"Two Words" to utwór z debiutanckiego albumu Kanye Westa, The College Dropout (2004), który stał się klasykiem hip-hopu, poruszającym kwestie walki, przetrwania i triumfu w trudnym miejskim środowisku. Piosenka, pierwotnie zatytułowana "2 Words", znalazła się już na debiutanckim mixtape'ie Kanye Westa "Get Well Soon" z 2002 roku, a później została wydana jako strona B singla "Through the Wire". Jest to jeden z tych utworów, które, choć niekoniecznie były singlami z pierwszej linii, odegrały kluczową rolę w ugruntowaniu artystycznej wizji Westa i jego odważnego brzmienia. Krytycy, tacy jak Paul Cantor z Billboard, opisywali go jako "być może symfoniczny punkt kulminacyjny albumu".

Utwór jest prawdziwą fuzją talentów, łącząc raperskie umiejętności Kanye Westa, Mos Defa (obecnie Yasiin Beya) i Freeway'a z poruszającym wokalem Chóru Chłopięcego z Harlemu (The Harlem Boys Choir). To właśnie ten chór dodaje piosence niesamowitej głębi i kontrastu, tworząc przejmujące tło dla surowych i często brutalnych liryków. Sam Kanye West ujawnił, że pojechał do letniego obozu Chóru Chłopięcego z Harlemu, aby nagrać ich w stodole, płacąc im 10 000 dolarów za ich udział. Obecność chóru podkreśla ideę dziecięcej niewinności zderzającej się z trudnymi realiami dorosłego świata, a jednocześnie wznosi utwór na poziom hymnicznej, niemal gospelowej modlitwy. Co ciekawe, Chór Chłopięcy z Harlemu, założony w 1968 roku, występował także z takimi gwiazdami jak Michael Jackson czy Luciano Pavarotti, ale niestety zakończył działalność w 2007 roku z powodu problemów finansowych i kontrowersji.

Piosenka otwiera się gorzkim i realistycznym intro Kanye Westa, który od razu rzuca słuchacza w brutalny świat ulicy, gdzie liczy się tylko "get ya mail" (zdobycie pieniędzy), a jedynymi dwoma miejscami, w których można skończyć, są "dead or in jail" (martwy albo w więzieniu). To potężne, dwuczłonowe stwierdzenie ustawia ton dla całej narracji. Powtarzające się w refrenie "Still nowhere to go" (Wciąż donikąd) maluje obraz beznadziei i cykliczności walki o przetrwanie, której towarzyszy jednak buntownicze zawołanie "Everybody, fuck that!".

Wers Mos Defa jest bezlitosną analizą społeczeństwa amerykańskiego. Zaczyna od "Two words, United States, no love, no breaks" (Dwa słowa, Stany Zjednoczone, brak miłości, brak zahamowań), a następnie wymienia szereg problemów: "Low brow, high stakes, crack smoke, black folks, Big Macs, fat folks, ecstasy capsules, Presidential scandals" (Niski poziom, wysokie stawki, dym cracku, czarni ludzie, Big Macy, grubi ludzie, kapsułki ecstasy, skandale prezydenckie). To obraz kraju pełnego sprzeczności, gdzie bieda i nałogi idą w parze z politycznymi skandalami. Mos Def wyraża także pewność siebie i siłę mieszkańców getta ("ghetto people, got this"), podkreślając ich determinację do walki ("We won't stop shit"). Odniesienia do Brooklynu, Nowego Jorku i Bed Stuy ("BK, NY, Bed Stuy") dodają autentyczności jego perspektywie, ukazując ulice jako miejsce, gdzie "Heavy traffic, one lane" (Ciężki ruch, jeden pas) symbolizuje ograniczoną ścieżkę do sukcesu i konieczność ciągłego ruchu ("everybody move").

Kanye West w swojej zwrotce przenosi ciężar narracji na swoje rodzinne miasto – Chicago, a konkretnie na jego Południową Stronę ("Chi-town, South Side, worldwide"). Jego wers jest opowieścią o osobistej podróży od dna do sławy, odzwierciedlając tematykę całego albumu The College Dropout. Rzuca wyzwanie tym, którzy go nie doceniali, nawiązując do swoich osiągnięć ("One wall twenty plaques") i wyrażając niezłomną postawę: "So I live by two words: 'fuck you, pay me'" (Więc żyję dwoma słowami: 'pierdol się, zapłać mi'). To odważne stwierdzenie symbolizuje jego walkę o uznanie jako rapera, kiedy był głównie ceniony jako producent. Jak wspomniał Freeway, Kanye początkowo nie był szanowany jako raper, ale jego talent szybko to zmienił. West porusza również kwestię rasowego profilowania ("We get racially profiled, 'Cuffed up and hosed down"), co dodaje warstwy społecznego komentarza. Zastosowanie orkiestralnego brzmienia i klasycznych smyczków, które Miri Ben-Ari wprowadziła do twórczości Westa, dodatkowo wzmacnia dramatyzm i epickość tej części.

Zwrotka Freeway'a jest najbardziej agresywna i bezpośrednia. Jego "two words, free way, two letters, AR" to groźba, która odnosi się do karabinu AR-15 (lub ogólnie broni automatycznej), sugerując szybkie i bezwzględne działanie przeciwko tym, którzy staną mu na drodze ("Turn y'all rap niggas to two words, fast runners"). Tekst "better sleep with your burner" (lepiej śpij ze swoim pistoletem) podkreśla niebezpieczeństwo ulicznego życia. Freeway, jako "freshman of the Roc" (świeżak z Roc-A-Fella Records), pokazuje swoją lojalność i gotowość do walki, wykorzystując mocne obrazy przemocy ("break arms, break necks, break backs, Steven Seagal"). Jego końcowe słowa, "Freeway slightly retarded, Fuck around, throw a clip in ya artist, leave with his broad," są prowokacyjne i pełne pogardy dla rywali.

Outro z udziałem Mos Defa i Chóru Chłopięcego z Harlemu spina utwór klamrą. Powtarzające się kolory "Red, white, blue, black" (Czerwony, biały, niebieski, czarny) mogą symbolizować Amerykę i jej różnorodność, ale też walkę i krew, która się wylewa. Wezwanie "Ghetto people get this shit off ya chest" to apel o wyrażanie swoich emocji i doświadczeń, o uwolnienie się od ciężarów. Cały utwór jest potężnym świadectwem złożoności życia w miastach Ameryki, ukazującym zarówno brutalność, jak i niezwykłą siłę ducha, ambicję oraz niezachwianą wiarę w siebie i swoją społeczność. Krytyk Eric Tullis ze SPIN celnie zauważył, że utwór jest "idealnym placem zabaw dla [trzech raperów], aby przełamać charaktery i odnieść się do amerykańskiej rzeczywistości".