Piosenka "D>E>A>T>H>M>E>T>A>L" zespołu Panchiko to utwór głęboko zakorzeniony w tematyce alienacji, wewnętrznej walki i społecznego niezrozumienia, opowiedziany w kontekście niezwykłej historii samego zespołu. Tekst rozpoczyna się od portretu zagubionej osoby: "She's forgotten her car keys / And the flowers for her friends / They say she's a harpy / She is on her meds". Te linie symbolizują oderwanie od codziennych obowiązków i relacji międzyludzkich, sugerując jednocześnie, że bohaterka zmaga się z problemami natury psychicznej, czego dowodem jest przyjmowanie leków. Określenie "harpy" (harpia) wskazuje na negatywną percepcję społeczną, stygmatyzację i osądzanie jej za jej zachowanie lub stan. Harpie w mitologii to drapieżne potwory, co dodatkowo podkreśla, jak bezlitośnie jest postrzegana.

Refren – "'Cause you're holding onto someone who's special / Educating someone who's mental / Giving the fat pigs a facial / We all listen to death metal" – jest centralnym punktem utworu i bywa różnie interpretowany. Może on być cyniczną refleksją nad bezowocnymi próbami pomocy osobom zmagającym się z problemami psychicznymi ("educating someone who's mental") lub ogólną frustracją wobec obłudy społeczeństwa ("giving the fat pigs a facial"). Zwrot "We all listen to death metal" jest często rozumiany jako metafora mrocznych stron ludzkiej psychiki – błędów, złych nawyków, nieudanych relacji i niewygodnych prawd, które każdy w sobie nosi. Śmierć metal, choć z nazwy ciężki i agresywny, w kontekście twórczości Panchiko, reprezentuje coś, czego się wstydzimy, co ukrywamy, ale co jest uniwersalnym doświadczeniem. Ironia tkwi w tym, że sama muzyka Panchiko, określana jako indie rock czy shoegaze, jest daleka od gatunku death metalu, co pogłębia to symboliczne znaczenie.

Interludium "Don't- Don't- Don't... / Don't play the track" może być interpretowane jako desperacka prośba o zatrzymanie biegu wydarzeń, unikanie bolesnych wspomnień, a nawet jako meta-komentarz do samej piosenki, sugerujący, że poruszane w niej tematy są zbyt trudne lub niepokojące. Druga zwrotka kontynuuje portret bohaterki: "She spends with her fucker / He's completely fixed / She's in with the rockers / But it's not to her taste". Te wersy ukazują ją w toksycznych lub nieautentycznych relacjach, gdzie partner ("fucker") jest "naprawiony" (co może być ironią, wskazującą na jego własne problemy lub fałszywą fasadę), a przynależność do grupy ("rockers") nie jest zgodna z jej prawdziwym ja. Niektórzy fani interpretują "her fucker" jako "Roy Fokker" – postać z anime "Voltron", sugerując, że dziewczyna ucieka w fikcję z powodu samotności, co nawiązuje do ogólnego wpływu kultury otaku na twórczość zespołu Panchiko.

Powtarzające się "Let it go" i finałowe "No one knows / Where she goes" z "La la, La la, La..." niosą ze sobą poczucie rezygnacji, samotności i niewidzialności. "Let it go" to próba pogodzenia się z sytuacją, a brak wiedzy o tym, dokąd idzie, podkreśla jej izolację i niezrozumienie, z jakim się spotyka. Końcowe "La la" może symbolizować zrezygnowane bujanie w obłokach, utratę nadziei lub powrót do dziecięcej naiwności.

Ciekawostki na temat Panchiko i tego utworu są równie intrygujące, co sama interpretacja tekstu. Zespół powstał w Nottingham w Anglii w latach 1997-1998, założony przez przyjaciół z dzieciństwa: Owaina Daviesa (wokal/gitara), Andrew "Andy'ego" Wrighta (gitara/klawisze), Shauna Ferredaya (bas) i perkusistę Johna. Nagrali oni EP-kę "D>E>A>T>H>M>E>T>A>L" między 1999 a 2000 rokiem w sypialni jednego z członków, używając skromnego sprzętu. Stworzyli jedynie około 30 egzemplarzy na płytach CD-R, które rozdali znajomym i rozesłali do wytwórni, jednak album nie zyskał rozgłosu, a zespół rozpadł się około 2001 roku.

Niezwykła historia Panchiko zaczęła się w 2016 roku, kiedy anonimowy użytkownik forum 4chan znalazł jedną z tych płyt w sklepie charytatywnym Oxfam w Nottingham i udostępnił jej zawartość online. Płyta była uszkodzona przez "disc rot" (korozję płyty), co nadało utworom unikalne, zniekształcone brzmienie, które zaintrygowało internautów i szybko stało się "kultową klasyką". Ten zniekształcony dźwięk niektórzy postrzegali jako celowy efekt artystyczny, co dodatkowo podsycało tajemnicę. Przez lata fani na całym świecie, szczególnie na forach Reddit i Discord, próbowali ustalić tożsamość członków zespołu.

W 2020 roku Owain Davies został odnaleziony i skontaktowany przez fana za pośrednictwem Facebooka. Członkowie Panchiko byli zaskoczeni swoją niespodziewaną popularnością. W odpowiedzi na prośby fanów, w 2020 roku zespół wznowił "D>E>A>T>H>M>E>T>A>L" w zremasterowanej wersji, która zawierała także oryginalne, "zgniłe" utwory, a także niepublikowane wcześniej dema. Sam Owain przyznał, że teksty są otwarte na interpretację, a on lubi muzykę, która wywołuje smutek, ale jednocześnie daje poczucie szczęścia, wiedząc, że inni również przeżywają podobne emocje. Andy Wright, producent i inżynier dźwięku, skomentował, że "disc rot" sprawił, że projekt był wyjątkowy, dodając mu uroku zapomnianej pamiątki.

Wskrzeszenie zespołu doprowadziło do wydania nowych materiałów, w tym debiutanckiego albumu "Failed at Math(s)" w 2023 roku i drugiej płyty "Ginkgo" w 2025 roku, oraz tras koncertowych, co stanowi niezwykłą historię o ponownym odkryciu i uznaniu po ponad dwudziestu latach milczenia. Piosenka "D>E>A>T>H>M>E>T>A>L" jest świadectwem tej podróży – od osobistych zmagań bohaterki po globalne, nieoczekiwane odrodzenie twórczości, która początkowo miała pozostać tylko we wspomnieniach garstki przyjaciół.