Interpretacja 2-Choume Blues ~Anta Atai no Nan na no sa…~ feat. KAITO - Machigerita-P

"2-Choume Blues ~Anta Atai no Nan na no sa…~ feat. KAITO" autorstwa Machigerita-P to utwór głęboko osadzony w japońskiej kulturze nocnego życia i specyfice tokijskiej dzielnicy Shinjuku. Sam tytuł, "2-Choume Blues", odnosi się do Shinjuku Ni-chome (新宿二丁目), dzielnicy znanej jako centrum tokijskiej kultury gejowskiej i największe skupisko barów gejowskich na świecie. To niewielkie, ale tętniące życiem osiedle w Shinjuku, oferujące mieszankę kultury, nocnego życia i społeczności, służy jako bezpieczna przystań, gdzie osoby mogą swobodnie wyrażać swoją tożsamość. W piosence pojawia się również Kabukicho, największa w Japonii dzielnica rozrywki, oświetlona neonami, która jest częścią szerszego Shinjuku i również słynie z intensywnego życia nocnego.

Tekst piosenki przedstawia historię opowiedzianą z perspektywy kobiety, która pracuje w jednym z nocnych lokali w Shinjuku Ni-chome. To miejsce, które opisuje jako „swój ogród”, jest dla niej zarówno środowiskiem pracy, jak i przestrzenią nadziei i oczekiwania. Nakładanie szkarłatnej szminki i codzienne oczekiwanie na „ciebie” (anta) w sklepie, podkreślają jej rolę gospodyni lub barmanki, która jest integralną częścią tego nocnego krajobrazu. Neonowe światła i zapach papierosów tworzą atmosferę typową dla takich miejsc – tętniącą życiem, ale jednocześnie naznaczoną pewną melancholią i ukrytymi historiami.

Centralnym punktem narracji jest jej nieodwzajemnione uczucie i troska o stałego klienta, który zawsze zamawia ten sam napój. Narratorka pragnie poznać jego niewidzialne serce i prosi go, by się otworzył. „Nie mów mi 'przepraszam' z taką miną” – błaga, oferując mu swoją obecność i gotowość do wysłuchania. Jest dla niego oparciem, obiecuje wytrzeć jego łzy i wysłuchać, co ma do powiedzenia. Jednak „ty” milczysz, spuszczając głowę, co potęguje poczucie frustracji i bezsilności u narratorki.

Punktem kulminacyjnym utworu jest moment, w którym mężczyzna, z ciężkim sercem, w końcu przemawia, wyznając swoje głębokie poczucie beznadziei: „Nie widzę jutra, co powinienem zrobić…?”. To krzyk rozpaczy, który ujawnia jego wewnętrzne zmagania. Po tej szczerej, choć bolesnej spowiedzi, mężczyzna znika, zostawiając swój zwykły napój nienaruszony. Ta scena jest niezwykle symboliczna – pozostawiony napój oznacza niedokończoną historię, niewypowiedziane słowa i brak zamknięcia.

Mimo jego zniknięcia, narratorka pozostaje niezachwiana w swojej miłości i lojalności. Martwi się o niego i prosi, by wrócił, obiecując, że „będzie na ciebie czekać w tym sklepie, nawet jeśli jej gardło wyschnie”. Cała piosenka jest „bluesem miłości”, wykrzyczanym z serca Shinjuku Ni-chome. Jest to świadectwo trwałego oddania i nadziei, które rezonuje z atmosferą dzielnicy, która nigdy nie zasypia.

Użycie Vocaloida KAITO, często kojarzonego z męskimi partiami wokalnymi, do wykonania tej piosenki, której narratorem jest kobieta (sugeruje to użycie „atai” jako formy zaimka ja, typowej dla kobiecej mowy w niektórych kontekstach, a także „makkana ruju o nuri”), dodaje warstwy intrygującej wieloznaczności. Chociaż KAITO śpiewa tekst napisany z żeńskiej perspektywy, w japońskiej kulturze Vocaloidów role te bywają elastyczne. Oficjalny tytuł utworu na Vocaloid Lyrics Wiki wskazuje na Machigerita i Tawashi jako twórców, a KAITO jako wykonawcę. Co ciekawe, jeden z tytułów filmu na YouTube opisuje piosenkę jako „Okama-kei” (オカマ系), co odnosi się do terminu używanego w Japonii na określenie homoseksualnych mężczyzn o effeminatej manierze, często pracujących w barach. To może sugerować, że postać narratora, choć używa żeńskich zaimków i gestów (szminka), może być również interpretowana jako drag queen lub transkobieta, co doskonale pasuje do kontekstu Shinjuku Ni-chome, które jest centrum społeczności LGBTQ+. Ta subtelna gra z tożsamością dodaje głębi do opowieści o bezwarunkowej miłości i wsparciu w środowisku, które dla wielu jest schronieniem, ale też miejscem skrywanych bóli. Piosenka staje się więc poruszającą balladą o samotności, nadziei i miłości, która kwitnie w neonowym blasku tokijskiej nocy, opowiedzianą przez postać silną i wrażliwą jednocześnie, która symbolizuje ducha tej wyjątkowej dzielnicy.