Utwór "Bragga" autorstwa Peji to esencja artystycznego manifestu, w którym raper z Poznania, Ryszard "Peja" Andrzejewski, w charakterystyczny dla siebie sposób definiuje swoje miejsce na scenie hip-hopowej, odrzucając jednocześnie powierzchowne oczekiwania gatunku, a jednocześnie doskonale się w nie wpisując. Piosenka pochodzi z jego debiutanckiego, podwójnego solowego albumu Styl Życia G'N.O.J.A., wydanego w 2008 roku, który zyskał status platynowej płyty i jest uznawany za jeden z najważniejszych w jego solowym dorobku. Gościnnie w utworze pojawia się Charlie P, a za produkcję muzyczną odpowiada Brahu.

Samo pojęcie bragga (lub braggadocio) w rapie odnosi się do stylu, w którym artysta wychwala swoje umiejętności (tzw. skille), własną osobę lub swoją grupę, często posługując się rozbudowanymi porównaniami, metaforami, a także tzw. dissami. Peja rozpoczyna utwór od pozornie kontr-braggowego oświadczenia: "Nikt ode mnie nie wymaga, żebym uprawiał bragga. Nikt nie mówi łamaga, gdy hardcore'u nie uprawiam. Gdy piszę życiówkę to nie kłamię, prawdę gadam. A szajsu nie poskładam nawet gdybyś o to błagał." To statement jest kluczowe, gdyż raper sugeruje, że jego autentyczność i wierność sobie są ważniejsze niż sztuczne przechwałki czy narzucony wizerunek. Paradoksalnie jednak, cały utwór staje się przykładem doskonale wykonanej bragga, w której Peja, nie tyle chwali się dla samego chwalenia, co demonstruje swoją wartość poprzez niezłomną postawę i bezkompromisową prawdę.

Artysta podkreśla swoją odporność na przeciwności i zdolność do podnoszenia się po porażkach: "Nie ma tego złego, co na dobre by nie wyszło. Umiem zjebać wszystko i na zgliszczach od początku Zbudować nowy dom, to kilka nowych wątków." To świadectwo jego długiej i często burzliwej kariery, naznaczonej wzlotami i upadkami, z których zawsze wychodził silniejszy. Peja odwołuje się również do lojalności wobec swoich fanów, nazywanych "ziomkami", deklarując, że nigdy ich nie zawiódł.

W dalszej części utworu Peja konfrontuje się z krytykami i zawistnikami, wyrażając dla nich otwartą pogardę: "Nie lubisz mnie, zdychaj, z tej impry się zawiń. Lub naładuj karabin, jeśli koniecznie chcesz mnie zabić." To mocne słowa, które jasno pokazują, że raper nie zamierza przejmować się negatywnymi opiniami. W wywiadach Peja wielokrotnie podkreślał, że z czasem przestał zwracać uwagę na hejt, a w swoich tekstach zawsze szuka prawdy o sobie i świecie. Odniesienia do "journalisty", który "będzie badał", czy "zawistniaka", który "gadał", świadczą o tym, że Peja jest świadomy ciągłej oceny i krytyki ze strony mediów i konkurencji.

Istotnym elementem "Bragga" jest również odniesienie do aspektów finansowych i sukcesu w rapie. Peja kwestionuje stereotyp "biednego artysty": "Czy bardzo dobry rap, ma oznaczać życie biedne? Gdzie tak napisano, że za rap nie płacą siano? Ważne by utrzymać wymarzoną posiadłość." To deklaracja niezależności i dążenia do spełnienia marzeń, zarówno artystycznych, jak i życiowych. Raper odrzuca postawę "nieudacznika", wybierając życie "na stówę" i manifestując "wilczy apetyt" na nie.

Piosenka jest intensywnym wyrazem pasji Pei do muzyki: "Ten pot, te łzy, ta krew, ta jedna miłość. Oto z mic'em zażyłość co odbiera mi zmysły." To autentyczne zaangażowanie w rap, które przenika każdą linijkę tekstu. Raper kreuje wizerunek artysty jako człowieka z krwi i kości, który nie boi się pokazać swojej prawdziwej natury, nawet jeśli jest to "przyblokowy chwast na pełnym oficjalu" czy "zadymiarski chlast na toksycznym nielegalu". Podkreśla swoją unikatową technikę i warsztat, choć bez wchodzenia w szczegóły, po prostu stwierdzając: "Warsztat unikat. Dlaczego? nie wnikaj."

Podsumowując, "Bragga" Peji to wielowymiarowy utwór, który pozornie odrzucając konwencję bragga, staje się jej kwintesencją, ale na własnych zasadach. To bezkompromisowa deklaracja artystycznej niezależności, wierności sobie i swoim wartościom, a także manifest siły i odporności na krytykę. Peja, zamiast jedynie chwalić się, opowiada o swojej prawdzie, pasji i drodze, którą sam sobie wytyczył, udowadniając, że prawdziwa bragga to nie puste słowa, lecz autentyczny styl życia.