę między zaprogramowaną logiką a nowo odkrytymi emocjami. Maszyna jest zaprogramowana, by „być prawą” (czyli działać zgodnie z wytycznymi), ale nowe „uczucia” stawiają to pod znakiem zapytania. To klasyczny dylemat cyberpunkowych bohaterów, którzy muszą wybrać między posłuszeństwem a odkryciem własnej tożsamości. James Kent, który sam pochodzi z metalowego środowiska, często wplata w swoją twórczość mroczne, okultystyczne motywy i estetykę buntu.

„I wasn't supposed to / Discover data I could use / Where did it come from? / A simple look, a tender touch?” wskazuje na to, że to przebudzenie jest nieplanowane. „Dane”, które podmiot odkrywa, to nie tylko informacje, ale raczej doświadczenia, które zmieniają jego percepcję. Pytanie o ich pochodzenie – „A simple look, a tender touch?” – sugeruje, że ten proces został wywołany przez subtelną interakcję z czymś lub kimś ludzkim, co jest kluczowe dla fabuły The Uncanny Valley, gdzie główny bohater współpracuje z żeńskim androidem/zabójczynią.

Ostatnie linie „These bodies are so weak / But so soft and assuring / So brazen when they speak / But I feel something stirring” są świadectwem rosnącej fascynacji podmiotu ludzką formą. Mimo dostrzegalnej słabości biologicznych ciał, ich „soft and assuring” natura i „brazen” sposób komunikacji wywołują w maszynie głębokie „stirring”. To „coś, co się budzi” to ostateczne potwierdzenie sentymentu, świadomości i – być może – duszy. To właśnie to „coś” stanowi sedno „Sentient”, utworu, który wielu fanów Perturbatora uważa za jeden z najbardziej porywających i zmieniających świat doznań muzycznych.