Piosenka „Dłonie” zespołu Lao Che, pochodząca z albumu Prąd stały / Prąd zmienny, wydanego w 2010 roku, to niezwykle intymna i wielowymiarowa opowieść o relacjach międzyludzkich, tożsamości i dążeniu do jedności, a także o ich przeciwieństwach – konflikcie i poczuciu obcości. Lao Che, znane z konceptualnych albumów i głębokich tekstów Huberta „Spiętego” Dobaczewskiego, w tym utworze kontynuuje tradycję poruszania uniwersalnych tematów w sposób, który jest jednocześnie poetycki i brutalnie szczery.

Centralnym motywem utworu są tytułowe dłonie, które stają się metaforycznym przedłużeniem „ja” i „ty” – symbolizującymi całe istoty ludzkie, ich emocje, czyny i wzajemne powiązania. Początkowe wersy: Patrze ja na dłonie moje / Dłonie moje też są twoje / Moje są też dłonie twoje / Patrze ja na dłonie twoje wprowadzają w stan niemal mistycznego zjednoczenia. Podmiot liryczny obserwuje swoje ręce, by od razu dostrzec w nich odbicie drugiej osoby. To nie tylko akt współodczuwania, ale wręcz utożsamienia się, zanegowania ścisłych granic między indywidualnościami. Powtarzające się frazy Moje twoje, twoje moje zacierają granice posiadania, sugerując głęboką symbiozę, w której „ja” i „ty” przenikają się na fundamentalnym poziomie. W tym kontekście, proste stwierdzenie Moje dłonie ujmą twoje wydaje się naturalną konsekwencją tej bliskości, obietnicą wzajemnego wsparcia i czułości. Refleksja Po co głupie toczyć boje zamyka pierwszą zwrotkę, jawiąc się jako sentencja płynąca z głębi tak rozumianej jedności – zapytanie o sens konfliktów, gdy więź jest tak silna i oczywista.

Jednak ta idylliczna wizja zostaje gwałtownie przerwana w kolejnej części utworu. Gdy zaciskam dłonie moje / To zaciskam dłonie twoje – te słowa ukazują bolesną prawdę o tym, że agresja i zaciśnięte pięści jednej strony niosą cierpienie drugiej. Symbolika zaciśniętych dłoni, która w pierwszej chwili może oznaczać determinację, tutaj nabiera mrocznego charakteru przemocy i oporu. Artysta podkreśla, że w bliskiej relacji nie ma miejsca na jednostronną agresję, bo każda forma ataku na drugą osobę jest jednocześnie atakiem na samego siebie – ranienie bliskiego jest ranieniem własnej części. Wyrażenie Takie dłonie nie są moje / Takich dłoni ja się boję to wyraz przerażenia przed utratą siebie w akcie destrukcyjnej siły, przed alienacją, która rodzi się z agresji. To odrzucenie tożsamości opartej na konflikcie i strach przed jego konsekwencjami. Ta część tekstu uwypukla dualizm, często obecny w twórczości Lao Che, gdzie „prąd stały” (harmonia) zderza się z „prądem zmiennym” (konfliktem).

Kulminacja konfliktu następuje w trzeciej zwrotce, gdzie zaciśnięcie dłoni jednej osoby skutkuje fizycznym cierpieniem drugiej: Gdy zacisnę dłonie twoje / Wtedy krwawią usta moje / Krwawią usta, usta twoje. Jest to obraz wzajemnego niszczenia, gdzie ból staje się wspólny, niezależnie od tego, kto jest inicjatorem przemocy. Usta, które krwawią, są symbolem niemożności wyrażenia bólu, milczenia wobec cierpienia, ale też ran zadawanych słowem. Następnie usta zaczynają krzyczeć, odrzucając wzajemne posiadanie, które w warunkach konfliktu staje się opresją: Krzyczą usta, usta moje / Nie będziemy nigdy twoje / Krzyczą usta, usta twoje / Nie chce byście były moje. To manifestacja niezależności i odrzucenie dominacji, ale jednocześnie dramatyczne przyznanie się do rozpadu pierwotnej jedności.

W powracającym refrenie Patrze ja na dłonie moje pojawia się jednak nadzieja na odzyskanie utraconej harmonii. Po przejściu przez fazę konfliktu, dłonie, które chcą być twoje, wyrażają tęsknotę za ponownym zespoleniem. Ostatnie wersy Nasze wasz, nasze wasze / Dłonie nasze chcą być wasze sugerują próbę poszerzenia perspektywy z indywidualnego „ja-ty” na zbiorowe „my-wy”, co w szerszym kontekście twórczości Lao Che może odnosić się do poszukiwania porozumienia w społeczeństwie rozdartym podziałami. Można to interpretować jako dążenie do wspólnoty, do przekraczania barier i wzajemnych oskarżeń na rzecz głębszego zrozumienia i akceptacji. Choć ból i przerażenie zostały wyrażone, ostatecznie to pragnienie bliskości i jedności zwycięża, stając się uniwersalnym przesłaniem utworu o ludzkiej potrzebie przynależności i zgody.

W swoich tekstach Spięty często porusza trudne tematy, "uziemiając" je, czyli sprowadzając na ziemię, do ludzkiego doświadczenia, co zbliża odbiorcę do przesłania. "Dłonie" to właśnie taki przykład – z pozoru proste słowa, powtarzane w niemal transowej formie, budują głęboką narrację o fundamentalnych aspektach bycia z drugim człowiekiem. Utwór ten, choć nie doczekał się wielu bezpośrednich wypowiedzi artystów na swój temat, doskonale wpisuje się w ogólną filozofię Lao Che, która charakteryzuje się eklektyzmem muzycznym i intelektualnym tekściarstwem, zmuszającym do refleksji nad współczesnym światem i ludzką kondycją.