Interpretacja Jenny Jenny - Little Richard

"Jenny Jenny" to kwintesencja wczesnego rock and rolla, pulsująca energią i charyzmą, której nie sposób pomylić z niczyim innym dziełem niż Little Richarda. Utwór, wydany w 1957 roku, stanowił ważny element jego debiutanckiego albumu, Here's Little Richard. Napisany wspólnie z Enotris Johnson, "Jenny Jenny" szybko podbiła listy przebojów, docierając do dziesiątego miejsca na US Billboard Hot 100 i drugiego na Hot Rhythm and Blues Singles chart. Nawet w Wielkiej Brytanii singiel ten odniósł sukces, debiutując na 15. pozycji i osiągając szczyt na miejscu 11.

Tekst piosenki jest prosty, ale jego siła tkwi w repetycji i intensywności, która idealnie współgra z dynamicznym stylem Little Richarda. Pierwsza zwrotka to bezpośrednie zaproszenie, pełne miłosnych obietnic: "Jenny Jenny Jenny, won't you come along with me, / You know that I love, we could live so happily". To klasyczne wyznanie, typowe dla piosenek miłosnych, ale w ustach Little Richarda nabiera ono niemalże euforycznego, gorączkowego charakteru. Podkreśla on pragnienie wspólnego życia w szczęściu, co jest uniwersalnym motywem, jednak tutaj podanym z charakterystycznym dla artysty, porywającym zapałem.

Druga zwrotka wprowadza element ruchu i szalonej zabawy: "Spinnin' spinnin' spinnin', spinnin' like a spinnin' top, / Crazy little partner, you ought to see us reel and rock". Te słowa to czyste odzwierciedlenie ducha rock and rolla – tańca, swobody i nieokiełznanej radości. Obrazy "kręcącego się jak bąk" i "kołysania i wirowania" przywołują na myśl szalone imprezy, na których Little Richard był królem parkietu. Jego występy, pełne frenetycznej gry na pianinie i potężnego, chrapliwego wokalu, stanowiły fundament dla rock and rolla. Saksofoniści Lee Allen i Alvin "Red" Tyler oraz perkusista Earl Palmer, nazywany przez Richarda "prawdopodobnie największym sesyjnym perkusistą wszech czasów", byli częścią New Orleans studio musicians, którzy towarzyszyli mu w nagraniu tego utworu, tworząc to niezwykłe, energetyczne tło muzyczne.

W trzeciej zwrotce, Little Richard umacnia swoje uczucia i składa kolejne, materialne obietnice: "Jenny Jenny Jenny, you know that you're my girl, / You know that I'll need, I'll buy you diamond rings and pearl". To deklaracja oddania i chęci zapewnienia dostatku, ale w kontekście Little Richarda jest to bardziej manifestacja ekstrawagancji i hojności, niż romantycznego banału. Richard, znany ze swojej charyzmatycznej osobowości scenicznej i barwnego stylu, potrafił przekształcić proste frazy w hymn radości i buntu. Paul McCartney, jeden z wielu artystów, którzy czerpali inspirację z Little Richarda, opisał jego głos jako "dziki, chrapliwy krzyk, to jak doświadczenie poza ciałem".

Piosenka "Jenny Jenny" została nagrana 15 października 1956 roku w J&M Recording Studio w Nowym Orleanie. Producentem był Robert "Bumps" Blackwell, który odegrał kluczową rolę w ukształtowaniu brzmienia Little Richarda. W wywiadzie z 1957 roku, Richard wspomniał, że piosenkę napisał około dwa lata wcześniej, ale dopiero wtedy trafiła ona na płyty, dodając, że "rock and roll będzie trwał tak długo, jak długo będą go słuchać nastolatki". Co ciekawe, w tym samym wywiadzie Richard wyraził chęć porzucenia show-biznesu, by zostać ewangelistą, zainspirowany Billym Grahamem. Mimo tych myśli, wielokrotnie powracał do nagrywania swoich hitów, w tym "Jenny Jenny", którą rearanżował co najmniej trzy razy w swojej karierze (w 1966, 1967 i 1976 roku).

"Jenny Jenny" to "radosne świętowanie kobiecości", ale także, jak ujął to magazyn Rolling Stone, "hiperkinetyczny, opływowy system dostarczania najcenniejszego powojennego towaru: uwodzenia Little Richarda". To utwór, który doskonale oddaje jego definicję rock and rolla jako "szybkiego R&B", z niepowtarzalnym "tym czymś", co wyróżniało go spośród innych. Jego wpływ jest nieoceniony, inspirując takich artystów jak The Beatles, James Brown, Bob Dylan, czy David Bowie, którzy czerpali z jego ekstrawagancji, energii i muzycznej innowacyjności. Little Richard, "Architekt Rock and Rolla", poprzez "Jenny Jenny" i wiele innych utworów, nie tylko ukształtował dźwięk epoki, ale także wytyczył ścieżki dla przyszłych pokoleń muzyków, zmieniając amerykańską kulturę na zawsze.