Utwór "Who Am I (What's My Name?)" to ikoniczny singiel, który ugruntował pozycję Snoopa Dogga (wówczas jeszcze Snoop Doggy Dogga) jako jednej z największych gwiazd hip-hopu. Wydany 11 listopada 1993 roku jako pierwszy singiel z debiutanckiego albumu "Doggystyle" (który ukazał się 23 listopada 1993 roku), utwór ten nie był jedynie zapowiedzią krążka, lecz manifestem nowej ery w muzyce – ery G-funku.

Piosenka stanowi odważną prezentację samego artysty, który, po znaczącym udziale w albumie Dr. Dre "The Chronic" (1992), wychodzi z cienia, by w pełni zawładnąć sceną. Refren "What's my motherfuckin name?" nie jest pytaniem, a retorycznym wyzwaniem, mającym na celu wymuszenie na słuchaczu jednoznacznej odpowiedzi i uznanie jego nowo zdobytej pozycji. To asertywne pytanie, powtarzane w utworze, podkreśla poczucie tożsamości i dumę z własnego, unikalnego stylu. W wywiadzie dla BET.com w 2013 roku, z okazji 20-lecia "Doggystyle", Snoop Dogg wspominał, że album "był bardzo potrzebny i był przełomowym momentem w muzyce, ponieważ sprowadził białą Amerykę do getta. Sprawiliśmy, że biała Ameryka wiedziała, że może przyjść do getta, cieszyć się tą muzyką, uśmiechać się, śmiać i palić z nami, nie będąc okradzioną, zabitą ani zagrożoną". To pokazuje, jak ważne dla Snoopa było nie tylko zaprezentowanie siebie, ale i swojej kultury szerszej publiczności.

Centralnym elementem utworu jest jego brzmienie G-funku, które Dr. Dre (producent singla) doprowadził do perfekcji. Wyraźne i charakterystyczne próbki z funkowych klasyków, zwłaszcza z utworu George’a Clintona "Atomic Dog" (1982), nadają piosence psychodeliczny, wręcz hipnotyzujący groove. Sam George Clinton, którego twórczość była fundamentem dla G-funku, zdawał się akceptować i rozumieć to samplowanie, co przyczyniło się do globalnego zasięgu nowego gatunku. Melodia, połączona z leniwym, ale precyzyjnym flow Snoopa, tworzy atmosferę relaksu, która jednocześnie skrywa w sobie uliczny nihilizm. "Who Am I (What's My Name?)" zawiera również próbki z "Give Up The Funk (Tear The Roof Off The Sucker)" i "P. Funk (Wants to Get Funked Up)" Parliamentu, oraz "(Not Just) Knee Deep" Funkadelic. To bogactwo funkowych odniesień sprawiło, że utwór stał się podręcznikowym przykładem tego, jak West Coast hip-hop przekształcił brzmienie muzyki popularnej.

Tekst piosenki maluje obraz Snoopa jako postaci wywodzącej się z ulicy, pewnej siebie i swojej pozycji. Wersy takie jak "From the depths of the sea, back to the block / Snoop Doggy Dogg, Funky, yes but of the Doc" natychmiastowo osadzają narrację w kontekście jego pochodzenia z Long Beach i niekwestionowanej współpracy z Dr. Dre. Snoop odważnie mówi o swojej przeszłości i stylu życia, używając języka gangsta rapu, który był wówczas dominującym nurtem na Zachodnim Wybrzeżu. Odniesienia do "serwowania cracku" (ang. "served my cane") i nieustannej gotowości do konfrontacji ("Cuz I never hesitate to put a nigga on his back") budują jego wizerunek jako "gangstera z klasą", który mimo wejścia do mainstreamu, pozostał wierny swoim korzeniom. Wyraz "Mr. One Eight Seven on a motherfuckin cop" odwołuje się do kalifornijskiego kodu karnego 187 oznaczającego morderstwo, co dodatkowo podkreśla jego bezkompromisową postawę.

Mimo kontrowersyjnych treści, artysta zachowuje swobodę i pewność siebie. W trzeciej zwrotce, gdy zaprasza do wspólnego świętowania ("Now just throw your hands in the motherfuckin air / And wave the motherfuckers like ya just don't care"), łączy to z deklaracją dobrobytu ("My bank roll's on swoll") i obecnością jego ekipy The Dogg Pound. To nie tylko hołd dla jego korzeni, ale także demonstracja siły i jedności jego "rodziny" muzycznej. Finalne wersy, takie jak "He is I, and I am him, slim with the tilted brim", są kwintesencją jego autokreacji – to afirmacja jego unikalnej tożsamości, stylu i charyzmy, które sprawiły, że stał się globalną ikoną.

"Who Am I (What's My Name?)" nie tylko wprowadziło Snoop Dogga na salony, ale także zdefiniowało brzmienie G-funku i umocniło pozycję West Coast hip-hopu w świadomości masowej. Dr. Dre, w wywiadzie dla Jimmy'ego Kimmela (marzec 2024), podkreślał znaczenie samplowania w tworzeniu muzyki, co jest kluczowe dla zrozumienia konstrukcji tego utworu i całej estetyki "Doggystyle". Utwór, będąc jednocześnie brutalnym i swobodnym, odzwierciedlał ducha czasu i stał się nieodłącznym elementem popkultury lat 90.