Interpretacja Far Far Away - Slade

„Far Far Away” to jedna z najbardziej rozpoznawalnych piosenek brytyjskiego zespołu Slade, która ukazała się w 1974 roku jako singiel promujący ich album koncepcyjny i zarazem ścieżkę dźwiękową do filmu „Slade in Flame”. Utwór ten, autorstwa Noddy’ego Holdera i Jima Lei, stanowił pewne odejście od typowego dla zespołu, głośnego glam rockowego brzmienia, prezentując bardziej melodyjną i introspekcyjną stronę. Noddy Holder uznał go za swoją ulubioną piosenkę Slade, a perkusista Don Powell również wymienił ją jako jedną z ulubionych.

Tekst piosenki jest głęboko osobistą refleksją nad życiem w trasie, ukazując zarówno ekscytację z podróżowania po świecie, jak i dojmującą tęsknotę za domem. Pierwsze zwrotki malują obrazy odległych miejsc: „I've seen the yellow lights go down the Mississippi” to nawiązanie do autentycznego doświadczenia Holdera. Opowiadał, że napisał tę frazę, patrząc z okna hotelowego w Memphis na oświetlony parowiec płynący Missisipi, po długiej trasie, myśląc o domu. Menadżer Slade, Chas Chandler, zachęcił go, by natychmiast napisał piosenkę na ten temat. Pomysł na piosenkę Holder miał w zaledwie pół godziny, a Jim Lea, basista zespołu, później rozwinął refren. Pierwotny tytuł roboczy utworu brzmiał „Letting Loose Around The World”.

Podróżniczy motyw kontynuują odniesienia do „mountains of Alaska” czy „Paris lights from high upon Montmartre”, które symbolizują rozmach i różnorodność doświadczeń. Wzmianka o „Hound Dog' singer's home” to oczywiście hołd dla Elvisa Presleya, którego dom minęli, będąc w Memphis. Mimo tych wszystkich wspaniałych widoków i chwil, w tekście pojawia się poczucie nierealności („It still seems so unreal”, „It still seems for the best”, „It still seems all in hand”), sugerujące, że intensywność życia w drodze może prowadzić do pewnego rodzaju oderwania od rzeczywistości. David Hill, gitarzysta Slade, w wywiadzie z 1986 roku potwierdził tę interpretację, mówiąc, że piosenka opowiada o byciu za granicą, w Stanach, i pragnieniu powrotu do domu – to po prostu doświadczenia z trasy.

Refren jest sercem piosenki i wyraża główną ideę: „And I'm far, far away / With my head up in the clouds / And I'm far, far away / With my feet down in the crowds / Letting loose around the world / But the call of home is loud / Still as loud”. Te słowa doskonale oddają dwoistość, jaką odczuwa artysta w trasie – fizycznie jest daleko, jego głowa unosi się w chmurach (może to symbolizować marzenia, sławę, oderwanie), a stopy stąpają po ziemi w tłumie fanów. Jednak ponad tym wszystkim, wołanie domu pozostaje głośne i wyraźne, niezmienne. To uniwersalne przesłanie o tęsknocie za miejscem, które nazywamy domem, jest jednym z powodów, dla których utwór ten jest tak bliski wielu słuchaczom.

Piosenka zadebiutowała na 2. miejscu w Wielkiej Brytanii i utrzymała się na listach przez sześć tygodni, zdobywając status srebrnej płyty w listopadzie 1974 roku. Była także singlem numer 1 w Norwegii i dobrze radziła sobie w innych krajach europejskich. W filmie „Slade in Flame” zespół wciela się w fikcyjną grupę Flame, a piosenka „Far Far Away” jest integralną częścią tej opowieści o wzlotach i upadkach fikcyjnego zespołu. Film, choć początkowo spotkał się z mieszanymi reakcjami, zyskał później uznanie krytyków, a Mark Kermode z BBC nazwał go „Obywatelem Kane’em rockowych musicali”. Wprowadzenie tej łagodniejszej, bardziej melodyjnej piosenki celowo miało pomóc Slade wyjść poza ich dotychczasową, udaną formułę i poszukać nowych muzycznych pomysłów w ramach ścieżki dźwiękowej do filmu.

„Far Far Away” wyróżnia się nie tylko szczerym tekstem, ale także niezwykłą melodią, która, jak zauważyła Sue Byrom z „Record & Popswop Mirror” w 1974 roku, była „bardzo melodyjnym Noddy’m, bez krzyków i wrzasków – praktycznie łagodna jak na standardy Slade, ale bardzo dobra, z silnym refrenem i podkładem”. Odzwierciedla to bardziej dojrzałą stronę twórczości zespołu, ukazującą ich zdolność do tworzenia piosenek, które są zarówno chwytliwe, jak i głęboko emocjonalne. Piosenka ta, mimo że opowiada o konkretnych doświadczeniach zespołu, stała się hymnem dla wszystkich, którzy są daleko od domu i słyszą jego głośne wołanie.