Interpretacja Hand To Mouth - George Michael

Utwór „Hand To Mouth” George’a Michaela, pochodzący z jego debiutanckiego solowego albumu Faith, wydanego 30 października 1987 roku, stanowi jedno z najbardziej przenikliwych i społecznie zaangażowanych dzieł w jego wczesnej twórczości. Choć nie został wydany jako singiel, a jedynie jako B-side na niektórych wersjach singla „Faith”, piosenka ta jest często wskazywana jako znaczący punkt zwrotny w karierze artysty, zwiastujący głębię liryczną, która w pełni rozwinęła się na późniejszym albumie Listen Without Prejudice Vol. 1.

George Michael w wywiadzie z 2010 roku otwarcie przyznał, że „Hand To Mouth” dotyczyło „Thatcher i Reagana”, bezpośrednio krytykując politykę społeczno-ekonomiczną Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych tamtego okresu. Wcześniej, w wywiadzie z 1987 roku, określił go jako „pierwszą rzecz, którą zrobiłem, która jest choć trochę polityczna”, wyrażając zaniepokojenie, że Wielka Brytania skłania się ku „amerykańskim wartościom w kwestii opieki społecznej” i odpowiedzialności indywidualnej, co uznał za „okrutne”, ponieważ pozostawiało to ogromną liczbę ludzi niezdolnych do samodzielnego radzenia sobie bez wyboru. Lata 80. i wczesne 90. to w obu krajach okres narastającej nierówności, cięć w świadczeniach socjalnych i pogłębiających się podziałów klasowych, co doskonale odzwierciedla kontekst utworu.

Tekst piosenki maluje ponury obraz społeczeństwa, w którym systemowa niesprawiedliwość i bieda prowadzą do desperacji. George Michael ukazuje to poprzez historie jednostek. Pierwsza postać to Jimmy, który „nothing made himself a name with a gun that he polished for a rainy day” [Jimmy, który nie miał nic, zyskał imię z pomocą pistoletu, który polerował na czarną godzinę]. Jego brutalny akt, motywowany „twenty five years living hand to mouth” [dwudziestoma pięcioma latami życia z dnia na dzień], symbolizuje, jak brak perspektyw i ubóstwo mogą pchnąć człowieka do skrajnych czynów. Artysta sugeruje, że przemoc jest często konsekwencją bezsilności i frustracji nagromadzonej przez lata egzystencji na granicy przetrwania.

Kolejny wstrząsający portret to „sweet little baby on a big white doorstep” [słodkie maleństwo na dużym białym progu], która potrzebuje matki, ale jej matka „is dead” [nie żyje] – „just another hooker that the lucky can forget” [po prostu kolejna prostytutka, o której szczęśliwcy mogą zapomnieć]. Ta tragiczna narracja podkreśla cykl ubóstwa i wyzysku, w którym matka nie mogła znieść myśli o tym, by jej dziecko również żyło „hand to mouth”. To bezlitosny komentarz na temat tych, którzy są spychani na margines, zapomniani przez społeczeństwo, które woli odwrócić wzrok.

W refrenie George Michael wygłasza gorzką deklarację: „I believe in the gods of America, I believe in the land of the free” [Wierzę w bogów Ameryki, wierzę w krainę wolności], by zaraz potem zrezygnowany dodać: „But no one told me that the gods believe in nothing” [Ale nikt mi nie powiedział, że bogowie nie wierzą w nic]. Te słowa wyrażają głębokie rozczarowanie amerykańskim snem i ideałami wolności, które okazują się puste dla tych, którzy walczą o przetrwanie. Modlitwa „with empty hands” [z pustymi rękami] odzwierciedla utratę wiary w instytucje i system, który zawiódł najbardziej potrzebujących.

Artysta krytykuje także społeczną obojętność: „Everybody talks about the new generation, Jump on the wagon or they'll leave you behind” [Wszyscy mówią o nowej generacji, wskocz na wóz, bo cię zostawią], podczas gdy „no one gave a thought to the rest of the nation” [nikt nie pomyślał o reszcie narodu]. Slogan „Like to help you buddy, but I haven't got the time” [Chętnie bym ci pomógł, stary, ale nie mam czasu] idealnie podsumowuje egoizm i brak empatii charakteryzujące czasy, w których indywidualny sukces był stawiany ponad solidarność.
Postać „big white lady on a big white doorstep” [wielkiej białej damy na wielkim białym progu], która „asked her daddy and her daddy said 'yes'” [zapytała tatusia i tatuś powiedział "tak"], a potem „has to give a little for the dollars that we get” [musi trochę dać za dolary, które dostajemy], jest wieloznaczna. Może symbolizować Amerykę, która godzi się na kompromisy kosztem wartości dla zysku, lub zamożnych, którzy pozornie coś oddają, ale w rzeczywistości nic się nie zmienia, a ubodzy nadal żyją „hand to mouth”.

George Michael w „Hand To Mouth” stworzył ponurą, melancholijną atmosferę za pomocą syntetycznych brzmień i żywych instrumentów, co wzmacniało surową treść liryczną. Piosenka jest ostrzeżeniem przed konsekwencjami społecznej obojętności i polityki, która ignoruje najsłabszych, skazując ich na nieustanną walkę o przetrwanie. To wołanie o dostrzeżenie tych, którzy są niewidzialni dla „bogów Ameryki” i dla reszty społeczeństwa, z nadzieją, że „one day they just might see me” [pewnego dnia po prostu mnie zobaczą].