Interpretacja Candy Necklace - Lana Del Rey

Piosenka „Candy Necklace” Lany Del Rey, wydana 24 marca 2023 roku jako część jej dziewiątego albumu studyjnego Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd, to głęboko emocjonalna i wielowymiarowa opowieść o obsesyjnej miłości i jej gorzkich konsekwencjach, która równocześnie rozpościera się na szerszą metaforę toksycznych relacji w przemyśle rozrywkowym. Utwór, wzbogacony o charakterystyczne pianino i wokal Jona Batiste’a, który współtworzył piosenkę i gościnnie w niej wystąpił, maluje obraz skomplikowanych uczuć, oscylujących między uwielbieniem a wyniszczającym smutkiem.

Tekst rozpoczyna się od sensorycznych obrazów – „White fire, cinnamon on my teeth” – które mogą symbolizować intensywne, niemal palące doznania związane z początkową fascynacją. Następnie, poczucie zagubienia i wewnętrznego chaosu, wyrażone w wersie „White noise comin' out of my brain / Turns off for nothin'”, kontrastuje z pozornym poczuciem szczęścia („I feel lucky”) podczas jazdy samochodem „somewhere out of range”. Ta dualność odzwierciedla początkową, mglistą fazę relacji, w której trudne sygnały są ignorowane na rzecz iluzji.

Centralnym punktem utworu jest powtarzający się refren o „candy necklaces” – naszyjnikach z cukierków. Są one potężną metaforą. Jak zauważył Noah Ciubotaru z Exclaim!, utwór jest „przesiąknięty pożądaniem i obrazami skażonej niewinności”. Naszyjniki z cukierków, z natury słodkie, atrakcyjne i efemeryczne, symbolizują powierzchowność i ulotność relacji, która mimo pozornego uroku, ostatecznie okazuje się toksyczna i jednorazowa. Lana śpiewa o obsesji na punkcie partnera, który zachowuje się „pretty restless / Dancin' like the young and restless” – co jest bezpośrednim odniesieniem do popularnej amerykańskiej opery mydlanej „Żar młodości” (The Young and the Restless), znanej z dramatycznych i burzliwych związków. Ta obsesja jest niepokojąca, ponieważ artystka wydaje się być przyciągana do destrukcyjnej, lekkomyślnej energii ukochanego.

W drugiej zwrotce następuje przejmująca zmiana tonu, ujawniająca ciemniejszą stronę tej miłości. Słowa „Sittin' on the sofa, feelin' super suicidal / Hate to say the word, but, baby, hand on the Bible, I do / Feel like it's you the one who's bringin' me down” są niezwykle szczerym wyznaniem głębokiego cierpienia psychicznego, bezpośrednio łączącego ten ból z działaniami partnera. To odważne ujawnienie wrażliwości, które mocno rezonuje z osobistym i surowym tonem całego albumu Did You Know That There's a Tunnel Under Ocean Blvd, który, jak wspomniano w recenzjach, porusza tematy takie jak utrata, relacje rodzinne, śmiertelność i wewnętrzne zmagania.

Wplecione w tekst zwroty takie jak „Rockefella, my umbrella” nawiązują do bogactwa i poczucia bezpieczeństwa, ale mogą także wskazywać na ambicje i styl życia, które często pojawiają się w twórczości Lany Del Rey. Z kolei „Thought that we were cool, we were kickin' it like Tribe Called Quest” przywołuje nostalgię za łatwiejszymi czasami, być może za idealizowanym początkiem związku, przypominając o kultowej grupie hip-hopowej A Tribe Called Quest.

W kontekście albumu, który Lana Del Rey w wywiadach dla W Magazine opisywała jako "bardziej rozwlekły i w niektórych fragmentach zły", „Candy Necklace” jawi się jako kluczowy utwór ukazujący toksyczną dynamikę. Artystka, znana z eksplorowania ciemnych stron miłości i glamoru, w tym utworze osiąga nowy poziom introspekcji. Co więcej, teledysk do utworu, wydany 10 maja 2023 roku i wyreżyserowany przez Richa Lee, poszerza interpretację piosenki. Lana Del Rey wciela się w nim w ikony takie jak Marilyn Monroe i Elizabeth Short (Czarna Dalia), co, jak sama artystka wyjaśniła w wideo, miało na celu pokazanie, jak „wszystkie te kobiety, które zmieniały swoje imiona, zmieniały swoje włosy, tak jak ja... wszystkie wpadały w te różne snakeholes [pułapki]. Więc cały sens polega na tym, jak się z tego uczyć i nie wpaść we własną pułapkę?”. To zdanie ujawnia szersze przesłanie utworu – „candy necklaces” mogą symbolizować nie tylko słodko-gorzką relację miłosną, ale także pułapki i uwodzący, lecz ostatecznie wyniszczający charakter przemysłu rozrywkowego, w którym kobiety bywają postrzegane jako "słodkie i jednorazowe".

W ten sposób „Candy Necklace” staje się przejmującą analizą obsesji, kruchej słodyczy i niebezpieczeństw, które czyhają zarówno w relacjach międzyludzkich, jak i w dążeniu do sukcesu w świecie glamoru, pozostawiając słuchacza z refleksją nad ukrytymi kosztami pozornego blasku.