Interpretacja Wataha - Męskie Granie Orkiestra

„Wataha”, hymn siódmej edycji trasy Męskie Granie z 2016 roku, to energetyczny manifest siły, niezłomności i wspólnoty, który idealnie oddaje ducha całego przedsięwzięcia. Ten mocny, rockowy utwór, ze zwrotką opartą na klasycznym riffie i chwytliwym, stadionowym refrenem, został stworzony przez wyjątkowy skład Męskie Granie Orkiestra, w którym na czele stanęli Tomasz Organek, Dawid Podsiadło i O.S.T.R.. Ich połączona energia i odmienna wrażliwość muzyczna zaowocowały piosenką, która od pierwszych dźwięków porywa i inspiruje.

Tekst piosenki, którego autorami są wspólnie wszyscy trzej frontmani, rozpoczyna się od deklaracji niezwykłej wytrwałości: „Upadłem i choć brak mi sił, Podniosę się i pobiegnę”. To fundamentalne przesłanie o wewnętrznej sile, która pozwala podnieść się mimo przeciwności, wybrzmiewa jako credo nie tylko artystów na scenie, ale i każdego słuchacza. W kolejnych wersach podkreślana jest nieustępliwość i hart ducha: „Nie stanę w miejscu choć czuję ból, Nikomu nie ulegnę!”. Jest to hymn na cześć tych, którzy nie poddają się, którzy w bólu odnajdują motywację do dalszego biegu.

Centralnym motywem utworu jest tytułowa „Wataha” i figura „wilka”, która staje na jej czele. To zwierzęce porównanie doskonale oddaje ideę Męskiego Grania – kolektywu, w którym indywidualności łączą siły, tworząc zgraną, silną grupę. „Watahom stanie z przodu wilk, Już ślina z pyska cieknie” – ten obraz to kwintesencja pierwotnego instynktu, dążenia do celu z nieposkromioną pasją. Można w nim widzieć odniesienie do liderów orkiestry, którzy niczym przewodnicy watahy, prowadzą słuchaczy przez muzyczną podróż. Metafora wilka i watahy symbolizuje jedność, lojalność, ale i dziką, nieskrępowaną wolność, która jest esencją każdego artystycznego ducha. Jak ujął to Tomasz Organek, który był odpowiedzialny za muzyczną stronę projektu wraz z Dawidem Podsiadło, a także za słowa wraz z pozostałymi wokalistami, "Wataha" idealnie oddaje ducha wolności, siły i współpracy, tak ważnego dla idei Męskiego Grania.

Refren „I mocniej! Znów chce się żyć! I mocniej!” jest niczym mantra, puls wibrujący w każdej komórce ciała, zachęcający do życia pełną piersią, bez oglądania się za siebie. To wezwanie do intensywności, do odczuwania każdej emocji, do czerpania z życia garściami. W kontekście festiwalu, który co roku łączy artystów o różnej wrażliwości, hasło to staje się synonimem twórczej ekspansji i ciągłego poszukiwania.

Dalsze części tekstu pogłębiają tę refleksję, odwołując się do „zwierzęcego instynktu”, „oczu jak krew” i „wilka co ujawnia w nocy swój zew”. To nie tylko obraz siły, ale także odniesienie do pierwotnej natury człowieka, która w miejskim zgiełku często zostaje stłumiona. Męskie Granie co roku stara się wydobyć tę autentyczność, ten „niewolny jak tlen” bieg przed siebie. Wersy takie jak „Słońce wstaje, my spadamy w otchłań, Na trasie w nieznane wracamy do podstaw” sugerują cykliczność, niekończącą się podróż, w której każdy koniec jest początkiem czegoś nowego, powrotem do fundamentalnych wartości, do sedna muzyki i bycia.

Piosenka jasno odrzuca ideę łatwego spełnienia, podkreślając, że „Nie ma miejsca jak raj co spełnia marzenia”. Zamiast tego, stawia na aktywną walkę i działanie: „Nasza misja na Rushmore gdy miasto zamienia, Serca na karbon nikt z nas nie odda życia na darmo”. Ta linia nawiązuje do monumentalnych działań, do pozostawiania po sobie trwałego śladu, symbolizując wagę artystycznego dziedzictwa i nieugiętej postawy. Finalne „To my władcy mitów i legend, Chcemy żyć a nie patrzeć za siebie, Nieposkromieni, energia w nas drzemie, Horda z jednego serca jak NIEMEN!” zamyka utwór potężnym akordem. Odniesienie do Czesława Niemena, ikony polskiej muzyki, podkreśla wagę historycznego kontekstu i wskazuje na kontynuację tradycji, w której siła tkwi w jedności i wspólnym biciu serc – „horda z jednego serca”. Premiera utworu miała miejsce 14 czerwca 2016 roku w warszawskich Łazienkach Królewskich, gdzie zespół, w składzie którego poza frontmanami znaleźli się m.in. basista Adam Staszewski, perkusista Robert Markiewicz z zespołu Ørganek, DJ Haem na gramofonach, Agim Dżeljilji, Olek Świerkot, Hubert Gasiul, Steve Nash i Sławomir "Kosa" Kosiński, zaprezentował go po raz pierwszy, dając wyraz swoim "blues-rockowym klimatom".

„Wataha” to więc nie tylko piosenka, ale i filozofia. To apel o odwagę, o pielęgnowanie wewnętrznego ognia, o działanie i współdziałanie. W kontekście Męskiego Grania, które co roku zbiera pod swoimi skrzydłami najlepszych polskich artystów, staje się hymn na cześć twórczej wolności, wspólnej pasji i niegasnącej potrzeby wyrażania siebie. Utwór ten z pewnością na długo zapadł w pamięć fanów, oddając esencję koncertowej przygody, jaką niewątpliwie jest Męskie Granie.