Utwór "No history" autorstwa słoweńskiej grupy Laibach, pochodzący z albumu Spectre z 2014 roku, stanowi esencję ich prowokacyjnej i wielowymiarowej filozofii artystycznej, zanurzając słuchacza w gęstej sieci post-totalitarnych odniesień i krytyki współczesnych systemów. Już od pierwszych, powtarzalnych wersów – "No history / No repent / No surrender / No descent" – piosenka ustanawia ton radykalnego odrzucenia przeszłości, żalu, poddania się czy upadku. To wezwanie do unicestwienia wszelkich ciężarów, które formowały tożsamość jednostki i społeczeństwa, wzywając do swego rodzaju tabula rasa egzystencjalnego. W kontekście Laibach, zespołu powstałego w 1980 roku w Jugosławii (dziś Słowenia) i słynącego z retro-awangardowego podejścia, to odrzucenie historii jest zarówno dosłowne, jak i ironiczne. Sama nazwa "Laibach" jest historyczną niemiecką nazwą stolicy Słowenii, Lublany, używaną podczas okupacji w czasie II wojny światowej, celowo wybraną ze względu na jej "problematyczną, wybuchową i konfliktową zawartość". Zespół od początku wykorzystywał totalitarną i militarystyczną ikonografię, aby sprowokować i ujawnić wszechobecność totalitarnych mechanizmów w każdej władzy.

Dalsze wersy, "No commandments on the wall / No god, no rules to scare you all", to bezpośrednie uderzenie w religijne i ideologiczne dogmaty, które często służą jako narzędzia kontroli i zastraszania. Laibach, jako twórcy, którzy otwarcie kwestionowali granice między sztuką a ideologią, wielokrotnie podkreślali swoją ambiwalencję wobec wszelkich systemów, twierdząc słynnie, że "jesteśmy faszystami w takim samym stopniu, w jakim Hitler był malarzem". W tym świetle, "No history" można interpretować jako manifest autonomii jednostki, zachętę do wyzwolenia się od narzuconych lęków i zewnętrznych autorytetów.

Kluczowe dla zrozumienia utworu są fragmenty aktywizujące, nawołujące do działania: "I’m here to take you forwards / You gotta kill your stupid fears / You got your whole life / You’ll need a sharp knife / Don’t wait". Podmiot liryczny, będący tu personifikacją Laibach jako kolektywu, pozycjonuje się jako przewodnik, który ma prowadzić do przodu. Mowa o "ostrym nożu" i "przecinaniu zasad systemu" ("Cut through the system’s rules") to metafora radykalnej interwencji w zastaną rzeczywistość. Tekst sugeruje, że to, co jest "mniej", staje się "więcej dla pierdolonych głupców" ("Less is more for the fucking fools") – cyniczne odwrócenie popularnej maksymy, wskazujące na to, że prostota i dekonstrukcja są skuteczniejsze w konfrontacji z nadmiernie skomplikowanymi i skorumpowanymi strukturami. Walka o "nagrodę" w "świecie do walki" ("If you wanna take the prize / You got a world to fight") jest wezwaniem do aktywnego buntu i przekształcania otoczenia, zamiast biernej akceptacji.

Ciekawostką jest, że album Spectre, z którego pochodzi "No history", w 2014 roku jawnie komentował współczesne kwestie społeczno-polityczne, takie jak Snowden, WikiLeaks, ruchy protestu czy kryzys Euro. W związku z tym, wersy takie jak "Some rhythms must remain / Unbroken riots in reverse" oraz późniejsze "Use the wisdom of ancient sages / Call out for heroes / Who will be the creed / Of a new political faith" to nie tylko poetyckie figury, ale odniesienia do realnych zjawisk. Wskazują na konieczność zakorzenienia nowych ruchów w ponadczasowych ideach, tworząc nową "wiarę polityczną".

Najbardziej konkretnym odniesieniem do współczesności jest instrukcja: "Use the language of misunderstanding / Disguise it / Occupy Wall Street / And judge the intentions of those we don’t trust". Ten fragment jednoznacznie łączy utwór z ruchami protestacyjnymi, takimi jak Occupy Wall Street, które wzywały do kwestionowania dominujących systemów finansowych i politycznych. Laibach jest często postrzegany jako prekursor takich ponadnarodowych, bezliderowych organizacji, które "gardzą granicami i prowadzą równo szansową krytykę neoliberalnego kapitalizmu i demokracji". Użycie "języka niezrozumienia" i "przebierania go" jest zaś odzwierciedleniem własnej metody Laibach, która poprzez celową dwuznaczność i maskaradę zmusza odbiorców do samodzielnego interpretowania ich przekazu.

"No history" to utwór, który, pomimo swojej pozornie prostej struktury i bezpośredniego wezwania, w pełni oddaje złożoność twórczości Laibach. Jest to lament i jednocześnie proklamacja, odrzucająca dawne ramy i zachęcająca do aktywnego kształtowania przyszłości, wolnej od "historii, żalu, poddania się i upadku". Laibach nie oferuje gotowych rozwiązań ani klarownych ideologii, zamiast tego stawia przed słuchaczem lustro, w którym odbijają się mechanizmy władzy i konieczność indywidualnego, świadomego buntu. Utwór ten, z jego dostępniejszym brzmieniem w porównaniu do wczesnych, bardziej surowych prac zespołu, jest przykładem, jak Laibach ewoluuje, pozostając jednocześnie wiernym swojej misji dekonstrukcji i prowokacji, zmuszającej do krytycznego myślenia o świecie.