Tekst piosenki "Ghettoblaster" autorstwa Moscow Death Brigade to manifest buntu, siły i bezkompromisowego sprzeciwu wobec opresji, wyrażony w charakterystycznym dla zespołu stylu "circle pit hip-hop" – agresywnym połączeniu rapu, hardcore punka i elementów elektroniki. Utwór otwiera się prowokacyjnym zawołaniem "Hey Ho Let's Go we're not dead yet no", które nawiązuje do klasycznego hymnu Ramones, od razu umieszczając MDB w tradycji punkowej niezgody i podkreślając ich nieugiętość. Ten wers stanowi deklarację, że mimo przeciwności i walki, ich duch i misja wciąż żyją.

Kolejne wersy, takie jak "Murderous flows from the lows of the skid rows" czy "Heavy payloads on the enemies lines below", budują obraz grupy wywodzącej się z marginalizowanych środowisk, gotowej do walki. Zespół, składający się z Vlada Boltcuttera, Ski Maska G i Ghettoblastera G-Ruffa, od początku swojej działalności w 2007 roku, otwarcie sprzeciwia się rasizmowi, seksizmowi i homofobii, choć sami siebie nie określają mianem zespołu politycznego, a ich poglądy jako "ludzkie". Ta walka znajduje odzwierciedlenie w brutalnych metaforach militarnych, które mają symbolizować bezpardonową konfrontację z wrogimi ideologiami i systemem. Termin "heavy metal outlaw" podkreśla ich status outsiderów i twardzieli, działających poza przyjętymi normami.

W dalszej części utworu pojawia się idea "Dark Brotherhood slams a spade between shoulder blades" i "Infamous Death Brigade". Te frazy umacniają wizerunek spójnej, zjednoczonej grupy, która działa niczym sekta lub paramilitarna jednostka, gotowa do fizycznego starcia w obronie swoich wartości. Jak sami członkowie zespołu podkreślali w wywiadach, ich muzyka to agresywny miks punka/hardcore'u i rapu z politycznymi tekstami, które są ich odpowiedzią na problemy z neonazistami w Rosji, dominującymi wówczas wiele subkultur. To właśnie w tym kontekście należy rozumieć metaforyczną "przemoc" – jako zdecydowaną obronę przed opresją i faszyzmem.

Linie "Hack into failsafe, off scale brain waves, Campaign breeds fake hate, abstain" wyrażają krytykę manipulacji medialnej i propagandy, która, zdaniem MDB, generuje sztuczną nienawiść. Zespół od lat porusza w swoich tekstach tematy brutalności policji, przemocy, propagandy mediów masowych oraz uprzedzeń społecznych. Refren "M! Check the skill you have to Master / D! We are the prophets of the Disaster / B! Blast'em! Bite the dust, bastard / Faster, Here we go - Ghettoblaster" stanowi skrót nazwy zespołu – MDB – i jest deklaracją ich potęgi muzycznej. Słowo "Ghettoblaster" w tytule piosenki nie jest przypadkowe; nawiązuje do przenośnych odtwarzaczy kasetowych, które stały się symbolem kultury hip-hopowej z getta, wyrażającej głos ulicy i buntu. Oznacza to muzykę głośną, odważną, bezkompromisową i niosącą potężne przesłanie.

W drugiej zwrotce podkreślana jest autentyczność i undergroundowy charakter ich twórczości: "The most underground shit I represent / With a mic in my hand here I stand / You better understand Obey no command It’s a trend". MDB odrzuca mainstream i wszelkie nakazy, promując niezależność i nonkonformizm. To postawa, która przyniosła im zarówno oddanych fanów, jak i krytyków – "Hated by many, loved by few". Pomimo zakazu koncertowania w Rosji, ich protesty przeciwko rasizmowi, seksizmowi i homofobii docierają do tysięcy słuchaczy na całym świecie, świadcząc o ich globalnym zasięgu i wpływie.

Wersy takie jak "They tried to hide the light / The white’s turning black and the black’s turning white" sugerują nie tylko walkę o prawdę, ale i odwrócenie porządków, podważanie ustalonej narracji. To obraz świata w ciągłej transformacji, gdzie to, co postrzegane jako "dobre" lub "złe", może się zmieniać. Cały utwór jest przesiąknięty duchem walki: "Never surrender, Criminal Damage, Razors in the Night", co odzwierciedla ich zaangażowanie w aktywizm antyfaszystowski. Zespół aktywnie wspiera organizacje non-profit, zajmujące się pomocą ofiarom przemocy domowej i seksualnej, czy też rodzinom zamordowanych antyfaszystów, co dowodzi, że ich ostre teksty mają realne przełożenie na działania społeczne. Ostatecznie piosenka kończy się krytyką współczesnego społeczeństwa: "Rat race in a maze - no ways to leave", co ukazuje poczucie pułapki i beznadziei w kapitalistycznym "wyścigu szczurów", jednocześnie motywując do ciągłego oporu.