Utwór Maty "2 Izoteki" to jedno z najbardziej intymnych i otwartych spojrzeń artysty na jego własne zmagania, zwłaszcza te z okresu dorastania i wczesnej kariery. Piosenka, wydana 23 stycznia 2023 roku, jest głęboką refleksją nad presją społeczną, problemami psychicznymi i poszukiwaniem samoakceptacji.

Już pierwsze wersy uderzają bolesną szczerością: "Znowu ktoś napisał mi, żebym się zabił / Próbowałem z cztery razy już, bo nie dawałem rady już / Patrzeć na moje wady". Te słowa nie tylko ujawniają, że Mata mierzył się z hejtem i groźbami, ale przede wszystkim przyznaje się do czterech prób samobójczych. Jest to wstrząsające wyznanie, które natychmiast ustawia ton utworu, jako osobisty manifest przeciwko wewnętrznym demonom i zewnętrznej nienawiści. Artysta wprost mówi o walce z depresją i niską samooceną, która pchała go na skraj. Warto zaznaczyć, że klip kończy plansza z numerem telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży (116 111), co podkreśla terapeutyczny i wspierający charakter utworu.

Tytułowe "2 Izoteki" odnosi się do leku Izotek, silnego środka przepisywanego na ciężkie postaci trądziku, gdy inne metody leczenia zawiodły. Przyjmowanie tego leku wiąże się z wieloma skutkami ubocznymi, w tym suchością skóry, błon śluzowych, a także wahaniami nastroju. Wers "Jem dwa izoteki na rozkaz, wziąłem to z apteki na rozkaz" symbolizuje walkę Maty z problemami skórnymi, które często są źródłem ogromnych kompleksów w okresie dojrzewania. Prośba do lekarza o "glow-up" i do Boga o "pot-twarz" (przeciwieństwo "potwarz", czyli twarzy pokrytej potem, tutaj jako "brzydka twarz" czy "twarz z trądzikiem") idealnie oddaje desperację i pragnienie akceptacji swojego wyglądu. Metafora "na zewnątrz ropa, ale to tylko okładka, nie książka" doskonale oddaje rozdźwięk między zewnętrznym wizerunkiem a głębią wewnętrznych przeżyć. Leczenie Izotekiem, trwające zazwyczaj od 4 do 6 miesięcy, wymaga stałego nadzoru lekarza i świadomości możliwych interakcji, na przykład z alkoholem.

Mata bez ogródek porusza temat społecznego odrzucenia i frustracji z nim związanej. "Kurwa, żadna nie chciała całować na 'siema' w policzek / Dlatego podświadomie każda to kurwa" to gorzki wers, który odzwierciedla ból odrzucenia i wynikającą z niego mizoginię, będącą mechanizmem obronnym. Ta linia wywołała dyskusje, ale jest to surowe przedstawienie perspektywy młodego człowieka zmagającego się z brakiem powodzenia i poczucia niższości.

W dalszej części utworu pojawia się krytyka polskiej rzeczywistości. Wers "W moim DNA płynie wóda" jest ostrą diagnozą problemu alkoholowego w Polsce, który jest akceptowany i często bagatelizowany, aż do tragicznych konsekwencji. Osobista jest również wzmianka o nauczycielu: "Profesor mi mówi, że najwyżej kierowcą busa będę". Biorąc pod uwagę, że ojciec Maty, Marcin Matczak, jest cenionym prawnikiem i profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, ta linijka może odnosić się do presji akademickiej lub ogólnego braku wiary w jego artystyczną drogę ze strony osób reprezentujących "stary porządek". Mata, którego pełne imię to Michał Matczak, używając w innym fragmencie "Mateusza" ("I nie ma jak podwieźć do mnie mateusza"), mógł odnosić się do siebie w trzeciej osobie, jako do zagubionego nastolatka, który nie pasuje do narzuconych schematów.

Wzmianka o "NOBOCOTO" ("Byłem w NOBOCOTO, w głowie miałem ciemno, zapaliłem skuna") jest bezpośrednim odwołaniem do warszawskiego studia nagraniowego, gdzie Mata często pracuje. To miejsce, które w jego narracji staje się przestrzenią do ucieczki, twórczości, ale też symbolizuje błądzenie i poszukiwanie.

Mimo tak trudnych tematów, utwór kończy się tryumfalnym akordem. Powtórzenie początkowych wersów o myślach samobójczych i kompleksach zyskuje nową perspektywę dzięki konkluzji: "A dziś mam cztery quady, będę raperem dekady jako living proof / Że nie trzeba znać Krav Magi, żeby ich obezwładnić / Bo wystarczy mózg". Mata, który kiedyś widział swój plecak zamieniający się w "kebaby" (metafora utraty wartości, rozpadu), dziś manifestuje swój sukces materialny i artystyczny. To przesłanie o sile umysłu i kreatywności w obliczu przeciwności losu czyni "2 Izoteki" nie tylko spowiedzią, ale i hymnem dla wszystkich, którzy mierzą się z brakiem akceptacji i czują się niezrozumiani przez otoczenie. Utwór jest porównywany do jego debiutanckiego, również bardzo osobistego materiału "100 dni do matury", co świadczy o jego znaczeniu w twórczości Maty. Eksperymentalny bit, łączący gitarowe, balladowe brzmienie z rapem, również stanowi intrygujące tło dla tak głębokiego tekstu.