Interpretacja Shukujo Berry no Tsukurikata feat. Hatsune Miku - Machigerita-P

Utwór „Shukujo Berry no Tsukurikata feat. Hatsune Miku” Machigerita-P to mroczna i niepokojąca ballada, która z subtelną brutalnością maluje obraz uwięzienia, psychicznego i fizycznego wykorzystania, oraz ostatecznej, makabrycznej konsumpcji. Machigerita-P jest producentem znanym z tworzenia utworów Vocaloid o tematyce horroru i groteski, a „Shukujo Berry no Tsukurikata” idealnie wpisuje się w ten styl, dostarczając słuchaczowi prawdziwie przerażających wrażeń. Tytuł piosenki, tłumaczony jako „Jak zrobić jagodę damy” lub „Jak zrobić ją-truskawkę”, sam w sobie jest metaforą, która sugeruje przetworzenie istoty żywej w coś, co ma służyć czyjejś przyjemności.

Początek piosenki wprowadza w pozornie idylliczną scenerię: „Obudziłam się ze snu / Pierwsze, co zobaczyłam, to puszyste łóżko”. Ta ciepła i komfortowa wizja zostaje jednak natychmiastowo zniszczona przez szokujące wyznanie: „Moje ręce, nogi, głowa są tu przywiązane / Moje serce pełne miłości i smak pocałunku”. Narratorka, najprawdopodobniej Hatsune Miku, jest uwięziona i pozbawiona wolności, a jej uczucia i intymność stają się częścią uwięzienia. To nie tylko fizyczne pęta, ale i emocjonalne zniewolenie, gdzie jej „koigokoro” (serce pełne miłości/zakochanie) jest związana tak samo jak jej ciało.

Dalsze wersy pogłębiają poczucie grozy. Ktoś miesza coś w tyglu, a dźwięk ten wydaje się drwić z przerażonej narratorki: „To, co miesza w środku, / Wydaje się kpić ze mnie, drżącej ze strachu, / Kręci się w kółko”. Roznosi się „gładki zapach”, co budzi skojarzenia z procesem kulinarnym, gdzie narratorka jest składnikiem. Jej desperacja rośnie do tego stopnia, że wolałaby śmierć: „Skoro ma się tak skończyć, to już wolę, / Żebyś mnie udusił i zabił”. To wołanie o litość, by zakończyć cierpienie w sposób bardziej definitywny niż to, co ją czeka.

Moment kulminacyjny następuje, gdy oprawca zbliża „śliskie, ciepłe ręce” do jej ust, a następnie „obejmuje mnie i gwałtownie przebija”. Ironia i makabra spotykają się w propozycji: „Może napijemy się razem herbaty?”. Widok własnego odbicia w herbacie i ohydny uśmiech oprawcy, który nakazuje jej „smacznego”, cementuje rolę narratorki jako ofiary, która ma zostać skonsumowana.

W środkowej części piosenki pojawia się fragment, który zdaje się być komentarzem zewnętrznym lub refleksem na temat samego aktu: „Powtarza się to w kółko, / Akt szukania tylko tego, / Płacąc pieniądze i pogrążając się w ekstazie / Pomiędzy rzeczywistością a snem, / Fascynowany fikcją, / Po prostu pogrążony w ekstazie”. Ten fragment może odnosić się do kultury voyeuryzmu, perwersyjnej przyjemności płynącej z obserwowania cierpienia, lub nawet do samego odbiorcy sztuki, który konsumuje mroczne i niepokojące treści. Można to interpretować jako metaforę „tortowej warstwowości”, która buduje się z powtarzających się aktów: „Coś, co składa się jak biszkopt. / Puszyste i lekkie, / Łatwo się rozpływa i jest słodkie”. Ta słodka metafora, odnosząca się do ciasta, kontrastuje z makabryczną rzeczywistością, sugerując, że okrucieństwo może być pakowane w atrakcyjny, zwodniczo przyjemny sposób.

Następnie powraca obraz drapieżcy, „zachłannego ciebie, oblizującego usta”. Narratorka jest bezsilna, uwięziona „jak szczeniak”, niezdolna do ucieczki, nawet płacząc. Końcowy akt jest najbardziej graficzny: „Obejmujesz mnie i gwałtownie przebijasz. / Przez rozdartą szczelinę wypływa. / Lepka zawartość to jaskrawoczerwona jagoda”. Obraz ten jest przerażający, opisując ostateczne rozczłonkowanie i odsłonięcie wnętrza narratorki, która staje się tytułową „jagodą”. Ostatnie zdania, „Patrząc na moją twarz wijącą się z bólu, / Powiedziałeś: Zrobione perfekcyjnie”, są apogeum sadyzmu i bezduszności oprawcy, który znajduje satysfakcję w cierpieniu swojej ofiary.

„Shukujo Berry no Tsukurikata” to nie tylko piosenka o fizycznym i psychicznym wykorzystaniu, ale także komentarz do tego, jak przyjemność może być czerpana z niszczenia i dehumanizacji. Machigerita-P, jako mistrz horroru Vocaloid, używa w niej Hatsune Miku do wykreowania postaci symbolizującej niewinność i piękno, które zostają zbezczeszczone, zamienione w produkt do konsumpcji. Utwór jest mocnym doświadczeniem, które pozostawia słuchacza z poczuciem niepokoju i refleksji nad ciemną stroną ludzkich pragnień i fantazji, przedstawiając je z niesamowitą, makabryczną precyzją, typową dla tego producenta.