Interpretacja Not - Big Thief

Piosenka „Not” zespołu Big Thief to głęboko emocjonalne, kaskadowe wyliczanie zaprzeczeń, które w swoim znaczeniu wykracza poza zwykłe negowanie, stając się próbą uchwycenia tego, co nieuchwytne. Utwór, który ukazał się 13 sierpnia 2019 roku jako pierwszy singiel z albumu „Two Hands” (premiera 11 października 2019 roku), jest swego rodzaju zagadką, w której podmiot liryczny, Adrianne Lenker, opisuje coś poprzez to, czym nie jest. Jak ujął to Bob Boilen z NPR, tematem piosenki jest „niezdolność do opisania, czym to coś jest, a jedynie zdolność do wyjaśnienia, czym nie jest”.

Od samego początku piosenka zanurza słuchacza w intensywną, niemal transową litanię zaprzeczeń. Lenker odrzuca kolejne fizyczne atrybuty, abstrakcyjne idee i codzienne obserwacje, takie jak „It's not the energy reeling / Nor the lines in your face / Nor the clouds on the ceiling / Nor the clouds in space” czy „Not the meat of your thigh / Nor your spine tattoo / Nor your shimmery eye / Nor the wet of the dew”. Te fragmenty, z jednej strony bardzo konkretne, a z drugiej strony odwołujące się do ulotnych wrażeń, tworzą bogaty, ale jednocześnie nieokreślony obraz. To poszukiwanie prawdy poza powierzchownością, poza tym, co widzialne i nazwalne.

Wielokrotne powtórzenia frazy „It's not the room / Not beginning / Not the crowd / Not winning / Not the planet / Not spinning” budują poczucie desperacji i pilności. Ta anaforyczna struktura, zgodnie z tym, co odnotowano w recenzji „Redbrick Music”, pozwala na eksplorację niejednoznacznego „tego”, które pozostaje nienazwane. Jest to proces via negativa – metody rozumowania, w której coś (często pojęcie boskie lub niemożliwe do opisania) definiuje się poprzez to, czym nie jest. W tym kontekście „Not” zdaje się badać to, co Bob Boilen określił jako „przenikającą, doskonałą” istotę, której nie da się sprowadzić do żadnej z wymienionych cech.

Adrianne Lenker, znana ze swojego niezwykle osobistego i intuicyjnego podejścia do pisania piosenek, często tworzy teksty, które są „namiętnie osobiste”. W wywiadzie dla Stereogum, zapytana o biograficzny charakter swoich utworów, odpowiedziała, że „żadna z piosenek nie jest fikcyjna. Jeszcze nie wymyśliłam, jak napisać fikcyjne dzieło”. To sugeruje, że w „Not”, pomimo abstrakcyjnego charakteru, kryje się głęboko osobiste doświadczenie, które wokalistka próbowała przetworzyć. Członkowie zespołu często podkreślają, że Lenker pozostawia w swoich tekstach przestrzeń dla własnych interpretacji słuchaczy, nie dekonstruując własnej twórczości.

Album „Two Hands”, z którego pochodzi „Not”, został nagrany w Sonic Ranch w Teksasie, zaledwie kilka miesięcy po bardziej eterycznym „U.F.O.F.” i jest nazywany jego „ziemskim bliźniakiem”. „Not” działa niczym pomost między tymi dwoma albumami, łącząc kosmiczne obrazy „clouds in space” z przyziemnymi odniesieniami do „bed in the earth”. To połączenie konkretu z abstrakcją, a także zestawienie przeciwstawnych opisów płci („the boy I'm seeing / With her long black hair”) dodatkowo podkreśla poszukiwanie czegoś, co wykracza poza definicje.

Utwór ten, który rozwija się w intensywne, niemal trzyipółminutowe solo gitarowe, jest świadectwem zdolności Big Thief do budowania napięcia i uwalniania surowych emocji. Energia piosenki narasta stopniowo, niczym woda w garnku, aż w końcu eksploduje. To nie jest tylko smutek czy tęsknota, ale „wściekła ballada miłosna i przeklęte zaklęcie rzucone przez leśną wiedźmę, ogarniętą emocjami”, jak to ujęto w recenzji „Redbrick Music”. Odczucia te oscylują między bólem, próbą uzdrowienia ( „the hand that is healing”) a konfrontacją z nieuchronnym losem ( „the nameless grave”, „Not to die / Not dying”).

W „Not” Adrianne Lenker próbuje nazwać to, co niemożliwe do nazwania – esencję ludzkiego istnienia, miłości, straty, ale też to, co jest poza językiem, poza konkretnymi formami. To piosenka o tym, co pozostaje, gdy odrzuci się wszystko, czym coś nie jest; o pustej przestrzeni, która paradoksalnie definiuje prawdziwą głębię doświadczenia. Ostatecznie, „Not” to hymn na cześć niewyrażalności, który zachęca słuchacza do znalezienia własnego znaczenia w gęstej sieci zaprzeczeń, pozostawionych przez artystę.