Utwór "1szy Nos" autorstwa Malika Montany, singiel wydany w 2017 roku, nie jest jedynie zbiorem wulgaryzmów czy prowokacji, lecz stanowi manifest artystyczny i społeczny, który z bezkompromisową szczerością opowiada o drodze rapera z nizin na szczyt, o jego tożsamości i ostrej krytyce otaczającego go świata. Tekst piosenki, wyprodukowanej przez BeJotKę, to swoisty pamiętnik sukcesu i refleksja nad jego ceną, przedstawione z perspektywy outsidera, który z dumą obnosi się ze swoją odmiennością.

Już pierwsze wersy, "Wiem byłem nikim, w dziurawych butach, Teraz szmaty po koncertach chcą mi ciągnąć druta", rysują obraz przemiany. Malik Montana, urodzony w Hamburgu i wychowany w Polsce raper o afgańsko-polsko-greckich korzeniach, otwarcie odnosi się do swojej przeszłości, podkreślając dystans, jaki pokonał. Jego historia to klasyczny motyw "od zera do bohatera", gdzie bieda i anonimowość zostały zastąpione luksusem i rozpoznawalnością. Artysta nie owija w bawełnę, eksponując seksistowskie i wulgarne podejście do kobiet, które nagle zaczęły interesować się nim ze względu na status. Wers "Ojciec lekarz, matka adwokat, Ciekawe co powiedzą, że ich córkę robi ciapak" jest jaskrawym przykładem celowej prowokacji. Słowo "ciapak", choć w języku polskim ma pejoratywny wydźwięk i odnosi się do osób pochodzących z Bliskiego Wschodu lub Północnej Afryki, jest tu użyte przez Malika, by podkreślić jego pochodzenie i zderzyć je z konserwatywnymi oczekiwaniami społecznymi. Jest to zabieg rekontekstualizacji i odzyskania obraźliwego określenia, użytego jako broń przeciwko hipokryzji i uprzedzeniom.

Refren utworu, "Na nadgarstku mam koronę, to jest Rolex, Nad zegarem ważę i owijam w folię, Co ten Malik odpierdala, co za pojeb, Ja jestem pierwszy nos w Polsce, mordo co jest?", to kwintesencja jego wizerunku. Rolex z "koroną" jest nie tylko symbolem bogactwa, ale też królewskiego statusu, jaki artysta sobie przypisuje. Z kolei fraza "Nad zegarem ważę i owijam w folię" jasno sugeruje związek z narkotykami, a "pierwszy nos w Polsce" staje się jego znakiem firmowym – prowokacyjnym stwierdzeniem dominacji w ulicznym i rapowym świecie, gdzie "nos" może być slangowym określeniem osoby wciągającej kokainę lub kogoś, kto ma "nosa" do interesów. To autoironiczne, a zarazem agresywne przedstawienie siebie jako lidera, który łamie tabu i nie boi się kontrowersji.

W drugiej zwrotce Malik Montana z dużą dozą agresji atakuje innych raperów: "Twój rap pedaliada gadasz o egzystencji, Całuj pierścień kurwo gadasz do eminencji". To odrzucenie bardziej refleksyjnego, "egzystencjalnego" rapu na rzecz twardego, ulicznego przekazu, pełnego braggadocio i dominacji. Wypowiedzi te mają na celu zdyskredytowanie konkurencji i podkreślenie własnej, bezkompromisowej autentyczności. Pojawia się także odniesienie do jego pochodzenia i stylu bycia: "To ten kanacki styl, qus akhtk, talhs dhib". "Kanacki styl" nawiązuje do niemieckiego slangowego określenia "Kanak" (dla osób z Bliskiego Wschodu/Północnej Afryki), które Malik Montana, podobnie jak "ciapak", przyjmuje i adaptuje do swojej tożsamości, czyniąc z niego element swojego image'u. Arabskie zwroty "qus akhtk" i "talhs dhib" to ostre, wulgarne przekleństwa i agresywne zawołania, które wzmacniają ten wizerunek – dosłownie "qus akhtk" to obraźliwe odniesienie do siostry, co w kulturze arabskiej jest jednym z najcięższych afrontów. Ich użycie podkreśla jego korzenie, ale przede wszystkim służy wzmocnieniu jego wizerunku jako bezwzględnego gracza, który nie liczy się z konwenansami.

Końcowa część utworu, w której Malik Montana powtarza frazę "Łyka, łyka łyka łyka łyka jak pelikan, szukam żyda co te fanty łyka, bez papierów, bez pytań", jest najbardziej kontrowersyjna. Może być odczytywana jako jawne odniesienie do stereotypów antysemickich, kojarzących Żydów z handlem (często nielegalnym) i przyjmowaniem dóbr "bez pytań". W kontekście całej piosenki, która bazuje na prowokacji i przekraczaniu granic, jest to kolejny element mający na celu wywołanie szoku i dyskusji. Artysta niejednokrotnie podkreślał, że jego teksty są odzwierciedleniem ulicznej rzeczywistości, a nie moralizatorskimi kazaniami. Jak wielokrotnie zaznaczał w wywiadach, na przykład dla PopKillera, Malik Montana tworzy muzykę, która ma prowokować i odzwierciedlać pewien świat, niekoniecznie bycia pedagogiem. Jego styl to świadoma gra z wizerunkiem, prowokacja i kontrowersja, które stały się jego znakiem rozpoznawczym. "1szy Nos" to piosenka o wyjściu z biedy, o zdobyciu władzy i pieniędzy, ale przede wszystkim o bezkompromisowym obnoszeniu się z tym sukcesem, nawet jeśli oznacza to jawne łamanie społecznych norm i językowych tabu.