Interpretacja Good Golly Miss Molly - Little Richard

Utwór „Good Golly Miss Molly” to prawdziwa eksplozja energii i jeden z najbardziej ikonicznych hymnów wczesnego rock and rolla, stanowiący kwintesencję twórczości Little Richarda. Wydany w styczniu 1958 roku, choć nagrany już w październiku 1956, piosenka szybko wspięła się na listy przebojów, osiągając 10. miejsce na liście pop i 4. na liście R&B, stając się tym samym standardem gatunku. Jej nieokiełznany duch i charakterystyczny, pędzący fortepianowy wstęp, który Little Richard przyznał się, że zaadaptował z utworu „Rocket 88” Jackie Brenstona (często uważanego za jeden z pierwszych rock and rollowych nagrań), natychmiastowo porywają słuchacza w wir szaleństwa.

Sam tytuł utworu pochodzi od ulubionego powiedzenia radiowca Jimmy'ego Pennicka, ale to Richard nasycił go sugestywnym znaczeniem. Centralnym punktem refrenu jest zdanie „Good golly Miss Molly, sure like to ball”. Choć w latach 50. ubiegłego wieku wyrażenie „to ball” mogło oznaczać po prostu świetną zabawę czy taniec, to jednak w kontekście Little Richarda i jego twórczości nabierało ono wyraźnie dwuznacznego, seksualnego podtekstu. Było to celowe działanie, pozwalające na przemycanie odważnych treści w czasach surowej cenzury obyczajowej, co było typowe dla wczesnych piosenek rock and rollowych. Nona Hendryx, obserwatorka sceny muzycznej, zwróciła uwagę, że piosenka wyraźnie opowiadała o seksie, choć wielu słuchaczy mogło nie zdawać sobie z tego sprawy. Podobnie, fraza „When you're rockin' and a rollin', can't hear your mama call” odnosi się nie tylko do intensywnego tańca, ale również do aktów intymnych, które pochłaniają bohaterów do tego stopnia, że tracą kontakt z otoczeniem i zapominają o rodzicielskich zakazach. Ten buntowniczy ton, ignorujący społeczne normy i autorytety, był sednem rock and rollowej rewolucji.

Pierwsza zwrotka opisuje Molly jako osobę, która oddaje się zabawie od świtu do nocy: „From the early early mornin' to the early early night, / When I caught miss Molly rockin' at the house of blue light”. Fraza „house of blue light” również może mieć dwojakie znaczenie. Na powierzchni to po prostu miejsce rozrywki, klub taneczny. Jednakże w głębszej, bardziej sugestywnej interpretacji, mogło to być miejsce o reputacji mniej więcej domu publicznego, lub po prostu bar, gdzie spotykają się osoby pragnące beztroskiej zabawy i miłosnych uniesień, z dala od osądzających spojrzeń. Little Richard, jako „architekt rock and rolla”, doskonale wiedział, jak operować językiem, aby dotrzeć do publiczności spragnionej wolności i przełamania tabu.

W kolejnej zwrotce pojawia się ostrzeżenie od rodziców: „Mama, papa told me 'Son, you better watch yourself', / If they knew about miss Molly, have to watch my pa myself”. To klasyczny motyw wczesnego rock and rolla – młodzieńczego buntu przeciwko konserwatywnym wartościom starszego pokolenia. W tekście wokalista nie tylko bagatelizuje obawy rodziców, ale wręcz żartobliwie sugeruje, że jego własny ojciec mógłby ulec urokom Miss Molly, podkreślając jej nieodparty urok i siłę przyciągania, która wykracza poza wszelkie moralne i społeczne ograniczenia. To wywrotowe, pełne humoru podejście do autorytetu było znakiem rozpoznawczym Little Richarda.

Finałowa zwrotka „Goin' to the corner gonna buy a diamond ring, / When she hugged me and kissed me, made me ting-a-ling-a-ling” ukazuje głębokie zauroczenie wokalisty. „Diamond ring” może symbolizować chęć ustatkowania się lub przynajmniej poważne zamiary wobec Molly. Reakcja na jej pieszczoty – „made me ting-a-ling-a-ling” – to kolejny przykład kunsztu Little Richarda w wyrażaniu fizycznego uniesienia za pomocą niewinnych, acz jednoznacznych onomatopei. To nie tylko dzwonienie w uszach, ale elektryzujące uczucie, które wstrząsa całym ciałem, potwierdzając intensywność ich relacji i seksualne napięcie, które przenika cały utwór.

„Good Golly Miss Molly” to utwór, który nie tylko dostarczał rozrywki, ale również kształtował krajobraz muzyki rozrywkowej. Był to hymn wolności, radości i nieskrępowanej seksualności, a jego wpływ jest widoczny w twórczości niezliczonych artystów, od Jerry'ego Lee Lewisa po Creedence Clearwater Revival (którzy zostali pozwani przez wydawcę Richarda za podobieństwa ich utworu „Travelin' Band” do „Molly”) i Bruce'a Springsteena. Piosenka znalazła się nawet na 94. miejscu listy 500 Największych Piosenek Wszech Czasów magazynu Rolling Stone. Sam Little Richard, znany ze swojej rewolucyjnej, buntowniczej i celebrującej osobowości, był pionierem androgynicznej estetyki w rock and rollu, inspirując takie postacie jak David Bowie, Freddie Mercury, Prince czy Harry Styles. Choć Little Richard, jak wielu artystów tamtych czasów, często nie był odpowiednio wynagradzany za swoją twórczość z powodu niekorzystnych umów, jego muzyka i dziedzictwo pozostają nieśmiertelne, a „Good Golly Miss Molly” jest tego najlepszym przykładem – tryskającą energią opowieścią o dziewczynie, która po prostu lubi się bawić, i mężczyźnie, który daje się porwać jej szaleństwu.