Piosenka "Something Real" Post Malone'a, pochodząca z jego albumu Austin z 2023 roku, to przejmująca spowiedź artysty, w której mierzy się on z pustką i powierzchownością, jakie często towarzyszą sławie i bogactwu. Utwór, który był drugim singlem promującym płytę, doskonale wpisuje się w ogólne przesłanie albumu, koncentrujące się na zdrowiu psychicznym i poszukiwaniu lepszych warunków życia, a także na podróży do samopoznania. Austin jest uznawany za najbardziej osobisty i wrażliwy album Malone'a, a "Something Real" stanowi jego doskonały przykład, oferując nowe spojrzenie na wokal artysty, wspierany przez chór, co wzmacnia emocjonalny przekaz.

W refrenie Post Malone błaga o "coś, co może poczuć", "coś, coś prawdziwego". Te słowa są sednem jego pragnienia autentyczności i prawdziwych doświadczeń. Artysta opisuje sceny luksusu, takie jak "siedemset stóp od wybrzeża Grecji" czy "brak rezerwacji, zjeżdżamy w dwudziestu", ale podkreśla, że to wszystko nie zaspokaja jego tęsknoty za czymś szczerym i namacalnym. Wers "Zapalić papierosa, żeby móc oddychać" symbolizuje próbę znalezienia ulgi i chwili wytchnienia w przytłaczającej rzeczywistości.

Pierwsza zwrotka ujawnia ciemną stronę sławy. Post Malone śpiewa: "Stop, robi się za gorąco, to przeciążenie". Mówi o tym, że "nie ma znaczenia, jaki samochód stoi na zewnątrz, to samotna droga". To jasne nawiązanie do tego, że pieniądze nie przyniosły mu upragnionego spokoju. Sukces stał się "mieczem obosiecznym, przecinającym więzi z tymi, których zna". To pokazuje emocjonalną cenę, jaką płaci za sławę, odsuwając się od bliskich mu osób. Zastanawia się nawet: "Więc powiedz mi, jakim cudem wciąż żyję? To cud".

W pre-refrenie, wers "(No-o-o) I nie mogę uwierzyć, że zwymiotowaliśmy tu w Louis V" to gorzkie odzwierciedlenie marnowania bogactwa i luksusu na płytkie przyjemności. "To jest to, czego potrzebuję teraz / To tylko moja potrzeba, u bram piekła, bez VIP-a / Wszyscy czekają w kolejce" wskazuje na demokratyczną naturę cierpienia i niemożność wykupienia się od prawdziwych problemów, nawet będąc celebrytą.

Druga zwrotka kontynuuje ten motyw, z odniesieniami do markowych przedmiotów i uzależnień. "Prada na moim kutasze, Prada na moich rękawach" oraz "mam prawdziwe nawyki, jestem uzależniony od skuterów śnieżnych / Turkusowy Patek, stal, kiedy czuję panikę" to przykłady prób wypełnienia pustki konsumpcją i używkami. "Wyrzuć na to milion, problem, wyrzuć na to pigułkę / Nadal to robię, podpisuję kolejny kontrakt" ujawnia, jak pieniądze i używki stały się mechanizmami radzenia sobie, które w rzeczywistości pogłębiają problem, tworząc błędne koło. Post Malone przyznaje, że jego życie jest znośne tylko dzięki substancjom, które zapewniają mu otępienie, ale jednocześnie jest świadomy, że to nie jest trwałe rozwiązanie.

W ostatnim refrenie powraca do pragnienia "czegoś, co może poczuć". Zastanawia się: "Ile psylocybiny może zjeść człowiek?", co podkreśla jego desperackie poszukiwanie intensywnych doznań, które przełamią otępienie. Wers "Whisky, miłość i trawka, żeby tylko zasnąć" wskazuje na uzależnienie od substancji jako sposobu na ucieczkę od rzeczywistości i walkę z bezsennością. Końcowe "I to jest to, czego chcę, to nie jest to, czego potrzebuję" jest kluczowe, ukazując jego świadomość, że te tymczasowe ucieczki nie są prawdziwymi rozwiązaniami. Przyznaje, że "ma wszystko, chyba trudno go zadowolić" i że "oddałby swoje życie, byleby tylko zaznać spokoju". To wyznanie podkreśla głębokie pragnienie wewnętrznego spokoju, które przewyższa wszelkie materialne bogactwa.

Warto zaznaczyć, że album Austin, z którego pochodzi "Something Real", jest pierwszym albumem Post Malone'a od debiutu w 2016 roku, na którym nie ma żadnych współpracowników. Sam artysta określił ten materiał jako "niektóre z najbardziej wymagających i satysfakcjonujących piosenek dla mnie, przynajmniej – próbowałem naprawdę się wysilić i zrobić coś fajnego". To świadczy o intymnym i osobistym charakterze utworu, który jest odzwierciedleniem jego wewnętrznych zmagań. Ostatnie wersy piosenki, w których Post Malone powtarza prośbę o "coś, co może poczuć" i "coś, coś prawdziwego", pozostawiają słuchacza z poczuciem niedosytu i niewypełnionej tęsknoty za autentycznością, nawet w obliczu największego sukcesu.