Interpretacja Teenagers - My Chemical Romance

Piosenka "Teenagers" autorstwa My Chemical Romance, wydana jako czwarty i ostatni singiel z albumu The Black Parade 9 lipca 2007 roku, to utwór, który z pozoru wydaje się być odrębnym elementem od nadrzędnej, koncepcyjnej narracji albumu. The Black Parade, wydany pierwotnie 23 października 2006 roku, opowiada historię umierającego na raka Pacjenta i jego podróży w zaświaty. Jednak "Teenagers", choć nie wpisuje się bezpośrednio w tę historię, stanowi silny komentarz społeczny, który wzbogaca cały koncept albumu, poruszając tematy alienacji, konformizmu i lęku przed młodzieżą.

Główny wokalista zespołu, Gerard Way, wyjaśnił w wywiadzie dla magazynu Kerrang! w listopadzie 2006 roku, że piosenka to "komentarz na temat dzieci postrzeganych jako mięso; przez rząd i społeczeństwo". Przyznał, że tak właśnie czuł się w szkole, a także po atakach z 11 września 2001 roku. Inspiracją do powstania utworu było osobiste doświadczenie Way'a. Podczas jazdy metrem w Nowym Jorku, otoczony przez grupę nastolatków, poczuł się nieswojo, a nawet przestraszony, co skłoniło go do refleksji, czy stracił kontakt z młodzieżą. W pewnym momencie poczuł się "stary" i "celem", jakby stał się "figurą rodzicielską lub częścią problemu". To właśnie te odczucia stały się zalążkiem tekstu.

Początkowe wersy – "They’re gonna clean up your looks / With all the lies in the books / To make a citizen out of you" – odzwierciedlają presję społeczną i systemową, by młodzi ludzie dopasowali się do określonych norm. Społeczeństwo próbuje "uformować" ich w "modelowych obywateli", którzy będą replikować istniejący system, nie zważając na ich indywidualne aspiracje. Dalsze wersy, "They’re gonna rip up your heads / Your aspirations to shreds / Another cog in the murder machine", jeszcze mocniej podkreślają ten proces odbierania indywidualności, sprowadzając młodych ludzi do roli trybików w większej, bezdusznej maszynie. To poczucie bycia "mięsem" w oczach społeczeństwa i rządu, o którym mówił Way, jest tu wyraźnie namacalne.

Centralnym i najbardziej prowokacyjnym refrenem jest powtarzane "Teenagers scare the living shit out of me". Ten wers, śpiewany przez dorosłego, a jednocześnie identyfikującego się z młodzieżą artystę, ukazuje ambiwalencję i hipokryzję dorosłego świata. Z jednej strony, jest to bezpośrednie wyrażenie lęku, jaki dorośli odczuwają wobec nieokiełznanej, często niezrozumiałej siły nastolatków. Z drugiej, jak zasugerował Gerard Way w wywiadzie dla NME, piosenka porusza problem przemocy wśród nastolatków i "problem, gdzie dzieci zabijają dzieci". Way podkreślał, że choć utwór "prawie nie pasował do płyty, to jest to temat tak ważny dla naszej kultury". W szkole nauczył się, że "ludzie są bardzo agresywni i terytorialni".

Linie "They could care less as long as someone’ll bleed" wskazują na obojętność społeczeństwa na źródło problemów młodzieży, skupiając się jedynie na konsekwencjach, zwłaszcza tych dramatycznych. Kolejne wersy, "So darken your clothes or strike a violent pose / Maybe they’ll leave you alone, but not me", można interpretować jako ironiczną radę lub obserwację. Sugerują, że nastolatki, które pragną być zauważone lub po prostu zostawione w spokoju, często przyjmują buntowniczą estetykę (ciemne ubrania) lub agresywną postawę, która jest postrzegana jako "gwałtowna poza". Jednak finałowe "but not me" pokazuje, że narrator, czy to sam Gerard Way, czy podmiot liryczny, nie jest obojętny na los tych młodych ludzi; staje po ich stronie, nie chce ich zostawić samych. W kontekście osobistego lęku Way'a przed nastolatkami, to "ale nie ja" może również oznaczać, że chociaż społeczeństwo odsunie się od nich, on sam, jako ktoś kto kiedyś był podobny, nie zamierza tego zrobić.

Następnie tekst przenosi się do wewnętrznych konfliktów w środowisku młodzieżowym: "The boys and girls in the clique / The awful names that they stick / You're never gonna fit in much, kid". Te wersy poruszają bolesny temat wykluczenia i nękania, które często są domeną relacji rówieśniczych. Nastolatkowie, dążący do odkrycia własnej tożsamości, mierzą się z etykietowaniem i odrzuceniem, co dodatkowo utrudnia ich rozwój.

Ostatnia, budząca kontrowersje zwrotka "But if you’re troubled and hurt / What you got under your shirt / Will make them pay for the things that they did" bywa interpretowana jako odniesienie do aktów przemocy, w tym strzelanin w szkołach. Wiele osób zinterpretowało to jako zachętę do przemocy, na co zespół stanowczo odpowiadał. Gerard Way podkreślał, że utwór jest raczej odzwierciedleniem problemu, a nie jego propagowaniem. W teledysku do "Teenagers" (wyreżyserowanym przez Marca Webba, znanego również z teledysku Nirvany "Smells Like Teen Spirit"), na końcu pojawia się komunikat "Violence is NEVER the Answer" (Przemoc NIGDY nie jest rozwiązaniem) oraz odnośnik do organizacji pomagającej młodzieży. Jest to raczej ostrzeżenie o tym, do czego może doprowadzić izolacja i odrzucenie, niżeli zachęta do przemocy. To wołanie o zrozumienie i empatię dla tych, którzy czują się zranieni i zepchnięci na margines.

"Teenagers" to piosenka, która, mimo swojej chwytliwej, niemal glam-rockowej melodii, kryje w sobie głębokie i niepokojące przesłanie o lękach społeczeństwa wobec młodzieży, presji konformizmu, a także o wewnętrznych zmaganiach samych nastolatków. Jest to hymn o przetrwaniu i próbie odnalezienia siebie w świecie, który często boi się inności i indywidualności.