Interpretacja Flares Are Burning - Moscow Death Brigade

Utwór „Flares Are Burning” zespołu Moscow Death Brigade to hymn o niezłomnej nadziei i solidarności w obliczu przeciwności losu, głęboko zakorzeniony w ich antyfaszystowskiej postawie i osobistych doświadczeniach. Zespół, powstały w 2007 roku w Moskwie, narodził się w „ciemnym czasie”, charakteryzującym się normalizacją nazistów, wsparciem władz i policji dla nich, oraz stałymi atakami na punków i antyfaszystów, z wieloma przypadkami morderstw. Jak wspomina Ski Mask G, bycie wówczas otwarcie antyfaszystowskim zespołem było „absolutnie samobójczą misją”, co znalazło odzwierciedlenie w nazwie zespołu – Moscow Death Brigade. Ich muzyka, będąca mieszanką hip-hopu, punka i elektroniki, jest świadectwem ich stanowiska przeciwko rasizmowi, seksizmowi i homofobii, choć sami określają swoje poglądy jako po prostu „ludzkie”.

Refren „In the darkness / Flares are burning / Like beacons shining / On and on and on” stanowi centralną metaforę utworu. Ciemność symbolizuje opresyjne czasy, szerzący się hejt, niesprawiedliwość społeczną i osobiste zmagania, które niestety, jak zauważa zespół, znów widoczne są w Europie w postaci ksenofobii i nienawiści. Flary, z kolei, są jasnymi latarniami nadziei, oporu i widoczności. Stanowią sygnał do działania, jedności i przewodzą w najmroczniejszych chwilach, zapalane po to, by oświetlić drogę.

Wersja akustyczna utworu „Flares Are Burning” została wydana w 2021 roku jako tytułowy utwór EP-ki, która powstała w okresie pandemii COVID-19. Zespół chciał w ten sposób dać ludziom nadzieję, podkreślając znaczenie jedności i wspólnoty, aby nikt nie czuł się osamotniony w swoich problemach. Wers Ski Maska G otwiera utwór, odwołując się do genezy zespołu: „Moscow Death Brigade was a product of a dark time / Of clenched fists and wills of cast iron” – to bezpośrednie nawiązanie do ich początków jako antyfaszystowskiej grupy działającej w niebezpiecznym środowisku. Wytrwałość i opór stały się dla nich czymś „more addictive than heroin”, co podkreśla ich niezłomne zaangażowanie i wewnętrzną motywację do walki. A nawet jeśli „fall back down”, ta piosenka ma być „pick-me-up song”, niczym „medicine” tworzona w „basement”, która ma pomóc w pokonywaniu wyzwań. Jest to wyraz wiary w terapeutyczną moc muzyki jako formy sprzeciwu i ukojenia. Ostrzeżenie przed poddaniem się lękowi – „Frightening reality, your fear of it / The minute you let it get in, too late to get rid of it” – jest również wezwaniem do aktywnego przeciwstawienia się strachowi, a z kolei zachęta „Throw your hands in the air to the ceiling” to apel o zbiorowy wyraz solidarności i buntu.

Boltcutter Vlad w swojej zwrotce opisuje trudności, z jakimi borykają się ludzie w „streets of mental ghetto”, mówiąc o „Dirty Rotten Enemy within, acid rain” – odnosi się do wewnętrznych walk i zewnętrznych, wyniszczających sił. Wbrew temu, zespół zapewnia: „We know they can't break you, your striving is not in vain”, wzmacniając wiarę w odporność. Tekst „Each and every day you give ‘em more and you get less / Lost a piece of mind, can I play with madness” obrazuje wyczerpujący charakter walki i związane z tym obciążenie psychiczne. Ostra krytyka nienawiści i wyzysku zawarta jest w słowach „Hate phenomenon / Rat prasing culture, I see vultures feast on carrion”. Kluczowym elementem utworu jest przesłanie solidarności: „Stop us? Don't bother! Remember you got a brother / And sisterhood. We are the army like no other”. To odzwierciedla podstawową wartość MDB, przypominając o sile wspólnoty, co było również intencją EP-ki podczas lockdownu. Porównanie do „David versus Goliath effect” i wizja „the straw that breaks in half the Behemoth's back” podkreślają walkę z przeważającymi siłami zjednoczoną siłą. Nieugięta postawa i wola kontynuowania walki, szanowania dziedzictwa i niepoddawania się porażce wybrzmiewają w słowach: „The legacy ain't gone, the fire to feed, I won't admit defeat / The harder they come, the harder they fall”.

Wideo do akustycznej wersji „Flares Are Burning” wzmocniło to przesłanie, prezentując gościnne występy wielu znanych punkowych i antyfaszystowskich zespołów, takich jak Los Fastidios, The Restarts czy Feine Sahne Fischfilet, co podkreśla międzynarodową jedność i braterstwo. Wersja „Rave Version” z 2024 roku, jako singiel z albumu „Radio Hope”, również kontynuuje tę tradycję gościnnych występów, umacniając ideę globalnej solidarności. Ostatnie wersy „The fires on the frontlines / Lighting up the morning / Let the new day rise” pokazują ewolucję flar w aktywne „ogienie na linii frontu”, symbolizujące bezpośrednie zaangażowanie i opór, które ostatecznie prowadzą do nadejścia lepszego, nowego dnia. „Don't call it a comeback / Repel any attack, if you got my back” to manifestacja ich ciągłej obecności i wezwanie do wzajemnego wsparcia. Z kolei „Crocodile rhymes are timeless - that's a fact / In it to win it, my bolt cutter goes click-clack” nawiązuje do ich unikalnego stylu i niezłomnego zaangażowania, gdzie „bolt cutter” może być zarówno odniesieniem do narzędzia do graffiti (elementu ich wizualnej tożsamości), jak i metaforycznym narzędziem do przełamywania barier.