Interpretacja This Is How I Disappear - My Chemical Romance

„This Is How I Disappear” zespołu My Chemical Romance to utwór zanurzony w mroku i rezygnacji, stanowiący kluczowy element ich koncepcyjnego albumu z 2006 roku, The Black Parade. Piosenka przedstawia introspekcję Pacjenta, głównego bohatera albumu, który zmaga się ze śmiertelną chorobą nowotworową, rozmyślając o swoim życiu, czynach i relacjach na krótko przed śmiercią. Chronologicznie utwór ten następuje po piosence „Dead!” i poprzedza „The Sharpest Lives”, ilustrując narastające lęki Pacjenta dotyczące nieuchronnego końca i utraty pamięci o nim.

Rozpoczynające się agresywnym okrzykiem „Go!” i słowami „To un-explain the unforgivable / Drain all the blood, and give the kids a show” wprowadza słuchacza w intensywny, niemal teatralny wymiar winy i konsekwencji. Ten nagły początek, według niektórych interpretacji, może być hołdem dla szwedzkiego zespołu deathmetalowego At the Gates, którego utwór „Slaughter of the Soul” również zaczyna się od okrzyku „Go!” – My Chemical Romance często wymieniali tę grupę jako inspirację. Tekst sugeruje, że podmiot liryczny dokonał czynów, których nie da się wytłumaczyć ani przebaczyć, a jego agonia jest niczym makabryczne przedstawienie.

Kolejne wersy, takie jak „By streetlight this dark night / A seance down below / There're things that I have done / You never, should ever know”, pogłębiają poczucie tajemnicy i mrocznej przeszłości. Słowo „seans” przywołuje atmosferę nadprzyrodzoną, desperacką próbę komunikacji z tym, co stracone lub ukryte. Co ciekawe, Gerard Way, wokalista My Chemical Romance, wspomniał w wywiadzie dla Rolling Stone podczas pracy nad albumem, że inspiracją dla tej piosenki były prawdziwe seanse organizowane przez żonę Harry’ego Houdiniego, próbującą skontaktować się ze zmarłym mężem. Way określił ten utwór jako swój „osobisty faworyt”. Fraza „There're things that I have done / You never, should ever know” wyraża głęboki żal i pragnienie uchronienia ukochanej osoby przed bolesną prawdą o własnych ciemnych czynach.

Refren „And without you is how I disappear / And live my life alone forever now” jest esencją utworu, symbolizując całkowite samowymazanie lub głęboką izolację, wynikającą z utraty „ciebie” – czy to fizycznej, czy emocjonalnej. To ostateczne pożegnanie, akceptacja wiecznej samotności jako ceny za przeszłe błędy.

Druga zwrotka „Who walks among the famous living dead? / Drowns all the boys and girls inside your bed” jest pełna intensywnych metafor. „Sławni żywi umarli” mogą odnosić się do ludzi, którzy, choć żyją, są martwi emocjonalnie lub duchowo, albo do widm przeszłości nękających podmiot liryczny. „Drowns all the boys and girls inside your bed” to potężny obraz zepsucia, utraty niewinności lub przytłaczającej rozpaczy, która wpłynęła na intymne relacje. Często interpretuje się to jako Pacjenta, który, świadom swojego toksycznego wpływu, przypisuje sobie „brudzenie” życia lub duszy ukochanej osoby, wprowadzając w jej świat złych ludzi lub szkodliwe nawyki. Pytanie „And if you could talk to me / Tell me, if it's so / That all the good girls go to heaven? / Well, heaven knows!” to desperacka prośba o odpowiedź lub pocieszenie, kwestionująca moralność i przeznaczenie. Sarkastyczne „heaven knows!” może wskazywać na cynizm lub brak wiary w tradycyjne odkupienie, biorąc pod uwagę poczucie winy Pacjenta.

W miarę rozwoju utworu, w sekcji bridge, następuje przejmujące wyznanie: „Can you hear me cry out to you / Words I thought I'd choke on figure out / I'm really not so with you anymore / I'm just a ghost / So I can't hurt you anymore!”. Podmiot liryczny uświadamia sobie, że stał się „duchem”, co może oznaczać emocjonalne zdystansowanie, śmierć, bądź całkowite zerwanie kontaktu z drugą osobą. Intencją bycia „duchem” jest również niemożność zadawania dalszego bólu, co wskazuje na próbę ochrony ukochanej osoby kosztem własnej obecności.

Przejście w kierunku zakończenia, z nagłym wybuchem emocji „And now, you wanna see how far down I can sink? / Let me go! Fuck!”, ukazuje surową złość i rozpacz. Mówiący ma świadomość bycia obserwowanym lub osądzanym, a okrzyk „Let me go!” jest wołaniem o uwolnienie – od sytuacji, od drugiej osoby, lub od własnego cierpienia. Te słowa to krzyk frustracji Pacjenta, który jest u kresu sił i pragnie, by jego cierpienie dobiegło końca, pozwalając mu na zniknięcie.

Interesującą anegdotą związaną z tworzeniem piosenki jest wspomnienie perkusisty Boba Bryara, który stwierdził, że „This Is How I Disappear” była „a huge bitch” do nagrania. Bryar dążył do nagrywania wszystkich utworów na albumie za jednym razem, bez poprawek. Po wielu nieudanych próbach nagrania tej piosenki, musiał „zresetować swój mózg”, wsiadając do wypożyczonego samochodu i jeżdżąc „bączki” na ulicy, po czym wrócił do studia i w końcu nagrał partię perkusji. To świadczy o intensywności i wymagającej naturze utworu.

Zakończenie piosenki powtarza kluczową frazę „And without you is how I disappear”, podkreślając ostateczność rozstania i wieczną samotność Pacjenta. Cały utwór jest potężnym studium winy, żalu, samotności i nieuchronności końca, doskonale wpisującym się w ponury narracyjny łuk The Black Parade.