Interpretacja Boskie Buenos - Maanam

„Boskie Buenos” Maanamu to jeden z najbardziej rozpoznawalnych i kultowych utworów w historii polskiego rocka, który w 1980 roku, wraz z wydaniem debiutanckiego singla, natychmiast stał się przebojem i symbolem dynamicznych zmian w rodzimej muzyce. Piosenkę skomponował Marek Jackowski, a tekst napisała Kora, inspirując się fragmentem argentyńskiej powieści Eduardo Gudiño Kieffera zatytułowanej „Żeby cię lepiej zjeść”. Wokalistka Maanamu chciała wprowadzić do szarej rzeczywistości PRL-u nieco egzotyki i wolności, śpiewając o podróżach, szampanie i Buenos Aires – rzeczach dla przeciętnego Polaka tamtych czasów luksusowych i trudnych do zrealizowania.

Tekst utworu ma formę monologu, który jest rzekomym wywiadem z fikcyjną celebrytką, Gladys del Carmen Lattarulo, Gladys Semiramis. Jest to rozmowa ukazana w krzywym zwierciadle, przybierająca nieco absurdalny charakter. Bohaterka, przedstawiająca się dziennikarzowi, od razu zdradza swoje plany i niezachwianą obsesję na punkcie podróży, zwłaszcza do Buenos Aires. Jej wypowiedzi są przerywane domyślnymi pytaniami dziennikarza, na które Gladys odpowiada w sposób lekceważący i chimeryczny, zawsze wracając do głównego tematu: Buenos Aires. Gdy dziennikarz pyta o mężczyzn, bohaterka stwierdza, że oczywiście o nich myśli, ale teraz musi jechać do Buenos Aires. Podobnie reaguje na pytania o astrologię czy chiromancję – owszem, te rzeczy ją oczarowują, ale przede wszystkim w Buenos Aires. Ta postawa podkreśla jej pretensjonalność i brak umiejętności swobodnego funkcjonowania w mediach, co było czymś rzadko spotykanym w PRL-owskiej Polsce.

Postać Gladys, choć fikcyjna, posiada intrygujące nawiązania. „Gladys del Carmen” może odnosić się do Gladys del Carmen Marín Mille, chilijskiej działaczki politycznej, sekretarz generalnej Komunistycznej Partii Chilijskiej i przeciwniczki generała Augusto Pinocheta, która jako pierwsza wytoczyła mu proces sądowy. Natomiast Semiramis (w polskim tłumaczeniu Semiramida) to starożytna królowa babilońska, postać niemal mityczna, uważana za półboginię i budowniczkę imperium. Te odniesienia nadają bohaterce piosenki aurę tajemniczości i symboliki, sugerując, że jej podróżnicza obsesja może mieć głębsze, być może nawet polityczne, podteksty, choć sama Kora nigdy tego oficjalnie nie potwierdziła.

Centralnym motywem utworu jest Buenos Aires, powtarzane wielokrotnie w refrenie. Miasto staje się dla Gladys ucieleśnieniem marzeń, wolności i luksusu, czego dowodem jest wspomnienie o wyborze na „syrenę morza”, podróży w pierwszej klasie i piciu szampana. To również wizja świata, gdzie można „więcej się nauczyć podróżując” i gdzie „podróżować jest bosko” – idea, która w czasach PRL, gdy swoboda podróżowania była mocno ograniczona, brzmiała jak bunt i prowokacja. Wielokrotne powtórzenia nazwy miasta w refrenie wyrażają zachwyt i uwielbienie dla tej odległej krainy.

"Boskie Buenos" było utworem o dynamicznym i ekspresyjnym charakterze, z wyraźnie zaznaczoną partią gitary, która nawiązywała do stylu gry Keitha Richardsa z The Rolling Stones. Według Ryszarda Olesińskiego, autora rozdziału o „Boskim Buenos” z książki „Piosenka musi posiadać tekst i muzykę. 200 najważniejszych utworów polskiego rocka”, utwór był praktycznie niezaaranżowany, wręcz improwizowany. Piosenka miała dwie wersje studyjne; pierwsza, nagrana w lutym 1980 roku, była "chropowata", ze źle brzmiącymi gitarami i zaśpiewana przez Korę bez większego entuzjazmu, natomiast ostateczną dopracowano w maju tego samego roku w Lublinie. Tekst utworu, łączący egzotykę, humor i subtelną krytykę społeczną, wprowadzał powiew odmienności do szarej codzienności tamtego okresu, a jego tematyka – płytkość i bezmyślność świata – mogła być traktowana jako subwersywna w realnym socjalizmie. To właśnie ten utwór przyniósł Maanamowi ogromną rozpoznawalność i status gwiazdy na polskiej scenie rockowej.