Piosenka „Lodi Dodi” autorstwa Snoop Dogga, wydana w 1993 roku na jego debiutanckim albumie Doggystyle, jest więcej niż tylko utworem – to śmiałe przejęcie klasyka hip-hopu i reinterpretacja gatunku w erze G-funku. Utwór, wyprodukowany głównie przez Dr. Dre, jest homage'em dla legendarnego "La Di Da Di" duetu Doug E. Fresh i Slick Rick z 1985 roku, co sam Snoop Dogg zaznacza na początku, mówiąc: „Yeah, gotta say what's up to my nigga Slick Rick”. To odniesienie jest kluczowe, gdyż oryginalna piosenka jest uznawana za jeden z najbardziej wpływowych utworów w historii hip-hopu, stanowiąc wzór dla narracyjnego rapu.

Snoop Dogg nie tylko adaptuje refren, ale też przejmuje całą narracyjną strukturę oryginału, jednak z charakterystycznym dla siebie, bardziej „gangsterskim” i swobodnym stylem Zachodniego Wybrzeża. Zamiast tworzyć całkowicie nowy utwór, Snoop oddaje hołd swojemu idolowi, wplatając elementy, które uczyniły go ikoną G-funku. W jednym z wywiadów Snoop Dogg wyjaśniał, że jego wersja „Lodi Dodi” powstała jako hołd dla Slick Ricka, który w tamtym czasie znajdował się w więzieniu, dodając, że utwór jest świadomym nawiązaniem, a nie „gryzieniem” (czyli plagiatowaniem). Ten gest pokazuje szacunek dla hip-hopowej tradycji, jednocześnie ustanawiając własną tożsamość artystyczną Snoopa.

Piosenka rozpoczyna się afirmacją tożsamości Snoop Dogga i jego ekipy: „La Di Da Di, we likes to party / We don't cause trouble, we don't bother nobody / We're, just some niggaz who're on the mic / And when we rock up on the mic we rock the mic (right)”. To deklaracja luzu, beztroski i pewności siebie, typowa dla wizerunku G-funku, który odznaczał się „leniwie przeciąganą wymową, która poświęcała złożoność liryczną dla jasności i kadencji rytmicznej”.

Następnie utwór płynnie przechodzi w opis porannego rytuału Snoopa, co jest jednym z najbardziej charakterystycznych i zabawnych fragmentów. Budząc się o dziesiątej, rozciągając się i ziewając, artysta udaje się do łazienki. Scena przed lustrem, gdzie pyta: „Mirror mirror, on, the wall / Who is the top Dogg of them all?” i otrzymuje odpowiedź: „You are you conceited bastard”, to czysta autokreacja. Ten fragment, pełen swaggeru i narcystycznego humoru, pokazuje, jak Snoop Dogg postrzega siebie – jako „top Dogga”, króla swojego świata. Podkreśla również jego dbałość o wizerunek, używając luksusowych produktów, takich jak Oil of Olay i woda kolońska Cool Water, co było elementem budowania jego persona „świeżego i ubranego na milion dolarów”. Te codzienne, niemal banalne czynności, przedstawione są z humorem i przerysowaniem, co wplata się w ogólny, nieco surrealistyczny ton utworu.

Dalsza część piosenki, zaczynająca się od spotkania z Sally z Valley, wprowadza element fantastycznej, a zarazem brutalnej narracji. Sally jest „smokerem” (palaczką) i jest na niego zła, ponieważ „You took your dope away from me”. „Dope” w tym kontekście może oznaczać zarówno narkotyki (marihuanę, która jest wszechobecna w twórczości Snoopa), jak i przenośnie – jego uzależniającą prezencję, urok, czy też po prostu dostarczanie jej emocji. Pojawia się także postać jej „mean mother” (złej matki), która w niezwykle brutalny sposób atakuje Sally, a nawet rzuca dzieckiem o beton, krzycząc: „If I can't smoke none, she can't either!”. Ta scena, przesycona przemocą i absurdalnym dialogiem, jest typowa dla gangsta rap lat 90. XX wieku, który często opisywał brutalne realia życia ulicy, nierzadko w sposób celowo przerysowany i kontrowersyjny. Krytycy wielokrotnie zwracali uwagę na „niektóre mieszane uwagi na temat albumu początkowo po jego wydaniu” z powodu „jego jawnej treści” i „deprecjonującego przedstawienia kobiet i przemocy seksualnej”. Niemniej jednak, Doggystyle został uznany za jeden z najważniejszych albumów w historii hip-hopu, a sam Snoop Dogg bronił go, mówiąc: „Nie mogę rapować o czymś, czego nie znam. Nigdy nie usłyszysz, żebym rapował o licencjacie. To tylko to, co znam, czyli życie ulicy. To wszystko codzienne życie, rzeczywistość”.

Kobiety, które pojawiają się w tekście, przedstawione są jako intensywnie, wręcz obsesyjnie zafascynowane Snoop Doggiem: „Doggy, Doggy, Doggy, can't you see / Somehow your words just hypnotize me / And I just love your jazzy ways / Doggy Dogg, your love is here to stay”. Snoop jednak odrzuca te zaloty, podkreślając swój młody wiek: „I'm too young for you bitch!”, co dodaje kolejną warstwę komizmu i bezczelności do jego persona. Ta postawa młodego, nieokiełznanego mężczyzny, otoczonego uwielbieniem, doskonale wpisuje się w wizerunek, który Snoop Dogg budował na albumie Doggystyle – młodego rapera z Long Beach w Kalifornii, który „prominentnie występował na The Chronic, debiutanckim albumie Dr. Dre, który zmienił gatunek”.

Wielu słuchaczy interpretuje „Lodi Dodi” jako celebrację hedonizmu, luźnego stylu życia i statusu Snoopa jako idola. Piosenka, mimo swojej lekkości i groteski, doskonale oddaje ducha wczesnego G-funku – połączenie ciężkich bitów, funkowych sampli, zrelaksowanej, a jednocześnie wyrazistej narracji. Stanowi przykład tego, jak Snoop Dogg, wspierany produkcją Dr. Dre, zdefiniował brzmienie Zachodniego Wybrzeża w latach 90. XX wieku. Jego zdolność do stworzenia żywych, często absurdalnych, ale zawsze wciągających opowieści, w połączeniu z charakterystycznym, „jedwabistym, konwersacyjnym flow”, sprawiła, że stał się niezaprzeczalnym fenomenem w kulturze hip-hopu. Ostatecznie „Lodi Dodi” to śmiała deklaracja artystycznej niezależności i swobody, która pomimo kontrowersji, ugruntowała pozycję Snoop Dogga jako ikony.